Ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος τη φετινή χρονιά να ζει με το «αν». Ξεκίνησε από το παιχνίδι με την Μπασκόνια και το άστοχο τρίποντο του Παπαπέτρου. Συνεχίστηκε στο Τελ Αβίβ, όταν και άργησε πάρα πολύ να αντιδράσει, αν και έδειξε πως η Μακάμπι δεν ήταν πολύ καλύτερή του. Στον αγώνα με την Ούνικς Καζάν μία από τα ίδια. Σειρά πήρε η μεγαλύτερη έως τώρα ευκαιρία για διπλό απέναντι στην Μπάγερν. Το τέλος –αν και έπεται συνέχεια– δόθηκε χθες.

Το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα έδινε στον Παναθηναϊκό τη δυνατότητα να είναι τουλάχιστον ανταγωνιστικός. Ό,τι δηλαδή δεν κατάφερε στις αναμετρήσεις του με ομάδες του αντίστοιχου βεληνεκούς. Και η αλήθεια είναι πως ο πρωταρχικός στόχος επετεύχθη, αλλά όταν φθάνεις να προηγείσαι με 52-41 στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου και ενώ στο πρώτο κάνεις ίσως την καλύτερή σου εμφάνιση –πάντα σε συνάρτηση με τον ποιον έχεις απέναντί σου– και έχεις βάλει για τα καλά τον κόσμο στην εξίσωση, που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει το ΟΑΚΑ για τους Πράσινους, τότε πολύ απλά σου μένει μια γλυκόπικρη γεύση. Ξανά αυτό το «αν».

Αν δεν επέτρεπε στην Μπαρτσελόνα να κάνει «πάρτι» στον τομέα των επιθετικών ριμπάουντ, αν δεν πάθαινε «Μιλάνο» και πάλι έπειτα από δύο μέρες, μένοντας ουσιαστικά στα αποδυτήρια στο τρίτο δεκάλεπτο, αν ο Μέικον ήταν τουλάχιστον υποφερτός, αν ο Παπαγιάννης είχε βοήθεια και δεν έπρεπε να μείνει 38΄ στο παρκέ για να τα βάλει με τα «θηρία» της Μπαρτσελόνα. Όλα αυτά, και ίσως άλλα που υπάρχουν στο κεφάλι του Δημήτρη Πρίφτη, δεν έδωσαν τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να ολοκληρώσει ό,τι ξεκίνησε στο πρώτο μέρος.

Στο πράσινο στρατόπεδο μπορούν να νιώθουν ικανοποιημένοι για τη γενικότερη εικόνα τους, αλλά πόσες ευκαιρίες θα έχουν στο μέλλον να κερδίσουν μία ομάδα με ποιότητα αντίστοιχη της Μπαρτσελόνα. Μια «Λερναία Ύδρα» που, αν και αγωνίστηκε χωρίς τους Καλάθη, Χίγκινς, Αμπρίνες, Χέιζ και Μαρτίνεθ, έχει τέτοιο βάθος στο ρόστερ της που την έβλεπες και δεν το καταλάβαινες πως ουσιαστικά η περιφέρειά της αποτελεί από παίκτες όχι από το πάνω-πάνω ράφι.

Και σαν ένα παιχνίδι της μοίρας, εκτός από τον πάντα σταθερό Μίροτιτς, τη «ζημιά» έκανε ένας παίκτης που προοριζόταν για αντικαταστάτης του Καλάθη πριν από ένα καλοκαίρι. Ο λόγος φυσικά για τον Νίκολας Λαπροβίτολα, που με 18 πόντους και 4-8 τρίποντα ήταν το «κλειδί» για τη νίκη, πέρα φυσικά από τα επιθετικά ριμπάουντ.

Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει να κρατήσει και θετικά πράγματα, μία εβδομάδα πριν το «αιώνιο» ντέρμπι για τη 17η αγωνιστική της EuroLeague. Αν και δήλωσε πως οι Πράσινοι άξιζαν τη νίκη, πράγμα που σημαίνει πως το τελικό αποτέλεσμα δεν τον ευχαριστεί τόσο παρά την εικόνα των παικτών του, μπορεί να σταθεί στην «επιστροφή» δύο κομβικών στελεχών των πλάνων του.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου (16 π., 5/7 δίποντα, 2/7 τρίποντα, 5 ριμπ. σε 30΄) αφήνει σιγά-σιγά πίσω του την ίωση που τον ταλαιπώρησε, ενώ ο Νεμάνια Νέντοβιτς (18 π., 2/4 δίποντα, 3/9 τρίποντα, 5/6 βολές, 4 ασίστ σε 19΄) απέδειξε πόσο πολύτιμος είναι για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι άλλη ομάδα με και χωρίς αυτόν στο παρκέ. Άλλωστε, ήταν ο παίκτης που πήγε να γυρίσει σχεδόν το παιχνίδι στο τελευταίο λεπτό, όταν το -9 (72-81) έγινε -2 (79-81) με δικές του πρωτοβουλίες, με τον τελικό νικητή φυσικά να μην αλλάζει.

Headlines