Τέσσερις διαφορετικές καταστάσεις, τέσσερις διαφορετικές στιγμές δρομολογούν εξελίξεις προς αντίθετες κατευθύνσεις. Καταρχάς, η δημοσκόπηση  της Κάπα Research, η οποία έχει ευρήματα εντυπωσιακά. Οχι τόσο το διψήφιο ποσοστό του ΚΙΝΑΛ, κάτι που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο μετά την εκλογή προέδρου, όσο οι απαντήσεις στα επιμέρους ερωτήματα. Στο ερώτημα «μεταξύ ποιων κομμάτων ταλαντεύονται όσοι δεν έχουν αποφασίσει οριστικά τι θα ψηφίσουν», η μεγαλύτερη δεξαμενή ταλαντεύεται μεταξύ ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (24%). Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η απάντηση στο ερώτημα «ποιος είναι ο καλύτερος εκφραστής του Κέντρου». 33% απαντά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, 28% ο Νίκος Ανδρουλάκης και μόλις 20% ο Αλέξης Τσίπρας.

Η κυριαρχία Μητσοτάκη στο Κέντρο βέβαια είχε φανεί και σε προηγούμενες δημοσκοπήσεις, όπου 9 στους 10 ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ δήλωναν ότι προτιμούσαν για πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, κυρίως υπό τον φόβο επανεκλογής του ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσκόπηση μετά την εκλογή νέου προέδρου όμως δείχνει ότι μία σωστή αντιπολιτευτική γραμμή Ανδρουλάκη, χωρίς λαϊκισμούς και απαλλαγμένη από εξ αριστερών συμπλέγματα θα μπορούσε συν τω χρόνω να καταστήσει το ΚΙΝΑΛ ξανά κυρίαρχο του Κέντρου. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι συγκεντρώνει αυξημένες προσδοκίες, κάτι στο οποίο συνέτεινε – κακά τα ψέματα – και η θολή προεκλογική του γραμμή, η οποία εξελίχθηκε σε πολιτικό πλεονέκτημα.

Οχι όμως για πολύ. Προς το παρόν έχει δώσει δύο αντικρουόμενα δείγματα. Προεκλογικό και μετεκλογικό. «Δυστυχώς έχουμε αρκετά χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη και άνθρωποι με βαριά νοσήματα δεν έχουν τις υπηρεσίες που θα έπρεπε λόγω της μεγάλης αύξησης ασθενών με κορωνοϊό. Θα πρέπει η κυβέρνηση άμεσα να προχωρήσει σε υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού δημόσιων λειτουργών». Μία πρόταση στην οποία εν ολίγοις συμπυκνώνεται η λογική αντιπολίτευση μεν, αλλά χωρίς κορώνες και λαϊκισμούς, με τολμηρή αντιπρόταση για υποχρεωτικότητα.

Και αυτό όταν ο συνυποψήφιός του Γιώργος Παπανδρέου κατηγορούσε την κυβέρνηση για το χαράτσι των 100 ευρώ στους ανεμβολίαστους. Το ποια στάση έπεισε, φάνηκε στην κάλπη. Μετά τις 12 Δεκεμβρίου όμως μοιάζει να κυριαρχούν άλλα ρεύματα εντός της Χαριλάου Τρικούπη. «Η κυβέρνηση είναι έκθετη πολιτικά και ηθικά» σημείωσε το ΚΙΝΑΛ για τη μελέτη Τσιόδρα αναπτύσσοντας επιχειρήματα, που δύσκολα τα διέκρινε κανείς από αυτά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γνωρίζω ποιοι προσπαθούν να πείσουν τον Ανδρουλάκη ότι οι ψηφοφόροι θα γοητευτούν από μια αντιπολίτευση πάνω σε θανάτους, αλλά η κάλπη και η πέρα από κάθε προσδοκία συμμετοχή έδειξε κάτι άλλο: Ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα.

Η εποχή των μνημονίων και τα κόμματα που αναδύθηκαν ή γιγαντώθηκαν κατά τη διάρκειά της έχουν ξεμείνει από αφήγημα. Ο Ανδρουλάκης κάνει τους πολιτικούς του αντιπάλους να φαίνονται φθαρμένοι. Οχι τόσο λόγω ηλικίας. Αλλωστε πάντα αντιμετώπιζα με καχυποψία όσους θεωρούν αυταξία την ηλικιακή νεότητα. Κυρίως διότι δεν μετείχε από θέσεις κεντρικής εξουσίας στο νοσηρό κλίμα που έζησε η χώρα στα χρόνια των μνημονίων. Οι πολίτες του έδωσαν την εκλογική δύναμη να αποτελέσει μια ισχυρή εναλλακτική πρόταση. Προς το παρόν του δίνουν και πίστωση χρόνου. Είναι πια στο χέρι του Ανδρουλάκη εάν θα γίνει φωνή ρεαλισμού, λογικής και προόδου που θα επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους του Κέντρου ή εάν θα καταστήσει το ΚΙΝΑΛ ένα imitation mild ΣΥΡΙΖΑ. Και μην ξεχνά ότι στις κάλπες κερδίζει συνήθως το original.

Headlines