Κοροναϊός – Η χρονιά που όλοι θέλουν να ξεχάσουν – Η βία των μεταλλάξεων που δηλητηριάζει την κοινωνία

Εκεί στο Βόλο, την πόλη όπου η δημοτική Αρχή αγόρασε μεγάλη έκταση για να επεκτείνει το νεκροταφείο ώστε να χωρέσουν τα θύματα του κοροναϊού, ένα κορίτσι στην εφηβεία προσπαθεί με μία τρίχα στο πινέλο, να ζωγραφίσει τη θάλασσα όπως την φαντάζεται.

Ομως οι γονείς της, μόλις τους λέει ότι δεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο στα Αγγλικά την ξυλοφορτώνουν και εκείνη κλαίγοντας το βράδυ κλεισμένη στο δωμάτιό της στέλνει μήνυμα στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Η εισαγγελέας

Σηκώνοντας τα μάτια και οι δύο βλέπουν το δάκτυλο της εισαγγελέως να τους προειδοποιεί ότι σε αυτήν την κρίσιμη ηλικία θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με την ανατροφή του παιδιού γιατί η επόμενη φορά θα οδηγήσει το κορίτσι μακριά από το σπίτι στην αγκαλιά μεγαλύτερων κινδύνων.

Στις 17: 30 το απόγευμα της Δευτέρας οι νεκροί από τον κοροναϊό στη χώρα ήταν 19.976 και λίγες ώρες αργότερα έφτασαν τις 20.000, αύριο την ίδια πάντα ώρα στο αναγγελτήριο ανώνυμων θανάτων θα έχουν φτάσει τις 20.050.

21.000 πια

Μέχρι να βγει η χρονιά που κανείς δεν θα ήθελε να ξαναζήσει, όλα δείχνουν ότι οι νεκροί θα έχουν προσεγγίσει αν όχι ξεπεράσει τις 21.000. Θα είναι η περίοδος εκείνη που κανείς δεν ξέρει τι θα έχει εκκολαφθεί στις γιορτινές συγκεντρώσεις αλλά που όλοι θεωρούν σίγουρο ότι τα κρούσματα θα παρουσιάσουν έκρηξη.

Κάθε κρούσμα είναι και νόσηση λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνη, είναι δυνητική εισαγωγή στο νοσοκομείο, συσσώρευση και σύνθλιψη της στοιχειώδους δυνατότητας παροχής περίθαλψης, σε εθνικό και όχι μόνο τοπικό επίπεδο. Η Ομικρον ξαναμοιράζει την τράπουλα και ο υγειονομικός χάρτης αναθεωρείται.

Το γράμμα Ομικρον

Ηδη τα κρούσματα της Ομικρον που έχουν ανιχνευτεί στη χώρα μας είναι 26, στην πραγματικότητα όπως πιστεύεται πως είναι πολύ περισσότερα. Ο Σωτήρης Τσιόδρας λέει πως το κύμα της Δέλτα μπορεί να υποκρύπτει μέσα του ένα κύμα της Ομικρον, και περισσότερα από 40.000 παιδιά ηλικίας 5 έως 11 χρονών έχουν κανονίσει να πάνε να εμβολιαστούν.

Πληθαίνει η παρουσία των ανθρώπων κάθε ηλικίας στα εμβολιαστικά κέντρα, τις τελευταίες 10 μέρες έχουν κλείσει ραντεβού για την τρίτη δόση 500.000 άνθρωποι και σχεδόν 6.900.000 είναι εκείνοι που έχουν κάνει και τις δύο δόσεις.

Στόχος οι γυναίκες

Ο φόβος του ιού συναγωνίζεται τον φόβο της βίας που κόβει το νήμα της ζωής πιο γρήγορα και πιο βίαια, τα πράγματα δείχνουν να έχουν αφεθεί στην τύχη τους και η κοινωνία να διέρχεται φάση μετάλλαξης, όπου κάθε συμπεριφορά δοκιμάζεται και δοκιμάζει την εξελικτική δυναμική της.

Θα κοπεί από τη ρίζα ή θα επιβιώνει αέναα τρεφόμενη από την αδιαφορία των γύρω, των επάλληλων τειχών ανοσίας, εκείνων που είναι στο χέρι τους να προστατεύουν τα ασθενέστερα γράμματα του γενετικού υλικού της κοινωνίας;

Αίμα

Μία νεαρή μητέρα στη Θράκη γρονθοκοπείται και στους γιατρούς προσπαθεί να καλύψει τον δολοφόνο της λέγοντας πως έπεσε από τη σκάλα. Λίγες ώρες μετά πεθαίνει, έγινε η 17 γυναίκα νεκρή από τον άντρα ή συντροφό της.

Τέσσερις αστυνομικοί αστυνομικοί επιδεικνύοντας υποδειγματικά επαγγελματικά αντανακλαστικά σπάνε την πόρτα και εφορμούν σε σπίτι στη Θεσσαλονίκη όπου αντικρίζουν έναν αποφασισμένο φονιά να μαχαιρώνει τη συναίκα του μπροστά στο 10χρονο παιδί.

Μία μετάλλαξη, μία σήψη

Καταφέρνουν να τον αφοπλίσουν, μία μαχαιριά βρίσκει το αλεξίσφαιρο γιλέκο τους ενός αστυνομικού, ημίγυμνη η γυναίκα κυλιέται στο αίμα της, λίγα δευτερόλεπτα τη χωρίζουν από τη φυγή, δεν έγινε η 18η νεκρή.

Ομως η μετάλλαξη πασχίζει να επιβληθεί, τώρα σε άλλον ξενιστή, που παραμονεύει έξω από το σπίτι μιας 17χρονης μαθήτριας και της χιμάει τραβώντας την από τα μαλλιά, ξυλοκοπώντας την, γεμάτο αίματα το κορίτσι ζητάει βοήθεια από τη μητέρα της που ουρλιάζει ανοίγοντας την εξώπορτα.

Δεν τους γυρίζουν πίσω

Τη χρονιά αυτή που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει, τα καράβια μεταφέρουν ασθενείς με κοροναϊό στα νοσοκομεία μεγαλύτερων νησιών, αλλά ελάχιστους γυρίζουν πίσω. «Φύγαμε με το καράβι 55 ασθενείς εκείνη την περίοδο από την Κάλυμνο, τρεις μόνο γυρίσαμε», λέει η Ρένα Σφουγγαριστού που νοσηλεύτηκε 42 μέρες διασωληνωμένη, συνολικά στο νοσοκομείο από Απρίλιο μέχρι Ιούλιο.

Τις μέρες εκείνες η 14 χρονη κόρη της νόσησε απο κοροναϊό, νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, οι νοσοκόμες έβλεπαν από το παράθυρο μία σκυφτή φιγούρα στην άκρη του προαυλίου να κάθεται από το πρώτο φως μέχρι το βαθύ σκοτάδι, μήνες μετά μάθανε πως ήταν ο πατέρας τής Ρένας, και στο τέλος στο άδειο δωμάτιο της ανάρρωσης, εκείνη η ίδια που πέρασε τόσα και έβγαινε νικήτρια, να σκέφτεται «πως αν μπορούσα να περπατήσω θα έφτανα στο παράθυρο και πιστεύω θα έπεφτα».

Η κ. Μαρία

Με την ιδιαίτερη χροιά στη φωνή της, τα απογεύματα της Δευτέρας η Μαρία Θεοδωρίδου διακονεί τα οφέλη της ιατρικής επιστήμης στην αντιμετώπιση της πανδημικής λαίλαπας. Αυτή τη Δευτέρα, προέταξε πάλι τα παιδιά και τον τρόπο που κρατώντας τους γονείς από τα χέρια, έκαναν το χρέος τους απέναντι στα Χριστούγεννα. Παρέθεσε και νούμερα για τα εμβόλια, την ανοσοποίηση, που λιγότερη σημασία έχουν.

Τα Χριστούγεννα περισσότερη και από αυτή τη χρονιά που κανένας δεν θα ήθελε να ξαναζήσει.

Διαβάστε επίσης: Κοροναϊός – Συγκλονίζουν οι ιστορίες ασθενών – «Αν θέλετε να χαρείτε τα παιδιά σας, εμβολιαστείτε»

Διαβάστε επίσης: Καθηγητής Ατσαλάκης – Η Όμικρον θα φέρει εκθετική αύξηση κρουσμάτων – Να πάρουμε αποφάσεις τώρα