Κλάιμπερν – «Αγαπημένες μου έδρες το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ»
Ο Ουίλ Κλάιμπερν μίλησε στη Euroleague, για την παιδική του ηλικία, ποιος του έδωσε την πρώτη του μπάλα, σε ποιες έδρες του αρέσει να παίζει, αλλά και για ποιον λόγο φοράει το 21.
Ο Ουίλ Κλάιμπερν αποτελεί έναν από τους καλύτερους και πιο σταθερούς παίκτες της Euroleague και σίγουρα τον ηγέτη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας τα τελευταία χρόνια. Υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Ιτούδη ο Αμερικανός έχει φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο και το αποδεικνύει συνεχώς.
Η λίγκα, αποφάσισε να… ανακρίνει τον φόργουορντ των Ρώσων, ώστε οι φίλοι της ΤΣΣΚΑ, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ να γνωρίσουν καλύτερα τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τις επιτυχίες της «ομάδας του στρατού» τα τελευταία χρόνια.
«To μεγαλύτερό μου κίνητρο είναι να αφήσω μια »κληρονομιά» που η οικογένειά μου θα είναι περήφανη», ανέφερε αρχικά ο Κλάιμπερν και στη συνέχεια αποκάλυψε ποιος του έδωσε την πρώτη του μπάλα: «Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στα 4-5 μου χρόνια, ο μπαμπάς μου ήταν αυτός που μου έδωσε μια μπάλα».
«Κανείς δε θέλει να χάνει, έτσι και εγώ και από εκεί προέρχεται ο ανταγωνισμός. Ειδικά στις ΗΠΑ όταν παίζαμε μικροί δεν ήθελες ποτέ να χάνεις, γιατί όσο κέρδιζες, τόσο πιο πολύ έπαιζες», τόνισε χαρακτηριστικά, ενώ για τα αγαπημένα του γήπεδα (πλην ΤΣΣΚΑ): «Το αγαπημένο μου γήπεδο είναι ένα από εκείνα των ελληνικών ομάδων, είτε του Ολυμπιακού είτε του Παναθηναϊκού».
Τέλος, όταν ρωτήθηκε για το ποιες ομάδες θα ήθελε στο Final Four είπε τις: Άλμπα Βερολίνου, την Μπάγερν Μονάχου και τη Μονακό, ενώ όσον αφορά το νούμερο που φορά: «Φοράω το 21 χωρίς κάποιον λόγο, απλά το είχα στο κολλέγιο και… μου έμεινε από τότε».
- Η Άρσεναλ έδειξε στη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας ότι η ζωή θα είναι δύσκολη μετά τον Αμορίμ (vid)
- Μετρητά vs κάρτες: Η χαμένη μυρωδιά του χρήματος αλλάζει τις ισορροπίες στην κατανάλωση
- Μάντσεστερ Σίτι – Φέγενορντ 3-3: Το κάζο της χρονιάς για τους Πολίτες, με επική επιστροφή των Ολλανδών
- H Mπάγερν άφησε εκτός πρόκρισης την Παρί (vid)
- Λεβερκούζεν – Σάλτσμπουργκ 5-0: Τρομακτική Μπάγερ με δαιμονισμένο… Βιρτς (vid)
- Η τέχνη που έγινε… συνήθεια για τον Λεβαντόφσκι