«Τούρκοι συμπατριώτες, οι στιγμές που περνούμε είναι κρίσιμες για όλους μας. […] Τούρκοι συμπατριώτες, δώστε τα χέρια για μια ειλικρινή συνεργασία με τους Ελληνες. Ζήτω η αδελφική συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου». 21 Δεκεμβρίου 1963. Δημοσιεύεται στη «Χαραυγή» έκκληση προς τους Τουρκοκύπριους, με πρωτοβουλία του Τουρκοκύπριου, μέλους της ΚΕ, Ντερβίς Αλί Καβάζογλου.

Η έκκληση όταν δημοσιεύτηκε ήταν ήδη ξεπερασμένη. Ο κύκλος του αίματος έχει ήδη ανοίξει και ξεκινούν οι διακοινοτικές ταραχές που έμειναν στην Ιστορία ως Ματωμένα Χριστούγεννα.

Τα βιβλία Ιστορίας επιλέγουν να αγγίζουν το θέμα με «ιδιαίτερη προσοχή», ενώ όσοι θυμούνται τα Χριστούγεννα του ’63 παραδέχονται ότι το αίμα έτρεξε και από τις δύο πλευρές και οι αγριότητες περίσσεψαν, με τον φόβο και την καχυποψία να βρίσκουν τη δική τους θέση στο νησί και να προδιαγράφουν νέα δεινά για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Τα Ματωμένα Χριστούγεννα ή «τουρκική ανταρσία» ή «οδηγός για γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκύπριους», με τον τίτλο να δίνεται ανάλογα με την πλευρά που βρισκόταν ο καθένας, χωρίς να κοιτάζει στον καθρέφτη του, αποδείχθηκαν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που έβαζε τις βάσεις της διχοτόμησης με την κατάλληλη δράση και παρότρυνση ξένων δυνάμεων.

Το τέλος της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας γραφόταν με το αίμα του λαού της. Ηταν η σύγκρουση ομάδων της Οργάνωσης Ακρίτας, που είχε αρχηγό τον τότε υπουργό Εσωτερικών Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, και άλλων «καπετανάτων της πρώην ΕΟΚΑ» με την τουρκοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση ΤΜΤ του Ραούφ Ντενκτάς.

Ο Ακρίτας είχε στόχο την ένωση με την Ελλάδα και η ΤΜΤ τη διχοτόμηση.

Πολιτική αφορμή για την κρίση του ’63 στην τουρκική προπαγάνδα ήταν τα «13 σημεία» του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, που υπεβλήθησαν τον Νοέμβριο και κατά τον ίδιο επιχειρούσαν να αναθεωρήσουν άρθρα του Συντάγματος.

Τα «13 σημεία» απορρίφθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση, ενώ τα είχε απορρίψει και η Αθήνα. Διπλωμάτες που ήταν εν ενεργεία εκείνη την περίοδο τα χαρακτηρίζουν ως ολέθριο λάθος, που άνοιξε τον δρόμο για ό,τι ακολούθησε την κίνηση του Μακαρίου, δίνοντας στην Τουρκία την αφορμή που αναζητούσε και σε Βρετανούς και Αμερικανούς τη δικαιολογία να το επιτρέψουν.

Για κάποιους άλλους ο Μακάριος επιχείρησε με τα «13 σημεία» να ισορροπήσει απέναντι στους εθνικιστές που τον υπονομεύουν.

Στην πραγματικότητα, όμως, όλα λειτουργούν στη βάση του σχεδίου του τουρκικού εθνικισμού, που περίμενε την αμφισβήτηση του Συντάγματος από την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Εγγραφα που βρέθηκαν στο χρηματοκιβώτιο του Κιουτσούκ ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι «οι Ελληνες ίσως καταγγείλουν ή προσπαθήσουν να καταργήσουν τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης και το Σύνταγμα».

Αυτό θα έπρεπε να απαντηθεί με την «εγκαθίδρυση μιας Τουρκικής Δημοκρατίας», την οποία να υποχρεωθεί να υπερασπιστεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Οι πρώτοι νεκροί

Ενας τουρκοκύπριος πληροφοριοδότης ενημερώνει τον Γιωρκάτζη ότι 300 όπλα περιμένουν να διανεμηθούν σε Τουρκοκύπριους και δίνονται και αριθμοί πινακίδων αυτοκινήτων. Στον δρόμο των ιερόδουλων στη Λευκωσία, ελληνοκύπριοι αστυνομικοί σταματούν για έλεγχο αυτοκίνητο με τέσσερις Τουρκοκύπριους.

Εκείνοι αρνούνται και συγκεντρώνεται πλήθος προς υποστήριξή τους. Οι αστυνομικοί ανοίγουν πυρ και έχουμε τους πρώτους νεκρούς.

Οι συγκρούσεις γενικεύονται και επεκτείνονται και πέραν της Λευκωσίας. Πρόεδρος Μακάριος και αντιπρόεδρος Κιουτσούκ καλούν από κοινού σε αποφυγή προκλήσεων. Στις 30 Δεκεμβρίου Μακάριος, Κιουτσούκ και Ντέιβιντ Σαντ εκ μέρους της Βρετανίας υπογράφουν τη συμφωνία της Πράσινης Γραμμής.

Η πρώτη διχοτόμηση έχει γίνει και ο δρόμος για την εισβολή έχει ανοίξει. Η προπαγάνδα παίζει τον δικό της ρόλο και οι προβοκάτσιες αναδεικνύονται σε πολύτιμο εργαλείο του εθνικισμού.

Ο βαρύς φόρος αίματος των Τουρκοκυπρίων ακολουθείται από τον εξαναγκασμό τους από την πλευρά Ντενκτάς να μετακινηθούν σε αμιγώς τουρκοκυπριακές περιοχές, με αποτέλεσμα 25.000 να εγκαταλείπουν τις εστίες τους.

Ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Ιμπραήμ Αζίζ, ο οποίος και είχε επικηρυχθεί με θάνατο για τις θέσεις του κατά τις διακοινοτικές ταραχές, σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα «Αφρίκα» τόνιζε ότι «η ελεγχόμενη, εγγυημένη, ανάπηρη ανεξαρτησία που καταχωρίστηκε ως Κυπριακή Δημοκρατία έφερε τις δύο αντίπαλες ηγεσίες των δύο κοινοτήτων κάτω από μία στέγη. Η μια ηγεσία ονειρευόταν την ένωση, η άλλη αντιπαρέθετε τον τουρκισμό κατά της ένωσης».

Σημειώνει δε ότι «ο Ντενκτάς και η συμμορία του, οπαδοί του Σχεδίου Μεταβατικού Σταδίου, οι οποίοι προσπαθούσαν να επιβάλουν τον τουρκισμό ως «εθνική υπόθεση» έναντι της ένωσης, δεν αναζήτησαν διέξοδο για συνεννόηση. Ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά είχαν οποιαδήποτε πρόθεση συμβιβασμού στη βάση της ανεξαρτησίας».

Για τον Αζίζ «οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1963 ήταν η αρχή του πολέμου για επιβολή της υπόθεσης του τουρκισμού και της κατεδάφισης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εντούτοις, οι αφελείς Τουρκοκύπριοι νόμισαν ότι στη σύγκρουση με τους υποστηρικτές του σχεδίου Ακρίτας αγωνίζονταν ενάντια στους Ρωμιούς της Κύπρου για την επιβίωσή τους.

Οι σχεδιαστές του Μεταβατικού Σταδίου εξαπάτησαν τους τουρκόφωνους Κύπριους. Τους θυσίασαν. Τα εδάφη που απέσπασαν από την Κυπριακή Δημοκρατία δεν προορίζονταν για τους τουρκόφωνους Κύπριους, αλλά για μια νέα πατρίδα του τουρκισμού στο νησί».

Τα Ματωμένα Χριστούγεννα είναι από τις ιστορίες που στην Κύπρο όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Ή έστω να απαλύνουν τις γραμμές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν.

Πολύτιμο όργανο της τουρκικής προπαγάνδας έγινε σίριαλ, υπό τον τίτλο «Μια φορά κι έναν καιρό στην Κύπρο» ή αλλιώς «Κύπρος, η πορεία στη νίκη».

Τα τουρκικά ΜΜΕ κάνουν κάθε χρόνο αφιερώματα που υπενθυμίζουν την αγριότητα των Ελληνοκυπρίων, θέλοντας να δικαιώσουν τη διχοτόμηση. Οι Ελληνοκύπριοι δεν βάζουν το δάχτυλο σε αυτή την πληγή.

Ωστόσο, η Ιστορία εξακολουθεί να διδάσκει, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η Τουρκία επιδιώκει δικαίωση των σχεδιασμών της. Και η λύση ενδεχομένως θα απαιτούσε το «Δεν ξεχνώ» να μετατραπεί σε γνώση της Ιστορίας, προσπάθεια να κλείσουν οι πληγές και διδάγματα ώστε την επόμενη μέρα ο αμοιβαίος σεβασμός να επιτρέψει ειρηνική συνύπαρξη…

Headlines