«Από ηθική άποψη ο εμβολιασμός θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός για κάθε άτομο, αλλά όχι από νομική. Είναι θέμα πειθούς. Αν κάνω κάτι που βοηθά τους ανθρώπους γύρω μου, τότε για μένα είναι υποχρεωτικό – αλλά προφανώς μερικοί άνθρωποι το βλέπουν διαφορετικά».

Το «σύνδρομο βοήθειας», όπως το αποκαλεί ο Γιούργκεν Κλοπ, εμφανίστηκε ξανά στον αφρό των γεγονότων.

«Είμαι 54 ετών και πιστεύω πραγματικά ότι μπορείτε να πείσετε τους ανθρώπους για τα σωστά πράγματα που πρέπει να κάνουν, αλλά δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση».

Για τον Κλοπ το ποδόσφαιρο είναι η συνέχεια της πολιτικής. Ισως και το αντίθετο. Η εσωτερική ανάγκη της εξωτερίκευσης των απόψεών του βρήκε γόνιμο έδαφος στην ομάδα και την πόλη που ταυτίζει την πολιτική με το ποδόσφαιρο.

Το Λίβερπουλ είναι ο προμαχώνας της εργατικής τάξης, των συνδικάτων και του αντι-θατσερισμού. Η σύγχρονη μορφή της Λίβερπουλ ως κλαμπ, σφυρηλατήθηκε από τον Μπιλ Σάνκλι, έναν άνθρωπο που δεν φοβόταν να εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να συνδυάσει ένα παιχνίδι με δερμάτινη μπάλα με τα θεμελιώδη του κοινωνικού σοσιαλισμού που ενστερνίζεται η τοπική κοινωνία.

Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ο Σάνκλι της σύγχρονης Λίβερπουλ.

«Φυσικά είμαι στα αριστερά. Περισσότερο αριστερά παρά στο κέντρο. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας. Δεν είμαι ιδιωτικά ασφαλισμένος. Δεν θα ψήφιζα ποτέ κόμμα επειδή υποσχέθηκε να μειώσει τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή».

Ο Κλοπ ποτέ δεν κλείνει το στόμα του. Ενα μαστίγιο λέξεων και απόψεων για την πολιτική, την κοινωνία, το ποδόσφαιρο. «Αν ζω εγώ καλά θέλω και οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Αν υπάρχει κάτι που δεν θα κάνω ποτέ στη ζωή μου είναι να ψηφίσω υπέρ της Δεξιάς».

«Πυρά» κατά Τζόνσον

Η κριτική που έχει ασκήσει ο Κλοπ στον βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον για το Brexit και την πολιτική που ακολούθησε για την αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν ίσως πιο σκληρή και από τις θέσεις των Εργατικών.

«Δεν έχω ψηφίσει αυτή την κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση είναι επιλογή άλλων ανθρώπων. Και το πρόβλημα που είχα ήταν ότι γνώριζα τι συνέβαινε στην Αγγλία και τι στη Γερμανία. Αν οι εξωγήινοι μας κοιτούσαν από μακριά θα σκέφτονταν πως προερχόμαστε από διαφορετικούς πλανήτες».

Από την αρχή της πανδημίας ο Μπόρις Τζόνσον βρίσκεται στο στόχαστρο του Γερμανού. Τον αντιπαθεί και δεν κάνει καμία προσπάθεια να το κρύψει, όπως έκανε και με τον Ντόναλντ Τραμπ και όσους παρέσυραν τους Βρετανούς με κάλπικα επιχειρήματα να ψηφίσουν υπέρ του Brexit.

«Είναι πολύ κακό σημάδι για όλο τον κόσμο οι νίκες στις εκλογές του Ντόναλντ Τραμπ και του Μπόρις Τζόνσον γιατί όλοι γνώριζαν εξ αρχής πως αυτό δεν πρόκειται να δουλέψει, αλλά το επιτρέψαμε να συμβεί ως κοινωνία. Οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να είναι οι καλύτεροι και όχι αυτοί με τα πιο παράξενα κουρέματα», έλεγε τον περασμένο μήνα στο podcast της Γκάμπι Λόγκαν.

Ανθρωπος της ευθύνης

Ο Κλοπ είναι πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Εκπέμπει μια αύρα αυτοπεποίθησης. Ξέρει τι θέλει και πώς να το αποκτήσει. Είναι άνθρωπος της ευθύνης. Εύκολα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κάποιος πομφόλυγα.

Δέκα λεπτά συζήτησης μαζί του είναι αρκετά για να αντιληφθείς πως κάτω από το έντονο γέλιο και τη δυνατή φωνή κρύβεται μια προσωπικότητα με αρχές, πίστη και γνώσεις.

Οταν συναντήθηκε για πρώτη φορά, το 2015, με τα αφεντικά της Λίβερπουλ στις ΗΠΑ για να συζητήσουν την πιθανότητα συνεργασίας τους, ο Μάικ Γκόρντον, ένας μικροκαμωμένος άνθρωπος που «έτρεχε» τότε την καθημερινότητα των Κόκκινων, πρότεινε στον μεγαλομέτοχο Τζον Χένρι πως θα ήταν πιο φρόνιμο να προτείνουν στον Κλοπ τη θέση του CEO παρά του προπονητή.

Οι σχέσεις του Γερμανού με την ηγεσία του συλλόγου ήταν και παραμένουν άριστες. Οχι όμως και φιμωμένες. Ο Κλοπ ήταν ο πιο σκληρός επικριτής της ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας πριν ακόμα επισημοποιηθεί η ανταρσία των 12 ομάδων, ανάμεσά τους και της Λίβερπουλ.

Τότε όμως δεν στράφηκε μόνο εναντίον του Χένρι αλλά και των οπαδών, γιατί γέμισαν πανό το προπονητικό κέντρο ενώ οι παίκτες και ο ίδιος δεν είχαν καμία σχέση με αυτή την ιστορία.

Ο Κλοπ ήθελε να γίνει γιατρός. Οι βαθμοί του στάθηκαν εμπόδιο στο να γίνει Δρ. Κλοπ. «Ευτυχώς για τους ασθενείς», λέει σήμερα. «Εχω όμως αυτό το σύνδρομο της βοήθειας. Νοιάζομαι πραγματικά για τους ανθρώπους και νιώθω υπεύθυνος για τα πάντα».

Οπως κάνει τώρα με την πανδημία και τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τον εμβολιασμό.

Στη συμπλήρωση ενός έτους από την κήρυξη της πανδημίας από τον ΠΟΥ, το στέλεχος του οργανισμού Ντέιβιντ Ναμπάρο πρότεινε στη Γερμανία να αντλήσει έμπνευση από τον Γιούργκεν Κλοπ.

«Ο Κλοπ ξέρει πώς να αγγίζει τους ανθρώπους και να τους φέρνει κοντά. Είμαι βέβαιος ότι θα είχε καλές ιδέες».

Headlines