«Με σφάζει, κάντε κάτι…» – Οι δραματικές στιγμές μιας υποψήφιας… δολοφονημένης

Τα συγκλονιστικά δευτερόλεπτα που έζησε στο διαμέρισμα της οδού Ρωμανού στη Θεσσαλονίκη, το πρωινό της 18ης Δεκεμβρίου, περιγράφει στα «ΝΕΑ» ο 35χρονος αρχιφύλακας του ΑΤ Λευκού Πύργου, Χρήστος Μωραΐτης, ο οποίος, μαζί με τρεις συναδέλφους του, κατάφερε να σώσει μια γυναίκα από τα χέρια του συντρόφου της κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αποτρέποντας έτσι τη 18η γυναικοκτονία για το 2021.

«Στην πραγματικότητα το περιστατικό δεν κράτησε παραπάνω από 15 δευτερόλεπτα, αλλά εμάς μας φάνηκε πολύ περισσότερο, σαν να κράτησε 15 λεπτά» σημειώνει ο αστυνομικός.

Ο ίδιος και η ομάδα του δέχθηκαν τηλεφωνικώς τα συγχαρητήρια του υπουργού Προστασίας του Πολίτη για «τον επαγγελματισμό, την αποφασιστικότητα, την ψυχραιμία και την ανθρωπιά» που επέδειξαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.

«Δείξατε το καλύτερο πρόσωπο της Ελληνικής Αστυνομίας» είπε ο Τάκης Θεοδωρικάκος απευθυνόμενος και στους τέσσερις, ενώ δεσμεύτηκε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα τους συγχαρεί και διά ζώσης.

«Το Σάββατο ήμασταν σε πρωινή βάρδια με τον αστυφύλακα Δημήτρη Παπαδόπουλο, όταν λάβαμε σήμα να ενισχύσουμε περιπολικό της Αμεσης Δράσης που είχε μεταβεί σε διαμέρισμα για περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Μια κοπέλα είχε καταφέρει να ξεγλιστρήσει στο μπάνιο του διαμερίσματος και να πάρει κρυφά τηλέφωνο την Αστυνομία» εξηγεί ο αρχιφύλακας και συνεχίζει:

«Μόλις φτάσαμε, οι συνάδελφοι μας είπαν ότι το διαμέρισμα είναι στον δεύτερο όροφο και ότι ακούνε από μέσα φωνές. Οταν ανεβήκαμε υπήρχε κλιμάκωση καθώς, παρότι το περιστατικό είχε ξεκινήσει με φωνές και έντονες ομιλίες, πλέον εξελισσόταν εντονότερα. Κι ενώ εμείς, ακούγοντας από μέσα και κλάμα παιδιού, χτυπούσαμε την πόρτα επίμονα, ο δράστης μας προέτρεπε να φύγουμε γιατί «θα σας σκοτώσω όλους». Ταυτόχρονα, ακούγαμε την έκκληση της γυναίκας για βοήθεια να γίνεται όλο και πιο έντονη. Μας φώναζε «θα με σφάξει, μπείτε, κάντε κάτι, δεν υπάρχει χρόνος». Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έπρεπε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση. Τα ουρλιαχτά της γυναίκας γίνονταν όλο και πιο έντονα, την ακούσαμε να επαναλαμβάνει «με σφάζει, με σφάζει, με σφάζει», οπότε αναγκαστήκαμε να σπάσουμε την πόρτα».

Μπροστά στα μάτια των παιδιών

Εισερχόμενοι στο διαμέρισμα οι αστυνομικοί αντίκρισαν σκηνές βγαλμένες από ταινία θρίλερ: «Μπήκαμε μέσα και είδαμε τον 39χρονο να μαχαιρώνει σε πραγματικό χρόνο τη γυναίκα στον λαιμό. Μόλις μας είδε αιφνιδιάστηκε και απομακρύνθηκε από την 38χρονη. Καθώς τον πλησιάζαμε, πήρε την απόφαση να αυτοτραυματιστεί με έναν πολύ αδέξιο τρόπο – πιο πολύ προκάλεσε αμυχές στον λαιμό του – και όταν είδε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, στράφηκε επιθετικά προς το μέρος μας. Εκανε τουλάχιστον τρεις απόπειρες να μας πλήξει, δεν τα κατάφερε, μάλιστα η μία είχε επαφή με το σώμα του συναδέλφου Δημήτρη Παπαδόπουλου, αλλά λόγω αλεξίσφαιρου δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός.

Τότε πέσαμε πάνω του, ο ένας συνάδελφος ασχολήθηκε με το χέρι που είχε το μαχαίρι, οι υπόλοιποι με το σώμα του. Προέβαλε μεγάλη αντίσταση, αλλά λόγω της αριθμητικής μας υπεροχής τον ακινητοποιήσαμε και τον δεσμεύσαμε.

Η γυναίκα όλη αυτή την ώρα ήταν στην αρχική θέση που την αντικρίσαμε, κάτω, στο πάτωμα της κουζίνας, χωρίς να κινείται. Και το παιδάκι ήταν στο ενάμισι μέτρο, σε ένα μικρό καναπεδάκι και κοιτούσε αποσβολωμένο. Ηταν ένα αγοράκι εννέα ετών, με ειδικές ανάγκες, το οποίο ήταν σε κατάσταση σοκ.

Δύο από τους συναδέλφους κατέβασαν τον άνδρα στο περιπολικό και το ΕΚΑΒ που ήταν ήδη εκεί πήρε τη γυναίκα και τη μετέφερε στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου με τραύματα στον λαιμό και στα πόδια.

Ηταν σε κατάσταση σοκ αλλά αποχωρώντας με το ασθενοφόρο μάς ευχαρίστησε. «Σας ευχαριστώ που με απαλλάξατε από αυτό το πράγμα, ήταν φριχτό» μας είπε. Για το παιδάκι ήρθε η γιαγιά του, ενημερώθηκαν οι κοινωνικές υπηρεσίες από το Τμήμα κι έμαθα ότι παρακολουθείται από παιδοψυχιάτρους».

Ποινική δίωξη

Στον 39χρονο από τη Γεωργία που προσπάθησε να σκοτώσει τη μητέρα του παιδιού του ασκήθηκε ποινική δίωξη για απόπειρα βιασμού και ανθρωποκτονίας.

Τέσσερις μέρες μετά, ο 35χρονος αρχιφύλακας και πατέρας τριών παιδιών – δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού – δυσκολεύεται να βγάλει από το μυαλό του τις εικόνες που αντίκρισε.

«Καμιά γυναίκα δεν πρέπει να ανέχεται καμία μορφή βίας. Πρέπει να μιλάνε, είμαστε εδώ, βοηθάμε, δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Εξαντλούμε κάθε περιθώριο γιατί σε αυτές τις γυναίκες βλέπουμε τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων, της μητέρας, της γυναίκας, της κόρης μας. Αυτό που κρατάω είναι ότι σώσαμε μια γυναίκα την τελευταία στιγμή κι έτσι ένα παιδί θα κάνει γιορτές με τη μαμά του. Και εννοείται, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια αυτού του παιδιού. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν κάτι το συγκλονιστικό στο βλέμμα τους γιατί, ενώ τα καταλαβαίνουν όλα, δεν μπορούν να τα εκφράσουν».