Πούτιν για Ερντογάν – Αν δεν είχαμε αυξήσει τα επιτόκια, ίσως καταλήγαμε σαν την Τουρκία

Τη στήριξή του στη νομισματική πολιτική που έχει υιοθετήσει η Τράπεζα της Ρωσίας ώστε να συγκρατήσει τον πληθωρισμό, εξέφρασε ο πρόεδρος της χώρας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σημειώνοντας ότι σε διαφορετική περίπτωση η Ρωσία θα διέτρεχε κίνδυνο να βρεθεί στην ίδια κατάσταση όπου βρίσκεται η Τουρκία.

«Γνωρίζω ότι υπάρχει δυσαρέσκεια με τις αυξήσεις των επιτοκίων» ανέφερε ο Πούτιν κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου που παραχωρεί στο τέλος κάθε έτους. «Αλλά εάν δεν είχαν εφαρμοστεί θα μπορούσαμε να είχαμε καταλήξει σαν την Τουρκία, με το ίδιο πρόβλημα» είπε, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg.

Ο πληθωρισμός στη Ρωσία υπολογίζεται στο 8,4%, υπερδιπλάσιος του στόχου που έχει θέσει η κεντρική τράπεζα, η οποία αύξησε το βασικό επιτόκιό της κατά 4,25 μονάδες κατά τη διάρκεια του 2021, ώστε να συγκρατήσει την αύξηση των τιμών. Στον αντίποδα, η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έχει μειώσει το βασικό επιτόκιό της τέσσερις φορές τους τελευταίους ισάριθμους μήνες, παρά το γεγονός ότι η ετήσιος πληθωρισμός τον Νοέμβριο «σκαρφάλωσε» στο 21,3%.

Ο τούρκος πρόεδρος είναι θιασώτης της ανορθόδοξης νομισματικής πολιτικής που θέλει τα υψηλά επιτόκια να προκαλούν πληθωρισμό παρά να τον περιορίζουν, σε αντίθεση με τις απόψεις της συντριπτικής πλειονότητας των οικονομολόγων και των κεντρικών τραπεζιτών.

Για τον λόγο αυτό, ο Ερντογάν έχει πιέσει την κεντρική τράπεζα να μειώσει τα επιτόκια, παρά το γεγονός ότι το κόστος ζωής για τα τουρκικά νοικοκυριά έχει εκτοξευτεί, η συναλλαγματική αξία της λίρας έχει κατρακυλήσει και οι επιχειρήσεις που εισάγουν αγαθά και πρώτες ύλες από το εξωτερικό δυσκολεύονται να καλύψουν τα κόστη σε δολάρια.

Στις αρχές της εβδομάδας, σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την αυξανόμενη δολαριοποίηση των αποταμιεύσεων, ο Ερντογάν ανακοίνωσε σχέδια που θα αποζημιώνουν τους καταθέτες σε λίρα, προσφέροντάς τους τη διαφορά εάν η υποτίμηση του νομίσματος είναι μεγαλύτερη από το επιτόκιο που προσφέρει η τράπεζά τους.

Όπως έχουν επισημάνει πολλοί αναλυτές, το σχέδιο αυτό ουσιαστικά μεταφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό -δηλαδή στους φορολογούμενους- το κόστος της νομισματικής πολιτικής.