Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, οι «Ταρτούφοι» της διπλανής πόρτας και η… ανήθικη ηθική

Η υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου που έχει στην κυριολεξία «ρουφήξει» την επικαιρότητα, είναι ένα δείγμα της υποκριτικής στάσης μιας κοινωνίας που βουλιάζει.

Και δεν είναι απλά ένας ευφημισμός, ότι σαπίζει η κοινωνία και δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Είναι μια πραγματικότητα που οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να την κρύβουμε κάτω από το χαλί της πόρτας μας.

Είναι μια κατάσταση σαν τον Ταρτούφο του Μολιέρου. Αυτή τη μοναδική θεατρική κωμωδία που παίχτηκε για πρώτη φορά πριν από σχεδόν 500 χρόνια.

Ο Ταρτούφος, για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν ένας ανήθικος, υποκριτής άνθρωπος που παριστάνει τον ηθικό, αλλά πόρρω απέχει από κάθε αξία.

Και δε μιλώ για την ηθική των «νοικοκυραίων», τη δήθεν ηθική δηλαδή που λέει ότι πρέπει να «μη δίνουμε δικαιώματα», να «είμαστε όπως θέλουν οι άλλοι», να μην «ξεφεύγουμε από τους κανόνες» που βάζει το σχολείο, η οικογένεια, η σχέση, η εργασία, η κοινωνία.

Δεν μιλώ καν για την υποκριτική ηθική των πιστών που θυμούνται τις καλές πράξεις και την καλή συμπεριφορά κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.

Μιλώ για την προσωπική ηθική του καθενός, όπως αυτή εκφράζεται από την καθημερινή διατήρηση της αξιοπρέπειας.
Πόσο αξιοπρέπεια και πόση προσωπική ηθική, όμως, να βρει κανείς σε περιπτώσεις όπως αυτή του Παναγιωτόπουλου.

Ή όπως αυτή του ορφανοτροφείου όπου υπάλληλοι –και μάλιστα γυναίκες, μανάδες- έβαζαν 7χρονα και 10χρονα να κάνουν σεξ και τραβούσαν βίντεο.

Οι «Ταρτούφοι» της ελληνικής κοινωνίας είναι πολλοί. Υποκριτές, φαρισαίοι που «πουλάνε» ηθική με την οκά, για το φαίνεσθαι, αλλά που δεν έχουν το θεό τους, όταν κλείνουν οι πόρτες, πίσω από τους τέσσερις τοίχους.

Δεν γίνεται να μη γνώριζαν την εγκληματική δράση του Στάθη Παναγιωτόπουλου οι «Αρβύλες» και οι υπόλοιποι τιμητές των πάντων.

Δε γίνεται να μην μίλαγε κανείς στη Θεσσαλονίκη όταν έβλεπε έναν άνθρωπο που κατ’ εξακολούθηση έκανε όσα έκανε.

Και τι είναι οι 100 χιλιάδες και πλέον ηδονοβλεψίες που είδαν το βίντεο που ανέβασε ο Παναγιωτόπουλος με τις ερωτικές στιγμές με τη σύντροφό του;

Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που βιντεοσκοπούν ερωτικές πράξεις προσωπικές τους και μετά τις ανεβάζουν στο διαδίκτυο, είτε από «μαγκιά» είτε γιατί βγάζουν λεφτά;

Και ξέρετε; Δεν είναι μόνο ο Στάθης Παναγιωτόπουλος. Υπάρχουν πολλοί «μικροί Στάθηδες» που βγάζουν γυμνές φωτογραφίες των συντρόφων τους και τις επιδεικνύουν στους κολλητούς γιατί είναι… άνδρες.

Από την άλλη, δε γίνεται να μην είχε αντιληφθεί κανείς ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο ορφανοτροφείο. Δεν γίνεται να μην είχε κανείς το θάρρος να μιλήσει, να ουρλιάξει βλέποντας ή απλά ακούγοντας αυτά που έκαναν στα μικρά παιδιά.

Και τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που ανεβάζουν ερωτικά βίντεο ή επιδεικνύουν με τέτοιο τρόπο τον ανδρισμό τους.

Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που βιντεοσκοπούν μικρά παιδάκια, 7 και 8 ετών, αφού τους κλέβουν την αθωότητα.

Κι αυτά είναι λίγα από τα πολύ περισσότερα που επιμελώς μένουν κρυφά, αν και πολλοί γνωρίζουν.

Ταρτούφοι υπάρχουν δυστυχώς πολλοί. Όχι μόνο κοινοί εγκληματίες που πρέπει να σαπίσουν σε μια φυλακή.

Όχι μόνο διεστραμμένοι άνθρωποι που δεν έχουν ηθικούς φραγμούς.

Αλλά και άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας. Οπως ο Λιγνάδης, όπως ο Φιλιππίδης και τόσοι άλλοι.

Νοικοκυραίοι, καλοί… χριστιανοί που κρύβονται πίσω από τις μάσκες του ηθικού, του πετυχημένου, του ευκατάστατου και κυρίως του υποκριτή.

Ο «ταρτοφισμός» ως κοινωνικό φαινόμενο είναι διαλυτικός. Το φαίνεσθαι έχει επικρατήσει του είναι, η εικόνα παίζει πάντα κυρίαρχο ρόλο όταν η ουσία χάνεται.

Ανθρωποι που δείχνουν ηθικοί είναι οι πλέον ανήθικοι, πολίτες που «λάμπουν» από επιτυχία και καλοσύνη είναι «τέρατα».

Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και πολεμιέται μόνο μέσω της παιδείας. Αλλά όχι αυτής που μας προσφέρει το κράτος, αλλά της καθημερινής εκπαίδευσης.

Και κυρίως μέσω της ενσυναίσθησης, να αναγνωρίζεις δηλαδή τα συναισθήματα του άλλου, να τα κάνεις δικά σου, για να μην εξευτελίζεις κι εξευτελίζεσαι.

Ναι, η τιμωρία είναι απαραίτητη. Οι εγκληματίες να πληρώσουν. Όμως, οι αφανείς «Ταρτούφοι», αυτοί που ξέρουν να κρύβονται καλά, δεν θα εκλείψουν από την κοινωνία μας.