ΣΥΡΙΖΑ – Η στρατηγική του κάβουρα και ο Ανδρουλάκης

Η φυγή προς τα πλάγια ή το περίφημο βάδισμα του κάβουρα είναι η τρέχουσα στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Κινήματος Αλλαγής και του νέου του αρχηγού. Αν διατρέξει κάποιος τις αντιδράσεις της Κουμουνδούρου στις διεργασίες της Χαριλάου Τρικούπη, αυτές πέρασαν από τρία επίπεδα. Από τοποθετήσεις που προκατέβαλαν τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ πριν ακόμη υπάρξει επίσημη «γραμμή».

Τέτοιες ήταν του Στέλιου Κούλογλου και του Χριστόφορου Βερναρδάκη, που πάντως έκρουαν τον κώδωνα πως οι όλες διεργασίες θα έπρεπε να απασχολήσουν το κόμμα τους. Από μία αμηχανία κατά τα δείγματα αμέσως μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη. Και από μία πίεση προς εκείνον να εγγραφεί στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και να πει με σαφήνεια «με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει».

Την τελευταία πιο επιθετική στάση, ακολούθησε μια πλάγια προσέγγιση. Πολλά στελέχη εσωτερικά πιο μετριοπαθή επιμένουν εξάλλου πως δεν πρέπει a priori ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει την πόρτα στον Νίκο Ανδρουλάκη. Εδώ, στην πιο νωπή τακτική της Κουμουνδούρου σκιαγραφούνται δύο διαστάσεις ως προς το Κίνημα Αλλαγής: Η πρώτη έχει να κάνει με μια νεότερη ανάγνωση που θέλει το ΚΙΝΑΛ να κόβει από τη ΝΔ.

«Ενδεικτικό του πανικού του κ. Μητσοτάκη είναι ότι ποντάρει στο ΚΙΝΑΛ, αναπαράγοντας διαρκώς τα περί «σοβαρής αντιπολίτευσης» ευθυγραμμιζόμενος με μετρήσεις φιλικών του Μέσων, ενώ ήδη φαίνεται ότι σκάβει τον λάκκο του, αφού η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ όπως φαίνεται σε τρεις διαδοχικές μετρήσεις που δεν είναι φιλικές για τον ΣΥΡΙΖΑ διεισδύει σε δικό του ακροατήριο που τον ενίσχυσε το 2019», διαρρέει από κομματικές πηγές.

Η πρώτη κάλπη

Η δεύτερη έχει να κάνει με τη στρατηγική της πρώτης κάλπης και της δυνατότητας για προοδευτική διακυβέρνηση.  «Πέραν αυτού, το ορατό ενδεχόμενο πλέον προοδευτικής κυβέρνησης την επομένη της απλής αναλογικής βρίσκει ευήκοα ώτα και στις τάξεις των Ευρωσοσιαλιστών, που διαρκώς κερδίζουν έδαφος με προοδευτικές κυβερνήσεις συνεργασίας σε ισχυρές χώρες της ΕΕ και δεν θα έχουμε την εχθρική στάση που είχαμε όταν κομβικό ρόλο έπαιζε η Μέρκελ και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα», προσθέτουν συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. Εδώ την εβδομάδα που μας πέρασε έπαιξε πρόσθετο ρόλο στο παραπάνω επιχείρημα η εκλογική νίκη του προοδευτικού Γκάμπριελ Μπόριτς.

Είναι χαρακτηριστικό πως ήδη από τη Δευτέρα το βράδυ μια σειρά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με διεθνή γνώση, όπως ο βουλευτής Λέσβου Γιάννης Μπουρνούς, αναπαρήγαν ένα επιχείρημα πως η νίκη των προοδευτικών δυνάμεων στη Χιλή οφείλεται στην εκεί σύγκλιση αριστερών – σοσιαλιστών – θέση που έφτασε να είναι απάντηση-σχόλιο του βουλευτή σε τουίτ του Νίκου Ανδρουλάκη!

Πάντως και αυτή την εβδομάδα οι της Κουμουνδούρου επέμεναν στην άποψη-γραμμή πως «ο κ. Ανδρουλάκης θα κριθεί στην πράξη και στα μείζονα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία». Την ίδια ώρα, τα νέα δεδομένα στον όμορο μα μη φίλιο χώρο προκαλούν ορισμένους διαρκείς πονοκεφάλους. Η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνει βαθμούς σύγκλισης – λόγω και της γενικής αποδοχής μιας σειράς πολιτικών για τη χώρα – κάνει δυνητικό έναν επαναπατρισμό ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ και παρά το επιχείρημα πολλών στελεχών της Κουμουνδούρου πως κάτι τέτοιο θα ήταν πιο μαζικό αν είχαμε εκλογή Γιώργου Παπανδρέου.

Η εκλογή από τη βάση

Από την άλλη, το ζωηρό ενδιαφέρον για τις διεργασίες στην Κεντροαριστερά, έχει πρωταγωνιστή το ΠΑΣΟΚ όλο αυτό το διάστημα. Ακόμη και με την αξιοσημείωτη συμμετοχή στην εκλογή από τη βάση νέου αρχηγού. Μια διεργασία που απέχει από μια νέα πολιτικοποίηση του κοινού αλλά που αναμφισβήτητα ξαναμοιράζει την τράπουλα και επικυρώνει την έλευση ενός νέου μνηστήρα στην ευρεία επικράτεια του Κέντρου/Κεντροαριστεράς.

Βεβαίως εδώ μια σειρά εκλογολόγων και πολιτικών επιστημόνων σημειώνουν το σταθερό φαινόμενο του «post-convention bounce» όπου επικρατεί μια δημοφιλία πάντα για έναν χώρο έπειτα από συνέδριο ή υψηλή διεργασία και για ένα χρονικό διάστημα. Μια «αναπήδηση χαράς» θα λέγαμε, που όμως εξατμίζεται έπειτα από λίγο καιρό αν δεν συνοδεύεται από κινήσεις και αξιοποίηση του ρεύματος.

Προσφάτως, πάντως, καταγράφηκε μια αποδομητική των παραπάνω διεργασιών άποψη από έναν εκ των εγκεφάλων της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και έμπειρο στέλεχος της Ομπρέλας και των 53. Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος με αρθρογραφία του ανέπτυξε όλα εκείνα τα επιχειρήματα που θέλουν την εκλογή από τη βάση μακριά από την κουλτούρα της Αριστεράς, επιχειρήματα που ασπάζονται έμπειρα επίσης στελέχη και σύμφωνα με πληροφορίες όπως ο Νίκος Φίλης.

«Η ίδια η διαδικασία εκλογής από κάθε ενδιαφερόμενο με μοναδική χρέωση τα 3 ευρώ είναι μια virtual πολιτική συμμετοχή, μια θεσμοποίηση της μεταδημοκρατίας και της μεταπολιτικής. Ο ηγέτης «αδιαμεσολάβητος», χωρίς δέσμευση και λογοδοσία, μέχρι τις επόμενες εκλογές όπου ή είναι νικητής ή απορρίπτεται με συνοπτικές διαδικασίες», έγραψε μεταξύ άλλων ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος («Εφ.Συν»). Η Ομπρέλα δεν συζητάει καν ένα σενάριο εκλογής από τη βάση και σε αυτό βρίσκει συμμάχους και σε στελέχη με μακρά διαδρομή όπως ο Νίκος Βούτσης και άλλοι. Το βάδισμα όμως του κάβουρα δεν θέτει αυτή την κουβέντα τώρα. Ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ της Τρίτης, στο Star, απέφυγε να επιτεθεί στον Νίκο Ανδρουλάκη και μάλιστα τον ενέγραψε προκαταβολικά στο προοδευτικό τόξο.

Βελούδινη στροφή

Εδώ ως νέα παράμετρο πολιτικής αλλαγής έθεσε να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές της απλής αναλογικής, αλλά και όλα τα προοδευτικά κόμματα να αθροίσουν σε σύνολο μεγαλύτερο ποσοστό από της Νέας Δημοκρατίας. Είπε με νόημα πως δεν βλέπει ανταγωνιστικά τους άλλους χώρους της προοδευτικής απεύθυνσης και αυτό επιβεβαιώνει μια βελούδινη στροφή προς το ΚΙΝΑΛ, μακριά από τους υψηλούς αντιδεξιούς τόνους κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό που έμμεσα πίεζαν τη Χαριλάου Τρικούπη να πάρει θέση στην αντιπαράθεση.

Και έτσι θα πάει, παρά τα επιμέρους βέλη στελεχών της Κουμουνδούρου. Ο Χρ. Παπαδόπουλος έγραψε ας πούμε στην ίδια παρέμβαση που αναφέραμε πιο πριν πως «ο Ν. Ανδρουλάκης δεν άνοιξε τα χαρτιά του, από σκοπιμότητα ή από απουσία λόγου», κατά την προεκλογική κούρσα για την αρχηγία στον χώρο του. Το βάδισμα του κάβουρα έχει ανίχνευση θέσεων, ένα αντιδεξιό προσκλητήριο στις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και ένα διαρκές «μασάζ» στο κοινό που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2019, αφού ο φόβος των φυγόκεντρων κινητοποιεί τον κομματικό μηχανισμό και μέσα στις εορτές των Χριστουγέννων. Μεγάλο στοίχημα για την Κουμουνδούρου είναι το άνοιγμα στο κοινό των αναποφάσιστων, εδώ υπάρχει όντως ρεύμα Νίκου Ανδρουλάκη. Αλλά και η συνταγή που θα καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ κορμό της προοδευτικής παράταξης και πειστικό πόλο απέναντι στην κυβέρνηση.