Τα ρεβεγιόν της δεκαετίας του ’80 – Ένα εορταστικό οδοιπορικό στην τελευταία νύχτα του 1985

Είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε πως φέτος, σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, θα γιορτάζαμε το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν κανονικά. Όμως η πανδημία και η μετάλλαξη Όμικρον, είχαν άλλη γνώμη.

Ως γνωστόν, όσοι βγουν απόψε, τελευταίο βράδυ του 2021, θα πρέπει να διασκεδάσουν καθιστοί, χωρίς μουσική, σε τραπέζια των 6 ατόμων, ενώ οι υπεύθυνοι των καταστημάτων θα πρέπει να έχουν κατεβάσει ρολά, ως τις 2 τα ξημερώματα.

Αν περιγράφαμε τα μέτρα αυτά σε όσους ξεκινούσαν για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν τους στα μέσα της δεκαετίας του ’80, είναι βέβαιο πως θα μας περνούσαν για εξωγήινους.

Όπως προκύπτει και από τα σχετικά ρεπορτάζ του θρυλικού περιοδικού «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», το«σκηνικό» τότε ήταν εντελώς διαφορετικό.

Είναι Τρίτη, 31 Δεκεμβρίου του 1985 και αγαπάτε το ελαφρύ λαϊκό τραγούδι.

Πιθανότατα έχετε κάνει ήδη κράτηση στον «ΖΥΓΟ», στην Πλάκα για να ακούσετε την Χαρούλα Αλεξίου να ερμηνεύει μεταξύ άλλων της επιτυχιών, το τραγούδι «Bήμα βήμα» των Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη και Χρήστου Νικολόπουλου.

«Για καθαρά λαϊκή διασκέδαση» όπως γράφει ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης «θα πρέπει να κινηθείτε για να το βρείτε με ορμητήριο το Γαλάτσι. (…) Το Γαλάτσι με τα πέριξ (Πατησίων, Αχαρνών) και ένα μέρος (το μεγαλύτερο) της λεωφόρου Συγγρού, προσφέρουν την καθαρά λαϊκή ψυχαγωγία»

»Στην περιοχή Γαλατσίου και στα πέριξ, οικογενειακή ταβέρνα, λαϊκό γλέντι, προσιτές τιμές και κόσμος άφθονος. Ρεπερτόριο γνωστό. Λαϊκά τραγούδια, σμυρνέικα.  Το «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» σχεδόν μόνιμο».

Τραγούδι που έγραψαν ο Στράτος Ατταλίδης και ο Άκης Πάνου και που στα μέσα της δεκαετίας του ’80 «έζησε» τη δεύτερη του δόξα με το λαϊκό συγκρότημα «Τα Παιδιά από την Πάτρα».

Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης προτείνει την Γλυκερία.

«Βασιλείς της περιοχής η Γλυκερία και πάλι στο γνωστό στέκι της, την «Όμορφη Νύχτα», λέει τις επιτυχίες της και τα σμυρνέικα , στα οποία είναι άφθαστη».

Αν είστε λάτρεις του παλιού λαϊκού θα μπορούσατε να κάνετε ρεβεγιόν με τον Βαγγέλη Περπινιάδη και τη Ρία Νόρμα στο κέντρο Άνεσις της οδού Γαλατσίου.

Μέρα που είναι όμως, ίσως να έχετε τη διάθεση να σπάσετε πιάτα, οπότε στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να κατευθυνθείτε προς τη δυτική πλευρά της Λεωφόρου Συγγρού όπου «τα λαϊκά κέντρα διασκεδάζουν μαζικά το κοινό, που θέλει να ραίνει τους τραγουδιστές με γαρδένιες, να σπάσει σωρούς από άχρηστα πιάτα και να διασκεδάσει «έξω καρδιά» (…)

»Ξεχωρίζει το «Πλαίη Μπόυ». Εκεί ο Δημήτρης Κοντολάζος, η Άντζελα Δημητρίου, ο Άγγελος Διονυσίου κι ένας θαυμάσιος τραγουδιστής, ο Λεωνίδας Βελής, εγγυώνται τα προαναφερθέντα».

«Στην παραλία κυριαρχεί η Μαρινέλλα (…) Ακούραστη, σκορπάει το κέφι της και την πείρα της, κάνει παρλάτες, νουμεράκια, τραγουδάει τραγούδια όλων των είδων και σκίζει στη Μαλάμω του Κραουνάκη σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Είναι πράγματι απολαυστική»

Την τελευταία νύχτα του 1985, βρίσκουμε την έτερη μεγάλη κυρία του ελληνικού ρεπορτορίου, τη Βίκυ Μοσχολιού,   στο «Στορκ» με τον Σταμάτη Κόκοτα, την Χριστιάνα, τον Πασχάλη και έναν από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της ελληνικής δεκαετίας του ’80, τον Στάθη Ψάλτη.

Ιδιαιτέρως δημοφιλή είναι και τα «Mιούζικ Χωλ», και οαδιαμφισβήτητος «ηγέτης» αυτού του είδους θεάματος  ο Γιώργος Μαρίνος.

«Όταν εμφανίζεται στην πίστα», γράφει ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, «θαυμάζω το κουράγιο του, το κέφι του και την αντοχή του, για κάτι που αυτός εφεύρε και που θα εκλείψει όταν ο Μαρίνος το εγκαταλείψει και στραφεί κάπου αλλού.

»Είναι ο «ανάδελφος» έλληνας σόουμαν, μια και δεν υπάρχει τίποτα πριν από αυτόν κι ούτε φαίνεται διάδοχος στον ορίζοντα»

Ένα εναλλακτικό ρεβεγιόν θα μπορούσατε να απολαύσετε στο «Αχ Μαρία» στα Εξάρχεια, με τους Πάνο Χατζηκουτσέλη, Γιάννη Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Αλίκη Παπαχελά και Γιάννη Κούτρα, και στο «Άλσος»  με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σάκη Μπουλά και ανάμεσα σε άλλους τον παλαιστή Σουγκλάκο, ενώ αν επισκεπτόσασταν  το «Κύτταρο» της οδού Ηπείρου και Αχαρνών θα βλέπατε τον «Τζίμη Πανούση να σέρνει το δικό του κοινό, στο δικό του κέφι».

Βέβαια ένα οδοιπορικό στα ρεβεγιόν του 1985, δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει και την disco μουσική.

Ο χρόνος έχει αλλάξει, βρισκόμαστε πλέον στις πρώτες ώρες του 1986 και οι ντισκοτέκ σε κάθε πόλη της Ελλάδας είναι κατάμεστες.

Καλή χρονιά.