Επίδομα παιδιού – Αλλοδαπή μητέρα με ελληνική ιθαγένεια θα έχανε το επίδομα, επειδή δεν έβρισκαν τη δήλωσή της του 2009

Αλλοδαπή μητέρα παιδιών με ελληνική ιθαγένεια υπέβαλε αίτημα χορήγησης επιδόματος για τα παιδιά, πρώτη φορά μετά το διαζύγιό της και την απόκτηση αποκλειστικής επιμέλειας. Έως τότε, το επίδομα λάμβανε ο Έλληνας πατέρας των παιδιών.

Ωστόσο, το έτος υποβολής της αίτησης της μητέρας, τέθηκε σε ισχύ, για τη χορήγηση του επιδόματος σε πολίτες τρίτων κρατών, η προϋπόθεση 12ετούς νόμιμης και μόνιμης διαμονής στη χώρα, αποδεικνυόμενη από την υποβολή δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος. Και η αίτηση απορρίφθηκε, λόγω αδυναμίας… ανεύρεσης της δήλωσης του έτους 2009 – πριν την καθιέρωση της ηλεκτρονικής υποβολής δηλώσεων φορολογίας.

Η μητέρα κατέθεσε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη σχετικά με την απόρριψη του αιτήματός της. Η ανεξάρτητη Αρχή ενημέρωσε στη συνέχεια τη Διεύθυνση Ενδικοφανών Προσφυγών ΟΠΕΚΑ, ότι η προϋπόθεση υποβολής δηλώσεων φορολογίας τέθηκε για την πέραν πάσης αμφιβολίας απόδειξη του χρόνου της νόμιμης και μόνιμης διαμονής, η οποία για το επίμαχο έτος αποδεικνυόταν από τα ένσημα εργασίας της αιτούσας στον ίδιο εργοδότη με τα προηγούμενα και επόμενα έτη.

Ο Συνήγορος του Πολίτη, μάλιστα, υποστήριξε επίσης ότι σκοπός της τροποποίησης του νόμου (άρ.15 ν. 4659/2020) ήταν η καθιέρωση κριτηρίων για την υπαγωγή νέων οικογενειών πολιτών τρίτων χωρών στο πεδίο εφαρμογής του εφεξής, και όχι ο αποκλεισμός των ήδη ωφελούμενων αλλοδαπών παιδιών (άρ.16 του ίδιου νόμου).

Άλλωστε, όπως επισημαίνεται, «σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ (1485/2016), κοινωνικά πλεονεκτήματα και οικογενειακές παροχές πρέπει να χορηγούνται στην οικογένεια νομίμως διαμένοντος στην Ελλάδα, εφόσον τυχόν άρνηση χορήγησής τους στον καταρχάς ‘δικαιούχο’ πολίτη τρίτης χώρας φέρει σε δυσμενέστερη θέση μέλη της οικογένειάς του, που είναι πολίτες της Ένωσης, σε σχέση με τα μέλη οικογένειας Έλληνα πολίτη, που έχει παιδιά ελληνικής ιθαγένειας. Κατά μείζονα λόγο, αυτό ισχύει εάν τα μέλη της οικογένειας του τυπικώς δικαιούχου, εν προκειμένω της μητέρας, που τίθενται σε δυσμενέστερη θέση, είναι παιδιά με ελληνική ιθαγένεια».

Επιπλέον, προστίθεται πως, «δεδομένου ότι η συγκεκριμένη παροχή αφορά το ίδιο το παιδί, που είναι ο αληθινός αποδέκτης του επιδόματος, η στέρησή της χωρίς αποχρώντα λόγο, εμφανίζεται ακόμη περισσότερο αδικαιολόγητη, ενώ θίγει και το κατοχυρωμένο από το άρ.26 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού δικαίωμά του, να επωφεληθεί από την κοινωνική πρόνοια».