Εγωισμός

Ο ένας μετά τον άλλο φίλοι, συνάδελφοι και δικοί μου άνθρωποι βγαίνουν θετικοί. Ολοι εμβολιασμένοι, ευτυχώς, το περνούν προς το παρόν ελαφριά. Η επωδός πάντα η ίδια. Αγωνιούν μήπως το μεταδώσουν σε γονείς μεγαλύτερης ηλικίας και απορούν πώς μπορεί να κόλλησαν. Δεν πήγαν σε πάρτι, δεν οργάνωσαν ρεβεγιόν, πέρασαν γιορτές οικογενειακά, ακόμα και πρωτοχρονιάτικα ψώνια έκαναν με φειδώ. Η τεράστια διασπορά βέβαια καθιστά το ερώτημα ρητορικό. Συνειρμικά μου έρχονται στο μυαλό εικόνες.

Οι οιμωγές στα τηλεπαράθυρα από οργισμένους επιχειρηματίες εστίασης επειδή τα μαγαζιά θα έμεναν ανοιχτά μέχρι τις 2 τα ξημερώματα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αγανακτισμένες δηλώσεις για την απαγόρευση της μουσικής, αγωνιώδεις απορίες για το πώς θα διασκεδάσουν καθήμενοι και οργισμένες διαπιστώσεις πως «δεν αντέχουμε άλλο». Αναρωτιέμαι, τώρα που μέσα σε μόνο μια εβδομάδα νόσησαν καμιά 200αριά χιλιάδες πολίτες, νιώθουν αν όχι μία αίσθηση φαιδρότητας, τουλάχιστον αμηχανίας; Αισθάνονται εγωιστές;

Ο ιδιοκτήτης χώρου εστίασης που έξαλλος έλεγε πως θα απολύσει εργαζόμενους επειδή το ρεβεγιόν φέτος θα κρατούσε μόνο ως τις 2, πώς να αισθάνεται άραγε; Παρόμοιες βέβαια είναι οι απορίες και για τα κυβερνητικά στελέχη. Τη στιγμή που η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες ακύρωναν ρεβεγιόν και επέβαλλαν απαγόρευση νυχτερινής λειτουργίας χώρων διασκέδασης και εστίασης, στη χώρα μας μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις, αποφασίστηκε με μισή καρδιά να κλείνουν τα μεσάνυχτα… Μάλιστα η αρχική απόφαση προέβλεπε εφαρμογή του μέτρου μετά τις 3 Ιανουαρίου!

Μία κυβέρνηση σε μόνιμη άρνηση να γίνει στοιχειωδώς δυσάρεστη για το καλό του κοινωνικού συνόλου, η οποία προτιμά τελικά να θυσιάσει τη Δημόσια Υγεία στον βωμό του πολιτικού κόστους. Μέτρα με το σταγονόμετρο και εκ των υστέρων, επίμονη άρνηση διεύρυνσης της υποχρεωτικότητας εμβολιασμών και διαρκής δημιουργία ανορθόδοξων σχημάτων που προβλέπουν εμβολιασμένους πελάτες με ανεμβολίαστους εργαζόμενους. Λες και η αλληλεπίδραση σε ένα εστιατόριο είναι με τα γύρω τραπέζια και όχι με τον σερβιτόρο που φέρνει πιάτα, μαχαιροπίρουνα, ποτήρια.

Μία αέναη παραδοξότητα που τελικά οδήγησε σε εκτόξευση των κρουσμάτων και κάποιους λίγους εμβολιασμένους συνεπείς, που, εξαιτίας της τεράστιας διασποράς, την πλήρωσαν. Και είτε νόσησαν και αγωνιούν μήπως βλάψουν ευάλωτους δικούς τους ανθρώπους, είτε δεν νόσησαν αλλά περιορίζουν κι άλλο τη ζωή τους για να μην κολλήσουν. Βέβαια αυτοί δεν την πληρώνουν πάντα;