Το χρυσωρυχείο της ροκ μουσικής

Η πώληση των πνευματικών δικαιωμάτων των έργων των καλλιτεχνών στον χώρο της μουσικής δεν είναι μια τάση που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, με τελευταία την πώληση αυτών του Ντέιβιντ Μπόουι. Οπως είναι ήδη γνωστό από τη Δευτέρα, οι κληρονόμοι του ήρθαν σε συμφωνία με τη Warner Chappell Music για την αγορά του έργου του έναντι ποσού πλέον των 250 εκατ. δολαρίων.

Από το πρώτο άλμπουμ «David Bowie» του 1967 στο μεταθανάτιο «Toy» που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2021, «αυτή η ιστορική συμφωνία περιλαμβάνει το σύνολο του έργου του Μπόουι», ήτοι 26 άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν από τον καλλιτέχνη και εκατοντάδες τραγούδια. Ειρήσθω εν παρόδω, ο βρετανός δημιουργός αν ζούσε (πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου 2016, από καρκίνο) θα γιόρταζε τα 75 χρόνια του στις 8 Ιανουαρίου.

Αυτή η εξαγορά, μέχρι στιγμής, είναι το τελευταίο επεισόδιο της σειράς πώλησης δικαιωμάτων σουπερστάρ της μουσικής. Παρόλο που το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι έχει πιάσει μια φρενίτιδα τους σταρ να πουλάνε τους καταλόγους τους, εντούτοις η ιστορία αυτή άρχισε το 1983. Τη χρονιά αυτή οι Πολ ΜακΚάρτνεϊ και Μάικλ Τζάκσον συνεργάστηκαν στο κομμάτι «Say Say Say».

Τότε ήταν που ο πρώην Beatle συμβούλεψε τον Βασιλιά της Ποπ να επενδύσει μέρος του τεράστιου πλούτου του στις μουσικές εκδόσεις. Καλή συμβουλή, αλλά ο Πολ το μετάνιωσε όταν ο Μάικλ στις 14 Αυγούστου 1985 αγόρασε τα δικαιώματα έκδοσης του μεγαλύτερου μέρους του καταλόγου των Beatles έναντι 47 εκατ. δολαρίων, υπερβαίνοντας στην προσφορά ακόμα και τον ίδιο τον ΜακΚάρτνεϊ. Το πώς εξελίχθηκε η ιστορία δεν είναι του παρόντος.

Του παρόντος είναι ότι ο Μπρους Σπρίνγκστιν επίσης πούλησε πρόσφατα ολόκληρο τον μουσικό του κατάλογο στη Sony έναντι 500 εκατ. δολαρίων (αν και οι φήμες λένε για έναν αριθμό που πλησιάζει τα 600 εκατ. δολάρια), νωρίτερα το είχε πράξει ο Μπομπ Ντίλαν έναντι 300 εκατ. δολαρίων, ενώ το Hipgnosis Songs Fund, εταιρεία επενδύσεων και διαχείρισης τραγουδιών μουσικής, έχει ήδη αγοράσει το 50% των δικαιωμάτων του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού της Μαράια Κάρεϊ «All I Want for Christmas Is You».

Η εν λόγω εταιρεία το 2020 είχε τα δικαιώματα 33.000 τραγουδιών. Ανάμεσά τους, το «Go Your Own Way» των Fleetwood Mac και το «Rock Lobster» των B-52s, επιτυχίες των Blondie, One Direction, Shawn Mendes, St Vincent. Κατέχει επίσης τα δικαιώματα τραγουδιών όπως το «Don’t Stop Believin’» των Journey ή το « Set Fire To The Rain» της Αντέλ.

Η ίδια εταιρεία έχει αγοράσει το 50% των δικαιωμάτων του Νιλ Γιανγκ, δηλαδή 1.180 τραγούδια έναντι 150 εκατ. δολαρίων, ενώ στη διάθεσή της έχει και αυτά της Σακίρα. Επίσης, τους καταλόγους τους το 2021 πούλησαν μεταξύ άλλων οι Aerosmith (δεν ανακοινώθηκε το ποσόν), Τίνα Τάρνερ (έναντι 50 εκατ. δολαρίων), Beach Boys (δεν ανακοινώθηκε το ποσόν), Motley Crue (με έναν ποσόν μεταξύ 90 και 150 εκατ. δολαρίων), Πολ Σάιμον (δεν ανακοινώθηκε το ποσόν), Red Hot Chili Peppers (μεταξύ 140 και 150 εκατ. δολαρίων), ZZ Top (για 50 εκατ. δολάρια).

Τα νούμερα δημιουργούν πονοκέφαλο αλλά και θλίψη. Πονοκέφαλο στις εταιρείες για το πώς θα τα πάρουν πίσω, πονοκέφαλο σε σταρ και κληρονόμους για το πώς θα τα ξοδέψουν και θλίψη σε εμάς, στον βαθμό που οι αγαπημένοι μας τραγουδιστές και συγκροτήματα ξεπουλούν την ιστορία τους και σε έναν βαθμό και την ιστορία μας. Αλλά πολλά τα λεφτά, Αρη.

Και τα συνταξιοδοτικά προγράμματα, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των καλλιτεχνών ή ακόμα ακόμα και των κληρονόμων τους. Ή κυρίως αυτών.

Σύμφωνα με τον Μερκ Μερκουριάδη (Βρετανό που γεννήθηκε στο Κεμπέκ από πατέρα Ελληνα), ο οποίος έχει ιδρύσει τη Hipgnosis Songs Fund με τον μουσικό Nile Rodgers, «είναι καλύτερα να έχεις τα δικαιώματα των επιτυχιών της Μαράια Κάρεϊ από να έχεις στην κατοχή σου χρυσό ή πετρέλαιο». Παρόλο που έχει ήδη ξοδέψει 1,5 δισ. στερλίνες για να κερδίσει τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ποπ, εντούτοις δεν έχει το «Last Christmas» των Wham.

Κάποτε θα το αποκτήσει κι αυτό. Προς το παρόν μοιράζει σε δεκάδες καλλιτέχνες επιταγές δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων με αντάλλαγμα την αποκλειστικότητα των δικαιωμάτων τους. Τους έχει πείσει ότι η κυριαρχία του streaming – που φέρνει μια αξιόπιστη ροή ετήσιων εσόδων – έχει κάνει το τραγούδι «πολύτιμο αγαθό. Η κατανάλωση του χρυσού ή του πετρελαίου μπορεί να επηρεαστεί από την πολιτική αναταραχή ή από τη μετάλλαξη Ομικρον.

Αλλά τα τραγούδια είναι καλύτερο ατού. Είτε ζείτε όπως θέλετε και σας αρέσει είτε όχι και κάθε ημέρα έχετε να αντιμετωπίσετε προκλήσεις, η μουσική θα εξακολουθεί να είναι το soundtrack σας. Τα Χριστούγεννα μερικοί άνθρωποι δεν μπόρεσαν να δουν τις οικογένειές τους, αλλά θα συνεχίσουν να ακούν το «All I Want For Christmas Is You» για να νιώσουν καλύτερα».