Τσίπρας και Ανδρουλάκης μπροστά στη σύγκρουση της «διεύρυνσης»

Στόχος του Κινήματος Αλλαγής είναι η αμφίπλευρη διεύρυνση, με στόχο να κερδίσει κάποιο από το χαμένο έδαφος των τελευταίων ετών στον χώρο που κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ του 40%.

Τα εκλογικά όρια του κόμματος, άλλωστε, σύμφωνα με έρευνες του προηγούμενου διαστήματος, εκτείνονται περίπου σ’ αυτό το νούμερο, που είναι σχεδόν ίδιο με αυτό της ΝΔ και εμφανώς μεγαλύτερο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ – και την ίδια στιγμή η δημοτικότητα του Νίκου Ανδρουλάκη παραμένει υψηλή, με τα κεντροαριστερά στελέχη να εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι στο ευρύ κοινό δεν αποτελεί ακόμα ένα γνώριμο πρόσωπο.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, στο ΚΙΝΑΛ ψάχνουν να «ανοίξουν» την επιρροή τους στα νερά του λεγόμενου «προοδευτικού Κέντρου» όσο και σε δυνάμεις – παραδοσιακούς συμμάχους που το 2015 είχαν ταχθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απομακρύνθηκαν απογοητευμένες. Αυτό καταρχήν στοχεύουν να το κάνουν σε επίπεδο βάσης, σε τοπικό επίπεδο, εκμεταλλευόμενοι το ενδιαφέρον που δημιουργήθηκε για τον χώρο την προηγούμενη περίοδο, των εσωκομματικών εκλογών.

Η διαδικασία δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη, καθώς το ΚΙΝΑΛ δεν είναι το μόνο κόμμα που κινείται. Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή τη φάση προσπαθεί να «κλείσει» τις πόρτες εκροής ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ και με την υπόσχεση του επερχόμενου συνεδρίου που θα τους βάλει οριστικά στο κομματικό παιχνίδι.

Παράλληλα, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβούνται μεγάλη διαρροή στελεχών για δύο λόγους: πρώτον, γνωρίζουν ότι στο ΚΙΝΑΛ δεν θέλουν πίσω πρόσωπα που έφυγαν ως «μεταγραφές» για να διεκδικήσουν κοινοβουλευτική έδρα ή υπουργικό θώκο και έγιναν «κόκκινο πανί» για τη βάση του ΠΑΣΟΚ το προηγούμενο διάστημα.

Ανοικτός δίαυλος

Και δεύτερον, γιατί η βασική εκτίμηση είναι πως οι «προσαρτήσεις» του Κινήματος Αλλαγής ή οι συζητήσεις που θα ξεκινήσουν το επόμενο διάστημα (και το αποτέλεσμα των οποίων θα φανεί και στα ψηφοδέλτια των εκλογών της απλής αναλογικής) θα γίνουν με στελέχη που βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ των δύο κομμάτων και δεν ανήκουν στον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτό το σκεπτικό θεωρούν ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί εικόνα μαζικών επιστροφών σε επίπεδο κορυφής – πάντως ένα από αυτά τα μεμονωμένα πρόσωπα που φημολογείται πως έχει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας λόγω της καλής σχέσης ανάμεσα σε εκείνον και τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι, για παράδειγμα, ο Κώστας Χρυσόγονος.

Στις αρχές του Δεκεμβρίου, και ο Σταύρος Κοντονής είχε εκφραστεί με θετικά λόγια προς τον Νίκο Ανδρουλάκη, λέγοντας πως η μαζική συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ «σηματοδοτεί την έναρξη ενός έντονου εσωτερικού ανταγωνισμού εντός της προοδευτικής παράταξης». Ο πρώην υπουργός μίλησε για «παρατεταμένη αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ», η οποία «έστρεψε χιλιάδες προοδευτικούς πολίτες στην κάλπη εκλογής προέδρου του ΚΙΝΑΛ και στην υπερψήφιση του Ν. Ανδρουλάκη».

Είναι βέβαια σαφές πως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι, σε επίπεδο κοινωνίας, συγκοινωνούντα δοχεία – αν και τη δεδομένη στιγμή, αντί να ανοίξουν πόλεμο «μεταγραφών» μεταξύ τους, επιχειρούν να απευθυνθούν στους προοδευτικούς πολίτες που απέχουν και δυνητικά θα μπορούσαν να είναι ψηφοφόροι είτε του ενός είτε του άλλου.

Ενα σενάριο «απομακρυσμένης» μετεγκατάστασης, πάντως, αντιγράφει από την ανάποδη τη Γέφυρα, όπως αυτή δημιουργήθηκε μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών και ενσωματώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σενάριο αυτό μιλάει για δημιουργία μιας κίνησης από στελέχη που κάποια στιγμή στρατεύτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την έναρξη διαλόγου με το Κίνημα Αλλαγής – χωρίς, ωστόσο, να είναι βέβαιο πως θα υπάρξει συμφωνία τελικά ή όχι.