Γιώργος Παπαγεωργίου – «Όταν ήμουν μικρός είχα φύγει από το σπίτι»
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μιλά με πάθος για τη δουλειά του τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση, καθώς φέτος πρωταγωνιστεί κρατώντας τον βασικό ρόλο στη «Σκοτεινή θάλασσα» του Mega
- Μπακογιάννη: Η Σακελλαροπούλου θα μπορούσε να προταθεί για την Προεδρία της Δημοκρατίας
- Τον απόλυτο εφιάλτη έζησε μαθητής από την Πάτρα σε πενθήμερη - Του έδωσαν ποτό με ούρα και τον χτύπησαν
- «Πρέπει να κάνουν δήλωση ότι σέβονται το πολίτευμα» - Οι όροι για να πάρουν την ιθαγένεια οι Γλύξμπουργκ
- Τα ζώδια σήμερα: Το μάτι μου με κοίταγε
Ο ηθοποιός Γιώργος Παπαγεωργίου μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και την Φανή Πλατσατούρα για όλα
Εσένα πώς σε μεγάλωσαν;
Εν πρώτοις, ήμουν ένα παιδί που ήθελαν πολύ να κάνουν οι γονείς μου, δηλαδή το περίμεναν πώς και πώς. Συγκέντρωσα πάρα πολλή αγάπη γύρω μου. Από τους δικούς μου, τη γιαγιά μου, τον παππού μου, ήταν απ’ όλους ένα καλωσόρισμα. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι με κακόμαθαν. Ίσα ίσα που, επειδή ήμουν μοναχοπαίδι, πέρασα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου. Με θυμάμαι μόνο στο σπίτι να βλέπω συνέχεια βιντεοκασέτες. Μετά υπήρξαν διαστήματα που απέφευγα τη μοναχικότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Τώρα αρχίζω να την επιδιώκω ξανά. Μου αρέσει, για παράδειγμα, η ιδέα ενός μοναχικού ταξιδιού.
Η σχέση με τους γονείς σου, ήταν μια καλή σχέση σε γενικές γραμμές ή είχε και τα σκαμπανεβάσματά της, ειδικά στην εφηβεία;
Ήταν η κλασική σχέση που έχουν οι έφηβοι με τους γονείς τους, όπου κάπου ξεσπά και μια επαναστατικότητα – πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία. Νομίζω ότι στους γονείς μου δημιουργούσα κάποιες φορές ανησυχία γιατί είχα τάσεις φυγής και απομόνωσης. Μπορεί να εξαφανιζόμουν, αλλά πάντα επέστρεφα.
Δηλαδή;
Μια φορά, για παράδειγμα, όταν ήμουν μικρός και επηρεασμένος από την ταινία «Στάσου πλάι μου», είχα ετοιμάσει τα πράγματά μου και είχα αφήσει ένα σημείωμα: «Φεύγω, εγκαταλείπω το σπίτι, ευχαριστώ πολύ για ό,τι κάνατε για μένα, θα σας γράφω». Και έφυγα. Περιπλανήθηκα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ύστερα γύρισα πίσω. Νομίζω πως δεν είχαν πάρει καν είδηση ότι έλειπα, ένα δίωρο ήταν όλο και όλο. (Γελάει.)
Η μητέρα σου Φιλαρέτη Κομνηνού ήταν πάντα δίπλα σου, σε όλες τις επιλογές σου, ενθαρρύνοντάς σε;
Ναι! Βέβαια, όταν της ανακοίνωσα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός –επειδή γνώριζε όλα τα αρνητικά και τα δύσκολα της δουλειάς–, στην αρχή κάπως σφίχτηκε το στομάχι της. Μου είπε: «Όπα, μπαίνεις σε ένα επάγγελμα πολύ δύσκολο και ανταγωνιστικό» αλλά στην πορεία –όταν είδε ότι πραγματικά το ήθελα και φοιτώντας στη σχολή του Εθνικού ότι έχω τις δυνατότητες να το κάνω– ησύχασε και ήταν υποστηρικτική, όπως κάθε κλασική μητέρα που υποστηρίζει τα όνειρα του παιδιού της.
Και στην πρώτη σου παράσταση, την Κατσαρίδα το 2008, ήταν εκεί;
Εννοείται! Είναι μεγάλη φαν μου, όπως είναι και φαν των Polkar. Δεν χάνει συναυλία.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις