Ας μιλήσουμε για τις σουίτες

Οι καιροί είναι πολύ μπερδεμένοι, αγαπητοί αναγνώστες. Πολύ μπερδεμένοι. Έχουμε μπερδέψει την επιθυμία του ενός εις βάρος της συναίνεσης του άλλου. Αν, για παράδειγμα, κάποιος θέλει να με βιάσει, θα κληθώ να απολογηθώ τι δουλειά είχα πάνω στο μόριό του. Αυτό είναι κάτι που προφανώς φανερώνει σύγχυση.

Έτσι και με τη σουίτα. Μιλάμε για ένα έγκλημα κι ένα σκάνδαλο κι έχουμε μείνει να ακούμε ερωτήσεις όπως: Τι δουλειά είχε (το θύμα) στη σουίτα;

Ας δούμε τι μπορεί να κάνει κάποιος σε μία σουίτα. Μπορεί να κοιμηθεί. Ή να φάει. Να κάνει μπάνιο. Ή να πάει στην τουαλέτα. Να κάνει ένα πάρτυ και να έχει καλεσμένους, οι οποίοι πήγαν στο πάρτυ με σκοπό να χορέψουν, να μεθύσουν και να φύγουν. Σε μία σουίτα μπορείς να έχεις ένα επαγγελματικό μίτινγκ. Μπορείς να δεις τηλεόραση. Οπωσδήποτε, όμως, αν και μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα να ναρκώσεις και να βιάσεις μία γυναίκα.

Ας δούμε τώρα τι μπορείς να κάνεις σε ένα πάρκο. Μπορείς να αθληθείς. Να περπατήσεις. Να βγάλεις βόλτα το σκύλο σου. Να κάνεις κοπάνα από το σχολείο και να φιλιέσαι. Μπορείς να καθίσεις σε ένα παγκάκι. Ή να φυτέψεις ένα δέντρο. Επίσης, μπορείς, αν και δεν έχεις δικαίωμα, να βιάσεις μία γυναίκα. Τότε θα ρωτήσουν τι δουλειά είχε το θύμα στο πάρκο.

Το ίδιο συμβαίνει και στα πάρτυ. Μη μακρυγορώ, δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Δύο συγκλονιστικές υποθέσεις βιασμού έχουμε αυτές τις μέρες: Αυτήν της 24χρονης στη Θεσσαλονίκη, που βιάστηκε σε μία σουίτα κι εκείνη της 14χρονης που βιάστηκε στο Περιστέρι μέσα στο σπίτι της αδερφής της. Ποια πήγαινε γυρεύοντας;

Καμία. Καμία δεν πήγαινε γυρεύοντας. Αν έχουμε το θράσος να ρωτήσουμε γιατί μία κοπέλα πήγε σε ένα πάρτυ «αφού ξέρει τι συμβαίνει στα πάρτυ», να έχουμε και το θράσος να ρωτήσουμε γιατί μια άλλη κοπέλα έμεινε στο σπίτι της αδερφής της και του συντρόφου της «αφού ξέρουμε ότι θα μπορούσε να την βιάσει ο 32χρονος σύντροφος της μεγάλης της αδερφής».

Αλλά δεν πάει έτσι. Δεν πάει καθόλου έτσι. Αν θέλει να σε βρει ο βιαστείς, θα σε βρει στο ίδιο σου το σπίτι. Με ή χωρίς αλκοόλ. Το θύμα δεν φταίει ποτέ. Όσο κατηγορούμε το θύμα, είμαστε με το μέρος του θύτη.

Κι επιτέλους, τόσα νεκρά κορμιά, τόσα κακοποιημένα, τι άλλο θέλουμε για να βγάλουμε το σκασμό;

Όχι, το θύμα δεν ήξερε «πού πάει να μπλέξει». Δεν πήγε αιχμάλωτη σε στρατόπεδο του ISIS. Ούτε και θέλησε να γίνει θύμα βιασμού.

Αναγκάστηκε, γιατί ο βιασμός είναι έγκλημα. Καταλάβατε; Ο βιασμός είναι έγκλημα, όχι το να βγαίνουμε από το σπίτι μας.

Ο βιαστής είναι ο κακός της υπόθεσης. Καταλάβατε;