Το ανάστημα μιας νέας γυναίκας
Στην υπόθεση των βιασμών της Θεσσαλονίκης έχει σημασία να κρατήσουμε τον τρόπο που μια νέα γυναίκα ύψωσε το ανάστημά της
- Ποια χώρα έχει τον πιο θανατηφόρο αέρα στην Ευρώπη
- Βραζιλία: Οι αρχές ερευνούν το θάνατο τριών γυναικών που δηλητηριάστηκαν αφού έφαγαν χριστουγεννιάτικο γλυκό
- Μάθαμε για τη μυστική διαδικτυακή ζωή του γιου μας μόνο αφού πέθανε στα 25 του χρόνια
- Τα πιο παράξενα μυστικά όπλα στην ιστορία: Περιστέρια, γάτες και μωρά σε κατασκοπικές επιχειρήσεις
Είναι μια υπόθεση που έχει κυριαρχήσει, και ορθά, στη δημοσιότητα.
Όχι γιατί είναι «συνταρακτική».
Αλλά γιατί ήρθε να υπογραμμίσει πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της σεξουαλικής βίας και κακοποίησης στην κοινωνίας, αλλά και πόσο βαθιές οι πατριαρχικές λογικές που συντηρούν μια κουλτούρα βιασμού.
Το γεγονός ότι όλα αυτά συνδυάστηκαν με ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου ο πλούτος δεν λογίζεται ως δυνατότητα επένδυσης αλλά ως σπατάλη ποτισμένη με τη λογική «όλα αγοράζονται» απλώς ήρθε να κάνει πιο έντονο το τραύμα.
Όμως, υπάρχει και μια άλλη διάσταση σε αυτή την υπόθεση.
Το σθένος και το ανάστημα μιας νεαρής κοπέλας που όχι μόνο κατήγγειλε το βιασμό της (και επέμεινε σε αυτή την καταγγελία), αλλά επέλεξε να βγει δημόσια και με το πρόσωπό της να μιλήσει για αυτό.
Δεν είναι απλό πράγμα αυτό.
Ο βιασμός είναι από τις πιο τραυματικές εμπειρίες για έναν άνθρωπο και επιπλέον εξακολουθεί να υπάρχει – όσο και εάν λέμε ότι υπάρχει πρόοδος – ο φόβος του στιγματισμού.
Ενός στιγματισμού που τον βλέπει κανείς στο πόσο εύκολα θα γραφτεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το «μήπως και αυτή προκάλεσε;» ή – ακόμη χειρότερα – το «μήπως και αυτή το ήθελε;», δείχνοντας ότι η βαναυσότητα είναι πολύ πιο διάχυτη.
Ενός στιγματισμού που συχνά επαναλαμβάνεται σε αίθουσες δικαστηρίων όπου συχνά στοχοποιούνται τα ίδια τα θύματα.
Το να βρει μια γυναίκα τη δύναμη να μιλήσει γι’ αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Γιατί σπάει ο φαύλος κύκλος του φόβου, των πιέσεων για «κουκούλωμα», της σιωπής.
Γιατί αποδεικνύεται πώς απέναντι στη βαναυσότητα των βιαστών υπάρχει η δύναμη – και τελικά η αντίσταση – των θυμάτων.
Γιατί δίνεται το παράδειγμα και σε άλλες γυναίκες να μιλήσουν για την κακοποίηση και να καταγγείλουν τη σεξουαλική βία που υφίστανται.
Η αναμέτρηση με τη σεξουαλική βία είναι ένας πραγματικός και μακρύς πόλεμος.
Δεν είναι εύκολος και ο συσχετισμός είναι δύσκολος γιατί έχει να κάνει με βαθιά ριζωμένα στερεότυπα «ανδρικής εξουσίας».
Θα κριθεί τελικά από τις μάχες που θα δοθούν και το χνάρι που αυτές θα αφήσουν.
Και αυτό δείχνει πόσο σημαντικό είναι ότι μια νέα γυναίκα ύψωσε το ανάστημά της.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις