Ανομία στα πανεπιστήμια: κανείς δεν θέλει να την καταπολεμήσει!
Ζούμε στην Ελλάδα της εικονικότητας και όλοι λεκτικά καταδικάζουν τη βία ή την ανομία, αλλά όταν φθάνει η κρίσιμη ώρα όλοι «κάνουν πίσω»!
Δυστυχώς για τα ελληνικά πανεπιστήμια- σε ότι αφορά τη βία και την ανομία – δεν φαίνεται να υπάρχει λύτρωση . Τι εννοώ;
Πέρυσι είχαμε το βάρβαρο εξευτελισμό του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ , πριν από λίγες ημέρες είχαμε τον ξυλοδαρμό ενός καθηγητή από μια αναρχική ομάδα!
Δηλαδή, κατά τακτά χρονικά διαστήματα κάτι βίαιο συμβαίνει, το οποίο μας δείχνει ότι τίποτε δεν αλλάζει στο επίπεδο αυτό της ανομίας στα ελληνικά πανεπιστήμια .
Μάλιστα, θα ήθελα να σημειώσω και το εξής: Από δύο επεμβάσεις τις οποίες είχε κάνει η Αστυνομία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 2/11/2019 και στο ΕΚΠΑ στις 30/12/2020 είχαν βρεθεί μολότοφ , κράνη, καδρόνια , ποσότητες ναρκωτικών κλπ!
Και το ερώτημα είναι το εξής:
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την εκπαιδευτική διαδικασία ή με τη libido sciendi ( την αγάπη για τη γνώση) για την οποία μιλάει ο μεγάλος διανοούμενος Τζώρτζ Στάινερτ στο βιβλίο του για «τα μαθήματα των δασκάλων»;
Καμία! Γεγονός , βεβαίως το οποίο αδικεί ανυπόφορα τα ελληνικά τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα , που προσφέρουν εξειδικευμένες και καλές γνώσεις .
Και γιατί επί 40 χρόνια δεν αλλάζει τίποτε πάνω στο επίπεδο αυτό; Και περαιτέρω: Γιατί ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει βία ή ανομία στα πανεπιστήμια μας;
Έχω την εντύπωση, ότι η σημερινή κυβέρνηση «πάει προς τα πίσω» αυτό το θέμα , γιατί εκτιμά ότι η λειτουργία της ειδικής Αστυνομίας στα πανεπιστήμια, η οποία προβλέπεται από το άρθρο 18 του ν.4777/2021, θα φανεί στα «μάτια» των νέων ως αυταρχική επέμβαση στα ατομικά δικαιώματα των φοιτητών.
Και η εκλογική απήχηση στο νεανικό πληθυσμό είναι ένα μέγεθος στο οποίο υστερεί η κυβέρνηση σε σχέση με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ας μην περιμένουμε λοιπόν να αλλάξει κάτι ριζικά σε σχέση με τη βία στα πανεπιστήμια, όταν όλα κρίνονται με «εκλογικές σκοπιμότητες»!
Και , βεβαίως, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι εδώ δεν τίθεται ζήτημα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων των νέων ανθρώπων. Τι εννοώ;
Είναι άλλο ζήτημα, δηλαδή, να διαμαρτύρονται οι φοιτητές π.χ. εναντίον ενός πολέμου (ή εναντίον των ανισοτήτων του καπιταλιστικού ζητήματος)…
Και είναι εντελώς διαφορετικό θέμα να «δέρνουν» τους καθηγητές τους ή να διαπράττουν εγκλήματα ή να καταλαμβάνουν κάποιες σχολές επί 34 χρόνια (και να τις μετατρέπουν σε στέκια παραβατικότητας ή ναρκωτικών)!
Και το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο σε ότι αφορά τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Σε αυτό το χώρο , δυστυχώς, ένα τμήμα τουλάχιστον πιστεύει ότι ένας βαθμός παρανομίας ή περιφρόνησης των νόμων μπορεί να έχει «αριστερό χαρακτήρα» ( R. Simone)!
Αρκεί να θυμίσω, ότι όταν είχε γίνει η περσυνή παράνομη κατάληψη του κτιρίου Διοίκησης του ΑΠΘ , είχαν σπεύσει για συμπαράσταση κάποιοι Βουλευτές της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης…
Αγνοώντας προκλητικά, ότι η κυβέρνησή τους είχε ψηφίσει ένα νέο Ποινικό Κώδικα, σύμφωνα με τον οποίο η κατάληψη μιας δημόσιας υπηρεσίας είχε μετατραπεί σε έγκλημα κατά της πολιτειακής εξουσίας κατά το άρθρο168 !
Ωστόσο, πέραν τη στάσης των κομμάτων , υπάρχει και μια κακή «κουλτούρα συγκάλυψης» των ποικίλων παρανομιών που γίνονται στα πανεπιστήμια, η οποία υιοθετείται από αρκετούς πρυτάνεις, καθηγητές, φοιτητές κλπ.
Και αναρωτιέμαι το εξής πράγμα: πότε (πέραν των ανωτέρω εγκλημάτων) κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία εναντίον ενός καθηγητή, επειδή δεν κάνει τα μαθήματά του;
Επομένως το πρόβλημα της ανομίας στα πανεπιστήμια είναι βαθύτερο και αν δεν αλλάξουν τα hurts and minds (τα «μυαλά» ή η κουλτούρα) των πανεπιστημιακών ανθρώπων , η Αστυνομία από μόνη της -ως κατασταλτική δύναμη- δεν θα πετύχει τίποτε!
Και θα προτιμούσα περισσότερο την Αστυνομία (με υπαλλήλους του πανεπιστημίου) , αλλά στο σημείο που φθάσαμε δεν θα ήμουν αντίθετος και με την Ειδική Αστυνομία που θέλει η κυβέρνηση ..
Υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα έχει μόνιμη εγκατάσταση μέσα στα πανεπιστήμια (και ότι θα βρίσκεται υπό την εποπτεία των Εισαγγελικών Αρχών, όπως απαιτεί ο ΚΠΔ και το ΠΔ 141/1991)!
Το συμπέρασμα; Ζούμε στην Ελλάδα της εικονικότητας και όλοι λεκτικά καταδικάζουν τη βία ή την ανομία, αλλά όταν φθάνει η κρίσιμη ώρα όλοι «κάνουν πίσω»!
Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις