Ο Νίκος Ορφανός μιλάει στο in.gr για τον πρώτο χρόνο στο τιμόνι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης

Ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων σας στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και δεδομένων των συνθηκών με την πανδημία τι είναι αυτό που έχετε πετύχει;

Πετύχαμε να ξαναβάλουμε τον οργανισμό στην καταστατική του λειτουργία. Τα Δη.Πε.Θε. δε μπορούν να λειτουργήσουν σε συνθήκες κανονικότητας χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή. Καλύψαμε τις κενές θέσεις των τεχνικών μας, υπογράψαμε προγραμματική σύμβαση με την Περιφέρεια Στερεάς και λάβαμε την καθηλωμένη εγκριθείσα επιχορήγηση. Αντίστοιχα λάβαμε την τακτική και μία έκτακτη επιχορήγηση από το ΥΠΠΟΑ, προχωρήσαμε σε υλοποίηση καλοκαιρινής συμπαραγωγής και περιοδείας σε συνεργασία με το Δη.Πε.Θε. Καλαμάτας, σε μία επιπρόσθετη θεματική παραγωγή των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση τον περασμένο Σεπτέμβριο, σχεδιάσαμε την ανασυγκρότηση του βεστιαρίου μας, προχωρήσαμε σε μία φθινοπωρινή συμπαραγωγή και στην υλοποίηση της πρώτης μας θεατρικής παραγωγής στην Κεντρική Σκηνή με πρεμιέρα το Δεκέμβριο του 2021, με δεκαμελή θίασο, στην υλοποίηση άλλης μιας συμπαραγωγής με το ΔηΠεΘε Κοζάνης για μία Χριστουγεννιάτικη παραγωγή που παρουσιάστηκε σε τρεις πόλεις, επίσης με δεκαμελή θίασο, ενώ παράλληλα διαχειριζόμαστε το Δημοτικό θέατρο Λαμίας, του οποίου επίσης συνεχίζουμε να καταγράφουμε και να καλύπτουμε ελλείψεις και θέματα υποδομής. Επίσης σχεδιάσαμε και ενεργοποιήσαμε το καινούργιο μας site. Παρουσιάσαμε πέντε παραγωγές και ακόμα δεν έχω κλείσει χρόνο, τυπικά ανέλαβα τέλη Μαρτίου.

29 χρόνια μετά την πρώτη σας εμφάνιση στο ΔΗΠΕΘΕ τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει;

Το επικοινωνιακό μοντέλο. Λειτουργούμε πλέον σε ψηφιακό περιβάλλον, με αποτύπωμα πέρα από την πόλη μας και καλούμαστε να αναμετρηθούμε με τις πολλαπλές δυνατότητες ψυχαγωγίας του κόσμου. Το σύστημα που ακολουθώ είναι: άριστο εργασιακό περιβάλλον-ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί-συνέπεια στις υποχρεώσεις μας προς τρίτους-εξωστρεφή πολιτική-έμφαση στο θέατρο για νέους θεατές. Επίσης πρέπει να παράγουμε συνεχώς πολιτιστικό προϊόν προς την πόλη και τους θεατές μας, ακόμη και όταν κάνουμε πρόβες. Τα καταφέρνουμε γιατί έχουμε εξαιρετικό προσωπικό και το δήμο συμπαραστάτη μας, τόσο το ΔΣ του θεάτρου όσο και τον ίδιο το δήμαρχο, Θύμιο Καραΐσκο, που πιστεύει πολύ στην πολιτιστική άνοιξη της Λαμίας.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας για το θέατρο στην περιοχή;

Αναβαθμίζουμε τον τεχνολογικό μας εξοπλισμό. Μπαίνουμε στην υλοποίηση ψηφιακών πολιτιστικών προϊόντων (podcast, streaming πρόβες, εκπαιδευτικές εφαρμογές, κλπ). Σχεδιάζουμε την πρώτη δική μας πανελλαδική περιοδεία μετά από χρόνια για το ερχόμενο καλοκαίρι. Σχεδιάζουμε κινητή μονάδα παραστάσεων για απομακρυσμένες περιοχές και σχολεία. Υλοποιούμε από την αρχή, μόλις το επιτρέψει η πανδημία, τα εκπαιδευτικά μας εργαστήρια, με σαφή παιδαγωγικά κριτήρια, εμπλουτισμένες δράσεις, που θα αγγίζουν το σύνολο της θεατρικής αγωγής. Σχεδιάζουμε την ανακαίνιση εκ βάθρων της δεύτερης σκηνής μας, ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε πιο πειραματικές παραγωγές και έτσι να προστεθεί άλλη μια θεατρική σκηνή στη Λαμία. Αν όλα πάνε καλά, σε ένα χρόνο από σήμερα θα έχουν υλοποιηθεί. Και προχωράμε στη εξερεύνηση πρόσθετων χρηματοδοτικών προγραμμάτων και χορηγιών.

Μιλήστε μας για την επιλογή του έργου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής»

Μα υπάρχει πιο επίκαιρο, έργο, μετά από δύο χρόνια σφιχτού εναγκαλισμού με την ιατρική επιστήμη; Χώρια ότι το 2021 συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από το θάνατο του Μολιέρου, του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα της ηπειρωτικής Ευρώπης. Το έργο είναι μια γιορτή χαράς, μουσικής και έρωτα. Κάναμε την υπερβατική επιλογή και διαλέξαμε ένα νεότερο πρωταγωνιστή, σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα ανεβάσματα, ένα νεανικό, μεγάλης ορμής και υψηλής ενέργειας θίασο και ο Κώστας Γάκης, πρόσθεσε στη διασκευή του ολόκληρη τη ζωή των ηθοποιών την εποχή του Μολιέρου, ώστε εύλογα το αποκαλούμε «Ο Κατά Φαντασίαν ασθενής, με αγέρα και βροχή»!

Τι κοινά μπορούμε να βρούμε στη σημερινή εποχή και στην Γαλλία του Μολιέρου;

Όχι πολλά, ευτυχώς, αν βρίσκαμε κοινά, θα σήμαινε ότι η εποχή της νεωτερικότητας θα είχε αποτύχει. Βρίσκουμε όμως πολλά κοινά στη ζωή των ηθοποιών. Ακόμα αναζητούν πάτρωνες, ακόμα υπάρχει η αγωνία του θεατρικού ταμείου, η δύσκολη καθημερινότητα της ζωής του περιπλανώμενου καλλιτέχνη, αλλά μην ξεχνάμε ότι η μεσαιωνική Γαλλία, έστω και ενός φιλότεχνου μονάρχη, όπως του Λουδοβίκου ΙΔ, σε σύγκριση με τα επιτεύγματα της δικής μας εποχής, τη θέση της γυναίκας, των επαγγελμάτων του πολιτισμού κλπ, παραμένει…μεσαιωνική. Αλλά είναι μαγική εποχή, γιατί πολλά που δημιουργήθηκαν τότε, χάραξαν δρόμους που τους ακολουθούμε μέχρι σήμερα. Όπως στον τομέα του θεάτρου και της μουσικής. Και τι πιο μαγικό στο θέατρο, όταν μπορεί να σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή;