Αδυναμία πρόβλεψης

Αν έπρεπε να βρούμε ένα μόνο επίθετο για να χαρακτηρίσουμε τον ιό SARS-CoV-2, το «απρόβλεπτος» θα ήταν σίγουρα στα φαβορί. Σκεφτείτε πόσες φορές θεωρήσαμε, τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως, ότι βλέπουμε φως στο τούνελ της πανδημίας και διαψευσθήκαμε οικτρά. Είμαστε άραγε περισσότερο ρεαλιστές τώρα, μετά τη δίχρονη πικρή εμπειρία της συμβίωσης μαζί του; Μάλλον όχι, κρίνοντας από το γεγονός ότι «ειδήμονες» των οποίων οι προβλέψεις έχουν διαψευσθεί επανειλημμένως στο παρελθόν συνεχίζουν την ακατάσχετη μελλοντολογία. Ή από το ότι ορισμένοι καταβάλλουν προσπάθειες να μολυνθούν από τον ιό στηριζόμενοι στην αβάσιμη βεβαιότητα ότι η παραλλαγή Ομικρον είναι ήπια.

Ας το διευκρινίσουμε: πράγματι, μια μεγάλη σειρά μελετών δείχνει ότι η παραλλαγή Ομικρον είναι ηπιότερη της Δέλτα (η οποία θεωρείται η σκληρότερη παραλλαγή). Αυτό όμως δεν καθιστά την Ομικρον ήπια. Το να θεωρεί κανείς ότι η προκαλούμενη από την Ομικρον Covid-19 είναι «απλό κρυολόγημα» και ως εκ τούτου να υιοθετεί απερίσκεπτες συμπεριφορές θεωρώντας ότι θα αντικαταστήσει τον εμβολιασμό με τη μόλυνση ισοδυναμεί με ρωσική ρουλέτα.

Ομοίως ανεδαφική είναι και η πεποίθηση ότι η μεγάλη μεταδοτικότητα της Ομικρον θα σημάνει το τέλος της πανδημίας. Προς το παρόν, η μεγάλη μεταδοτικότητα επιμηκύνει την πανδημία και εντείνει τα πλήγματα που αυτή προκαλεί. Για την ακρίβεια, μεγάλη μεταδοτικότητα σημαίνει περισσότερα κρούσματα και κατά συνέπεια περισσότερες ευκαιρίες για τον ιό να πλήξει τις ευάλωτες ομάδες, αλλά και να μεταλλαχθεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι σήμερα που στη χώρα μας κυριαρχεί η Ομικρον (αφορά το 75% των νέων κρουσμάτων) έχουν αυξηθεί (και) οι νοσηλείες παιδιών καθώς η παραλλαγή βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους ανεμβολίαστους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και πολλά παιδιά.

Οσο για τους μελλοντολογούντες οι οποίοι συνεχώς βάζουν ημερομηνίες λήξεως στην πανδημία, πολύ φοβούμαι ότι θα διαψευσθούν για άλλη μια φορά. Ηδη μια νέα παραλλαγή, η Ομικρον Β.Α.2, έχει κάνει την εμφάνισή της και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της πορείας της.

Ασφαλώς, όπως όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη, ευχόμαστε και εμείς να τελειώσει η πανδημία άμεσα. Φοβούμαστε όμως ότι η μόνιμη αναμονή του τέλους στέκεται εμπόδιο στη λήψη μέτρων που θα είχαν καταστήσει το παρόν ευκολότερο (π.χ. με λιγότερους καθημερινούς θανάτους) και το μέλλον λαμπρότερο (π.χ. με ετοιμοπόλεμα νοσοκομεία, έστω και αν όλοι ευχόμαστε να αποδεικνύονταν αχρείαστα).