Χάος στους δρόμους. Ας το παραδεχθούμε. Πλέον δεν είναι διαχειρίσιμο!

Υπάρχουν εύκολες απαντήσεις που δικαιολογούν το χάος στους δρόμους. Η μέθοδος, η εύκολη, της θυματοποίησης, πως πάντα φταίει κάποιος άλλος είναι η συνηθισμένη. Δεν θα σταθούμε όμως σε αυτό. Εκείνοι που έχουν την ευθύνη για το χάος στους δρόμους, το ξέρουν. Αν δεν ξέρουν ούτε αυτό – ότι δηλαδή έχουν την αρμοδιότητα – τότε ζήτω που καήκαμε.

Αν αναλύσουμε μάλιστα το κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατεί μήνες τώρα στην Αττική θα θέσουμε ερωτήματα που θέτει και ο πιο άσχετος με το θέμα πολίτης. Φταίνε οι φωτεινοί σηματοδότες που έχουν να ρυθμιστούν 20 χρόνια; Τα μποτιλιαρίσματα οφείλονται στους λίγους μεγάλους δρόμους, στην έλλειψη πάρκινγκ, στα παρκαρισμένα παράνομα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά που κάνουν τις λωρίδες κυκλοφορίας από 3 σε 1, στην έλλειψη κεντρικής διαχείρισης; Σε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα;

Στο γεγονός πως ο δακτύλιος της Αθήνας, ναι μεν αποσυμφορίζει κάπως το κέντρο από αυτοκίνητα αλλά μπλοκάρει όλους τους άλλους δρόμους της πόλης; Ο δακτύλιος έγινε για να μειωθούνε οι εκπομπές ρύπων αν δεν κάνω λάθος και κυρίως για αυτό. Όμως εκπονήθηκε κάποια κυκλοφοριακή μελέτη, κατά πόσον αυτό το μέτρο βοήθησε περισσότερο από ότι επιβάρυνε; Πόσο δύσκολο είναι να έχει κάποιος 2 αυτοκίνητα με διαφορετικό αριθμό κυκλοφοριακής κατάληξης στην πινακίδα του; Εδώ και με 800 ευρώ βρίσκεις αυτοκίνητο.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Πόσα πρέπει να έχουμε για να αποφορτιστούν οι δρόμοι; Ούτε εδώ είναι η απάντηση και θα το δείτε όταν το Μετρό με το καλό φτάσει στην εξώπορτα και του τελευταίου σπιτιού που για να γίνει αυτό, αν γίνει θα έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια διότι αυτά είναι έργα χρονοβόρα.

Όσο και αν ψάξουμε απαντήσεις στις προφανείς ερωτήσεις μας, καμία δεν θα είναι αληθείς.

Ώρα για την άβολη αλήθεια.

Η Αττική δεν σώζεται από το κυκλοφοριακό της χάος. Το οποίο όσα έργα και αν γίνουν απλά θα βελτιώνουν μεσοπρόθεσμα την κατάσταση. Το πρόβλημα δεν είναι διαχειρίσιμο. Είναι πολύ μεγάλο για να το αντιμετωπίσουμε. Το χειρότερο; Καθημερινά θα γίνεται και σκληρότερο και πιο αδυσώπητο. Θα μας κατατρώει τις ώρες και τα νεύρα μας, επειδή κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι.

Είναι σαν να προσπαθείς να αποτρέψεις τον κόσμο να έρθει να ζήσει στην Αθήνα που έχει δουλειές, σχολές, νοσοκομεία, διασκέδαση κτλ. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό; Πως μπορείς να πείσεις τον νέο από την περιφέρεια να μείνει στον τόπο του αντί να έρθει στην πόλη; Εδώ, φέτος και μόνο έκλεισαν εκατοντάδες σχολεία στη περιφέρεια επειδή δεν είχαν μαθητές. Ας το πάρουμε λοιπόν χαμπάρι. Όλη η Ελλάδα θα ζει στην Αθήνα και άλλες 2-3 μεγάλες αστικές πόλεις. Πόσο όμως χωράει η πόλη;

Εδώ λοιπόν είναι η απάντηση. Η πόλη έσκασε από κόσμο. Φράκαρε. Δεν μπορεί άλλους ανθρώπους. Και όμως, η πόλη δεν μπορεί αλλά οι άνθρωποι μπορούνε. Θα χτίσουμε ψηλότερες πολυκατοικίες. Θα χτίσουμε παντού, αν γίνεται και το ένα σπίτι πάνω στο άλλο.

Όσο λοιπόν ασχολούμαστε με την διαχείριση της καθημερινότητας, τόσο δεν θα μπορέσουμε να δούμε ή έστω να σκεφτούμε ενδεχόμενα του μέλλοντος. Να προσθέσουμε και κάτι.

Τον σεβασμό μας σε εκείνους τους εργαζομένους του κρατικού μηχανισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στον Στρατό μας και σε όλους τους εθελοντές και απλούς πολίτες που έκαναν ότι μπορούσαν σε αντίξοες συνθήκες για τους συνανθρώπους τους.

Υ.Γ. Πρέπει να δημοσιεύσω κάποια στιγμή τα εκατοντάδες δελτία Τύπου που έλαβα από Δήμους και Περιφέρειες που έγραφαν ως τίτλο: Σε απόλυτη ετοιμότητα για την κακοκαιρία!