Ο ρώσος πολιτικός αναλυτής Βλαντιμίρ Οντιντσόφ επισημαίνει σε εκτενές άρθρο του την έντονη επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Αλγερίας και Μαρόκου, η οποία έχει φτάσει σε βαθμό ετοιμότητας των δύο χωρών για πολεμική σύγκρουση, και αναφέρει 3 μέτωπα τα οποία μπορούν να πυροδοτήσουν το φιτίλι, γράφει αραβικό δημοσίευμα, το οποίο έχει ως τίτλο: «Αλγερία και Μαρόκο ετοιμάζονται για πόλεμο: Τρία μέτωπα πυροδοτούν την κρίση» (Στη φωτογραφία επάνω, από το thenewkhalij.news, ο πρόεδρος της Αλγερίας (αριστερά) Αμπντελματζίντ Τεμπούν και ο βασιλιάς Μοχάμετ ΣΤ΄του Μαρόκου.

Δυτική Σαχάρα και… Ισραήλ

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε από το New Eastern Outlook το Σάββατο, με τίτλο «Τι κρύβεται πίσω από τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της Αλγερίας με το Μαρόκο;», ο Οντιντσόφ δηλώνει ότι η Αλγερία κατηγορεί το Μαρόκο για επιθετικότητα κατά της Δυτικής Σαχάρας, την οποία το Μαρόκο θεωρεί ως εξαρτημένη περιοχή, ενώ η Αλγερία την αναγνωρίζει ως ανεξάρτητο κράτος, θεωρώντας ότι η ένταξή της εντός των συνόρων του Μαρόκου δεν είναι παρά αποτέλεσμα διαιώνισης της ισπανικής αποικιοκρατίας.

Προσθέτει ότι η Αλγερία δεν επιθυμεί πόλεμο με το Μαρόκο, αλλά είναι έτοιμη να το κάνει, ειδικά με την αυξανόμενη ανησυχία της για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Τελ Αβίβ και Ραμπάτ, μετά την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας τον Νοέμβριο του 2021.

Ο ρώσος αναλυτής θεωρεί τις στρατιωτικές σχέσεις του Μαρόκου με το Ισραήλ ως το δεύτερο μέτωπο για την ανάφλεξη ενός πιθανού πολέμου με την Αλγερία, σημειώνοντας ότι η προσέγγιση αυτή, μετά την επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους ως μέρος συμφωνίας που συνήφθη με την ενεργό συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών τον Δεκέμβριο του 2020, δέχεται αυστηρή κριτική στην Αλγερία.


Υπογραφή μνημονίου κατανόησης από τους αντιπροσώπους του Ισραήλ (αριστερά) και του Μαρόκου, στο Ραμπάτ (φωτογραφία Shereen Talaat/Reuters)

Εξηγεί ότι η Αλγερία απορρίπτει οποιαδήποτε σχέση με το Ισραήλ έως ότου δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, παρά το γεγονός ότι ορισμένες αραβικές χώρες έχουν ήδη αμβλύνει τη στάση τους στο παλαιστινιακό ζήτημα.

Συνολικά, ο ισραηλινός παράγοντας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών στη Βόρεια Αφρική.

Υπάρχει σαφής αντίθεση των σημερινών αλγερινών αρχών στις προσπάθειες της Ουάσιγκτον μέσω του Ισραήλ και του Μαρόκου να εμποδίσει την Αλγερία να ενισχύσει τον ηγετικό της ρόλο στο Μαγκρέμπ και να προκαλέσει πολιτική αστάθεια στη χώρα.

Η πολιτική της Δύσης

Οσον αφορά το τρίτο μέτωπο που πυροδοτεί την κρίση μεταξύ Αλγερίας και Μαρόκου, ο Οντιντσόφ πιστεύει ότι προκαλείται από τις ενέργειες του Οργανισμού Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ) σχετικά με τη σύγκρουση στη Δυτική Σαχάρα, ειδικά αφού η κυβέρνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε τη μαροκινή κυριαρχία στην περιοχή, στα τέλη του 2020.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, αρκετές αφρικανικές χώρες άνοιξαν προξενεία στη Δυτική Σαχάρα και έτσι ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους στο Μαρόκο, χάρη στη γαλλική πίεση στις πρώην αποικίες στην Κεντρική και Δυτική Αφρική, με ρητή υποκίνηση της Ουάσιγκτον, σύμφωνα με τον ρώσο αναλυτή.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, ο Amar Blani, ειδικός απεσταλμένος της Αλγερίας για τη Δυτική Σαχάρα και το Μαγκρέμπ, επέκρινε σε συνέντευξή του στην Υπηρεσία Τύπου της Αλγερίας (APS), τη συμπερίληψη της Δυτικής Σαχάρας στον πλήρη χάρτη του Μαρόκου.

Αυτή συνδέθηκε με νέο γύρο διπλωματικής κρίσης μεταξύ των δύο χωρών αφού η Αλγερία διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με το Ραμπάτ τον Αύγουστο του 2021 και έκλεισε τον εναέριο χώρο στα μαροκινά πολιτικά και στρατιωτικά αεροσκάφη.

Ο Οντιντσόφ επισημαίνει ότι η Αλγερία είναι η μεγαλύτερη χώρα στην Αφρική και τοποθετείται ως περιφερειακή δύναμη με τις δικές της αρχές και η ηγεσία της αντιμετωπίζει αρνητικά κάθε προσπάθεια από άλλα κράτη να παρέμβουν στην πολιτική της.

Οι πόροι φυσικού αερίου

Ο ίδιος πάντα αναλυτής πιστεύει ότι ο συνδυασμός της ιστορικής ιδεολογίας της Αλγερίας και των μεγάλων πόρων φυσικού αερίου της επιτρέπει να αντισταθεί επιτυχώς σε κάθε εξωτερική πίεση, ακόμη και αν αυτή προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Δυτική Ευρώπη και τα κράτη μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου.

Επισημαίνει ότι η Αλγερία είναι πολύ επιφυλακτική με τις προσπάθειες των χωρών του ΝΑΤΟ, ιδίως της Γαλλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, να παρέμβουν στις εσωτερικές της υποθέσεις.

Ο πρόεδρος της Αλγερίας Αμπντελματζίντ Τεμπούν δήλωσε τον Ιούνιο του 2021 ότι η χώρα του δεν θα δεχθεί να μπει στη λίστα της Ουάσιγκτον ως η επόμενη μετά τη Συρία και δεν θα ακολουθήσει τη μοίρα του «Καντάφι» και επομένως «δεν θα προδώσει ποτέ τη συμμαχία της με τη Ρωσία».

Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να διαβάσουμε τη θέση της Αλγερίας που απορρίπτει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, το Μάλι, τη Συρία και άλλες χώρες, καθώς η ηγεσία της θεωρεί τις συγκρούσεις αυτές ως «εσωτερικές υποθέσεις», στις οποίες δεν πρέπει να παρεμβαίνουν εξωτερικά μέρη.


Αλγερία (δεξιά), Μαρόκο (αριστερά επάνω) και Δυτική Σαχάρα (αριστερά κάτω) από χάρτη του BBC

Σχετικά με τις επιπτώσεις της έξαρσης της εχθρότητας μεταξύ Αλγερίας και Μαρόκου, ο ρώσος αναλυτής επισημαίνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις των δύο χωρών θεωρούνται παραδοσιακά οι ισχυρότερες στο Μαγκρέμπ και από τις ισχυρότερες στην Αφρική, καθώς καθεμία από αυτές έχει προμηθευτεί σύγχρονα όπλα υψηλής τεχνολογίας, χτίζοντας τις αμυντικές τους ικανότητες.

Οι εξοπλισμοί των δύο χωρών

Μόνο τα τελευταία 15 χρόνια, η Αλγερία έχει υπογράψει σειρά από σημαντικές συμβάσεις αγοράς όπλων με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των μαχητικών Su-30, των συστημάτων αεράμυνας S-300, S-400 και S1 Pantsir καθώς και 600 τανκς, 90 – 300 τεθωρακισμένων οχημάτων πεζικού Terminator και αρκετές χιλιάδες γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα Fuchs.

Αντίθετα, το Μαρόκο διαθέτει παρόμοια ένοπλη δύναμη, της οποίας ο πυλώνας στηρίζεται σε 400 σύγχρονα άρματα μάχης Abrams και 3000 άρματα μάχης παλαιότερων μοντέλων.

Επίσης, το φθινόπωρο του 2021, δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο μαροκινός στρατός είχε αγοράσει ισραηλινά drones «IAI Heron» και «Harop kamikaze » .

Εδώ, ο Οντιντσόφ επισημαίνει ότι ο αλγερινός στρατός βασίζεται στο σοβιετικό-ρωσικό μοντέλο, ενώ ο μαροκινός στρατός μοιάζει πολύ με αντίγραφο του αμερικανικού στρατού.

Ωστόσο, οι αλγερινές δυνάμεις φαίνεται γενικά να είναι πιο πρόθυμες να πολεμήσουν, κυρίως λόγω του σχεδόν συνεχούς πολέμου τους εναντίον ομάδων ριζοσπαστών ισλαμιστών, που σταθμεύουν στις έρημες περιοχές της χώρας, όπου όλο το προσωπικό τους εμπλέκεται τακτικά σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις.


Οι σημαίες της Αλγερίας (αριστερά) και του Μαρόκου (φωτογραφία από journal-neo.org)

Καταστροφική η σύγκρουση για τη Μεσόγειο

Ο ρώσος αναλυτής ισχυρίζεται ότι ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Αλγερίας και Μαρόκου θα ήταν καταστροφική για ολόκληρη την περιοχή, καθώς τέτοια κλιμάκωση «θα μπορούσε να πλήξει τις τιμές του φυσικού αερίου, κάτι που θα ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό για την Ευρώπη».

Επιπλέον, η Μεσόγειος είναι παγκόσμιο στρατηγικό σημείο και σε περίπτωση εχθροπραξιών μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών, χιλιάδες Μαροκινοί και Αλγερινοί διασκορπισμένοι σε όλη την Ευρώπη, θα παρασυρθούν στη σύγκρουση, πράγμα που σημαίνει κρίσεις που μπορεί να επηρεάσουν το ίδιο το εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ετσι, η κύρια πρόκληση σήμερα, σύμφωνα με τον Οντιντσόφ, είναι να μειωθούν οι διπλωματικές εντάσεις μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας, ιδίως με τον περιορισμό των ξένων επεμβάσεων υπέρ του Μαρόκου, όπως έκανε στο παρελθόν η κυβέρνηση Τραμπ.

Πηγή: journal-neo.org, thenewkhalij.news, echedoros-a.gr

Headlines