Hταν ένα πρωτοσέλιδο από τα παλιά, μια παραλλαγή της ερώτησης που κάνουμε δεκαετίες τώρα σε αυτή τη χώρα: «Πού είναι το κράτος;». Δεν στηριζόταν όμως από τους «πλάγιους τίτλους», όπως λέμε στη δημοσιογραφική αργκό, αφού η μοναδική ένδειξη της απουσίας του κράτους ήταν το γεγονός ότι οι σεισμόπληκτοι του Αρκαλοχωρίου παραμένουν σε λυόμενα. Και είναι λογικό, η κακοκαιρία δεν είχε χτυπήσει ακόμη όταν τυπωνόταν η καλή εφημερίδα, άρα δεν μπορούσε κανείς να ξέρει αν το κράτος τα πήγε καλά αυτή τη φορά ή τα έκανε θάλασσα όπως αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά όταν κάνεις αντιπολίτευση μπορείς πάντα να φουσκώσεις κάτι και να υποβαθμίσεις κάτι άλλο, έτσι παίζεται το παιχνίδι, έτσι παιζόταν πάντα.

Με μια μεγάλη διαφορά. Ο λόγος που το Μάτι έμεινε στην ιστορία δεν ήταν μόνο ο υψηλός αριθμός των νεκρών. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο κι από την ανικανότητα των ανθρώπων που βρίσκονταν σε επιτελικές θέσεις, αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη κατακραυγή και συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που ακολούθησαν, ήταν ο κυνισμός και η υποκρισία που χαρακτήρισαν τη διαχείριση αυτής της τραγωδίας. Εκείνη η σύσκεψη στο Συντονιστικό όπου όλοι ήξεραν. Εκείνες οι δηλώσεις της Ρένας Δούρου για την κλιματική αλλαγή και τη «στραβή» που της έπεσε στη βάρδια. Εκείνες οι κατηγορίες του Πολάκη για γκεμπελισμούς και τυμβωρυχίες.

Tην ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο δεν είναι ακόμη σαφές τι θα αφήσει πίσω της η «Ελπίδα». Και η φράση του υπουργού Πολιτικής Προστασίας Χρήστου Στυλιανίδη για τον κρατικό μηχανισμό «που βρίσκεται σε πλήρη ετοιμότητα για να αντιμετωπιστεί κάθε πρόβλημα» υπηρετεί περισσότερο την παράδοση παρά την ουσία. Αν όμως η πραγματικότητα τον διαψεύσει, το βέβαιο είναι ότι δεν θα κρυφτεί ούτε θα κατηγορήσει την αντιπολίτευση ή την κακιά στιγμή. Αλλά θα βγει και θα το πει ευθέως, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν.

Πρώτον, επειδή είναι ο Στυλιανίδης. Κι όσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν ότι εκτός από έμπειρος, είναι και ντόμπρος. Επιπλέον, δεν τον ενδιαφέρει να μαζέψει ψήφους, αλλά να φέρει αποτελέσματα. Γι’ αυτό και δουλεύει αθόρυβα και συστηματικά.

Δεύτερον, επειδή η κυβέρνηση, εκτός του ότι είναι ικανότερη από την προηγούμενη, γνωρίζει ότι οι πολίτες δεν ανέχονται πλέον να τους κοροϊδεύουν, είτε πρόκειται για την οικονομία είτε για την Covid ή για τις φυσικές καταστροφές. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται συχνά αντιμέτωπη με αυτόν τον πειρασμό και δεν αντιστέκεται πάντα με την ίδια αποφασιστικότητα, ιδίως αν μπαίνουν στη μέση το εθνικό φρόνημα ή τα συντηρητικά αντανακλαστικά των πολιτών. Αλλά θέατρο δεν θα παίξει. Ούτε θα χαράξει μια παράλληλη πραγματικότητα.

Ο Στυλιανίδης και η κυβέρνηση έχουν ένα ακόμη πλεονέκτημα: ότι δεν επικαλούνται το «ηθικό πλεονέκτημα». Με βάση τις επιδόσεις τους θα κριθούν, όχι την ιδεολογία τους.

Headlines