Κόμπι Μπράιαντ: Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο αν τους ξεχάσεις (vids)

Στις 26 Ιανουαρίου του 2020 η ημέρα έχει μείνει κυκλωμένη στα ημερολόγια πολλών με ένα τεράστιο σημάδι, τότε ήταν που ο Κόμπι Μπράιαντ, η κόρη του Τζιάνα και άλλα επτά άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν το ελικόπτερό τους συνετρίβη στο Καλαμπάσας.

Από εκεί και μετά ξεκίνησε η «μετά Κόμπι» περίοδος, κάτι σαν ένα μπασκετικό… μετά Χριστόν. Σίγουρα θα πάρει χρόνο να το αποδεχθεί ο κόσμος πλήρως και να μην του μπαίνουν σκέψεις, έστω κι ελάχιστες φορές, πως θα τον δει ξανά σε καινούρια συνέντευξη, τηλεοπτικό παράθυρο κι όλα τα συναφή.

Ναι η υλική του υπόσταση έφυγε, όμως το πνεύμα του υπάρχει παντού κι έχει προλάβει να δημιουργήσει «κλώνους» που αντιμετωπίζουν» το μπάσκετ και τη ζωή με τον ίδιο σεβασμό και πάθος, είτε είναι αθλητές είτε όχι.

Οι τωρινοί αστέρες έχουν κάτι από εκείνον

Λάτρευε να δουλεύει με τους αστέρες που θα έλαμπαν μετά από αυτόν. Ο Καουάι Λέοναρντ, ο Ντέβιν Μπούκερ, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, όλοι προπονήθηκαν μαζί του.

Ο «Klaw» έχει κατακτήσει τρία δαχτυλίδια, ο Γιάννης ένα και ο Μπούκερ το κυνηγάει. Έχει βέβαια προλάβει να σημειώσει 70 πόντους σε ένα ματς, τρομερή επίδοση.

Ο Μπράιαντ του έκανε αφιέρωση στα παπούτσια του με τίτλο «be legendary» (γίνε θρυλικός) και τα βλέπει κάθε μέρα. Όταν κυκλοφόρησε το NBA τη διαφήμιση για το λανσάρισμα της φετινής σεζόν, πήρε την άδεια της Βανέσα για να κάνει το νεύμα μπροστά στη μορφή του.

Για τον Γιάννη είχε κάνει ορισμένες προβλέψεις, υπό τη μορφή προκλήσεων και της πέτυχε και τις δύο. MVP και πρωταθλητής.

Τα παπούτσια του έχουν γίνει ανάρπαστα

Η Βανέσα δεν ανανέωσε την εμπορική συμφωνία με τη Nike μετά τον θάνατό του κι έτσι τα Kobe είναι πλέον δυσεύρετα. Ο γνωστός μανιακός συλλέκτης Πι Τζέι Τάκερ κι ο ΝτεΜάρ Ντερόζαν είναι μόνο δύο από τους πολλούς που ψάχνουν να βρουν και μάλιστα ο άσος των Μπουλς φοράει μόνο αυτή τη σειρά.

Πέρα από το στιλ, τις γραμμές και τη σχεδίαση είναι η αίσθηση του ρετρό, η επιθυμία τους να νιώσουν όπως ένιωθε εκείνος. Το μπάσκετ είναι σίγουρα πολύ εγκεφαλικό άθλημα, όμως ακόμα περισσότερο ρόλο παίζει η καλή ψυχολογία πολλές φορές και αυτός είναι ένας τρόπος να έρθει το απαραίτητο boost.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν

Ο Μπράιαντ υπάρχει σε πληθώρα πραγμάτων στους Λέικερς. Ήταν ο λόγος που το 2020 δεν θα μπορούσαν να χάσουν το πρωτάθλημα. Μέσα από το μακάβριο γεγονός του χαμού και τον πόνο, ήρθε η απαραίτητη συσπείρωση και ο τίτλος.

Οι δύο φανέλες του κοσμούν το γήπεδο πλάι στους λοιπούς μεγάλους. Μπορεί το όνομα να άλλαξε σε Crypyo.com Arena, όμως για όλους παραμένει το Staples Center, ο χώρος που, χωρίς υπερβολή εκείνος έχτισε.

Όλοι μπαίνουν μέσα και τρέμουν στην αρχή από το άγχος της απουσίας κι αργότερα θετικά, όταν έρχονται οι θύμησες όσων πέτυχε. Νικητήρια καλάθια, 81 πόντους, πάσες ντρίμπλες, τίτλοι. Όλα.

Έμαθε σε όλους να αγαπούν την προσπάθεια

Ο Κόμπι μπήκε πολύ μικρός του NBA, μόλις στα 17 του. Από νωρίς λοιπόν αυτό που τον θυμούνται όλοι να κάνει είναι να βρίσκεται μονίμος κλεισμένος στο προπονητικό κέντρο. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο podcast των Ντάριους Μάιλς και Κουέντιν Ρίτσαρντσον:

«Όταν εγώ μπήκα στο NBA, ήμουν μόλις 17 ετών. Όλοι έβγαιναν και πίνανε, πήγαιναν στα κλαμπ, εγώ δεν μπορούσα ακόμα. Οπότε εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο που είχα για έξτρα προπόνηση, πριν και μετά την κανονική».

Έβαζε τον Μπράιαν Σο να τον παίζει άμυνα, για να σουτάρει πάνω στα απλωμένα του χέρια, ώστε να αναπαράξει καταστάσης αγώνα και μάλιστα ζητούσε να τον σπρώχνει και να τον χτυπά. Μετά από τέτοια προετοιμασία δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ευστόχησε σε τόσα δύσκολα σουτ.

Σηκωνόταν από τις 4 το πρωί για να αξιοποιήσει τη μέρα από πολλοί νωρίς. «Δε φαντάζεστε πόσο περισσότερα πράγματα κάνεις σε μια μέρα, αν ξεκινήσεις νωρίς και τη σπάσεις σε μικρότερα κομμάτια» έλεγε συνεχώς.

Κι επηρέασε και τους συμπαίκτες του στην Team USA να δουλεύουν το ίδιο κια να τα σαρώσουν όλα από το 2008 κι εντεύθεν.

Έτσι κατάφερε να γίνει αυτός που έγινε και να πείσει εκατομμύρια κόσμου να γίνουν καλύτεροι και να δουλεύουν σκληρότερα σε ό,τι κι αν κάνουν. Ήξερε ότι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι νομίζουμε ότι έχουμε χρόνο, γι’ αυτό και δεν μπορούσε ποτέ να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με τεμπέληδες.

Πάντα θα ακούγεται το όνομά του όταν ένα παιδί σουτάρει ένα χαρτάκι σε έναν κάδο, μια μπάλα σε μια μπασκέτα. Θα υπάρχει η ταινία του, το «Dear Basketball» να θυμίζει πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη δουλειά μας.

Ο Κόμπι Μπράιαντ μπορεί να έφυγε όμως θα ζει για πάντα μέσα στις ψυχές όλων και σε όλα όσα άφησε. Άλλωστε οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο αν τους ξεχάσεις…