Το όνομά της είχε κάνει ντόρο προ έτους, όταν ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, ανακοίνωσε τον διορισμό της στην «κεφαλή» της DIS, χρίζοντάς την την πρώτη γυναίκα στα ιταλικά χρονικά που αναλαμβάνει επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας της χώρας: από τις μυστικές υπηρεσίες και την αντικατασκοπεία, έως την κυβερνοασφάλεια.

Τώρα το όνομα της Ελιζαμπέτα Μπελόνι «φλερτάρει», σύμφωνα με ιταλικά δημοσιεύματα, με νέες ιστορικές πρωτιές  για το γυναικείο φύλο στη σύγχρονη Ιταλική Δημοκρατία.

Τις προηγούμενες ημέρες, αναφερόταν ως πιθανή -και δη επάξια- διεκδικήτρια της ιταλικής προεδρίας, μέσω της σύνθετης διαδικασίας των μυστικών ψηφοφοριών στη Βουλή, που άρχισαν τη Δευτέρα, χωρίς να έχει επιτευχθεί πολιτική συναίνεση για την ευόδωσή τους.

Καθώς όμως το όνομα του Ιταλού τεχνοκράτη πρωθυπουργού άρχισε να κερδίζει «πόντους», το όνομα της -πολιτικά ανένταχτης και απροσδιορίστου ιδεολογικής κατεύθυνσης- Μπλεόνι άρχισε να φιγουράρει ως πιθανής διαδόχου του «σούπερ Μάριο» στην πρωθυπουργία, σε περίπτωση που ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ μεταπηδήσει τελικά στην ιταλική προεδρία.

Και η Ελιζαμπέτα θεωρείται, εξάλλου, πρόσωπο κοινής αποδοχής. Πολλώ δε μάλλον προς αποφυγήν του σεναρίου που κανένα ιταλικό κόμμα, αλλά ούτε και οι Βρυξέλλες επιθυμούν στην παρούσα φάση.

Την επίσπευση δηλαδή των ιταλικών βουλευτικών εκλογών (έχουν προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2023), ενόσω η Ρώμη καλείται να τηρήσει ένα αυστηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, στο οποίο βασίζεται η χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.

Κι από αυτό, ως γνωστόν, τη «μερίδα του λέοντος» έχει εξασφαλίσει η Ρώμη.

Κι άλλος τεχνοκράτης στο «τιμόνι»;

Η Μπελόνι είναι μαθημένη και στις πρωτιές, και στις δύσκολες… αποστολές.

Γεννηθείσα το 1958, ήταν η μία από τις δύο γυναίκες που έγιναν πρώτη φορά δεκτές στο φημισμένο -αλλά μέχρι και το 1973 αποκλειστικά για αρένες φοιτητές- Ινστιτούτο Μασιμιλιάνο Μασίμο στη Ρώμη: ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα με κύρος αιώνων, απόφοιτος του οποίου και ο Μάριο Ντράγκι.

Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και πολύγλωσση (μιλά αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά), η Ελιζαμπέτα άρχισε την καριέρα της ως διπλωμάτης.

Το 1985 εργάστηκε στις ιταλικές πρεσβείες -σε διάφορα πόστα- στη Βιέννη και στη Μπρατισλάβα.

Εμπειρία, που αποδείχθηκε πολύτιμη για την μετέπειτα καριέρα της, με την επιστροφή της στην Ιταλία και την ανάληψη διάφορων καθηκόντων στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Όπως στο Τμήμα Διαχείρισης Κρίσεων, το οποίο ανέλαβε το 2004 -πάλι ως η πρώτη γυναίκα στη συγκεκριμένη θέση, διαχειριζόμενη πλείστες όσες κρίσεις.

Από τον επαναπατρισμό Ιταλών που βγήκαν ζωντανοί από τον εφιάλτη του 2004 μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Ινδονησία και το φονικό τσουνάμι, που σάρωσε τον Ειρηνικό και Ινδικό Ωκεανό.

Έως την ιταλική στρατιωτική παρουσία σε χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, που σημαδεύτηκε από δολοφονίες και απαγωγές Ιταλών, στρατιωτών και πολιτών.


Μέχρι το 2014, είχε πάρει τον διπλωματικό βαθμό του πρέσβη, που έχει δοθεί σε λίγες Ιταλίδες. Δύο χρόνια αργότερα, κατέκτησε ακόμη μια πρωτιά, ως η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών.

Η τελευταία μέχρι σήμερα στη λίστα από τις πρωτιές της είναι η ανάληψη της ηγεσία της DIS, δια χειρός του Ντράγκι.

Τώρα μένει να φανεί εάν τα σενάρια του ιταλικού Τύπου θα επιβεβαιωθούν ή όχι για τον πιθανό ρόλο αμφότερων στα δύο κορυφαία πολιτειακά αξιώματα της Ιταλίας.

Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα δίδυμο τεχνοκρατών προβληματίζει, και δη ως προς την άμεση μετάβαση της 63χρονης Μπελόνι από επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών στην πρωθυπουργία.

Ή ακόμη και στην προεδρία, όπως επιμένουν έτερα κυοφορουμενα σενάρια στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, η οποία βρίσκεται -εν μέσω και πανδημίας- αντιμέτωπη με ένα «βουνό» δημόσιου χρέους, κοντά στο 145% του ΑΕΠ.

Όλα προφανώς θα κριθούν από τις παρασκηνιακές πολιτικές «ζυμώσεις», ώστε η Ιταλία να αποφύγει δυσάρεστες «περιπέτειες» και οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών να στηθούν σε περίπου ένα έτος.

Οι απαντήσεις αναμένονται, επί του πρακταίου, εντός των επόμενων ωρών.