Το φάντασμα

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από το Μαξίμου, και δεν είναι ο Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επενδύει στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς ευτύχησε να μην του πέσει τέτοια στραβή στη βάρδια του, δεν μπορεί να περιμένει όμως να αποκομίσει κέρδη από την κακή διαχείριση μιας φυσικής καταστροφής. Είναι καμένος. Το πολύ-πολύ να πουν οι πολίτες «τελικά όλοι ανίκανοι είναι, δεν σώζεται αυτός ο τόπος».

Αλλο είναι το φάντασμα. Μια εντυπωσιακή μεταγραφή από άλλο ιδεολογικό στρατόπεδο, που ανέλαβε καθήκοντα ανεμίζοντας τη σημαία της εξάρθρωσης της 17 Νοέμβρη, υποσχέθηκε να δώσει τέλος στην αναρχοαυτόνομη βία εξανθρωπίζοντας ταυτόχρονα την αστυνομία και απομακρύνθηκε κακήν – κακώς επειδή, σύμφωνα με κυβερνητικό non paper, «δέχθηκε κριτική τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά». Ενας πολιτικός που κοιμόταν συχνά στο υπουργείο του γιατί δεν είχε καιρό να πάει σπίτι, υμνήθηκε και εξακολουθεί να υμνείται από έγκριτους φιλελεύθερους σχολιαστές, αλλά κατηγορήθηκε από εκείνους που αποφασίζουν ότι έκανε του κεφαλιού του και ενδιαφερόταν υπερβολικά για την προσωπική του προβολή.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν μπόρεσε να καταπολεμήσει την ανομία στα πανεπιστήμια. Θα ήταν διαφορετικός όμως ο απολογισμός της «Ελπίδας» αν ήταν ακόμη υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Θα είχε κλείσει ας πούμε, με ένα τηλεφώνημά του, η Αττική Οδός μόλις δίπλωσε η πρώτη νταλίκα, όπως έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο με την Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας και αποτράπηκαν τα χειρότερα;

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι πληροφορίες λένε πως ούτε «ξέχασαν» οι αρμόδιοι υπουργοί να κλείσουν αυτή τη φορά την Αττική Οδό ούτε απέρριψαν σχετική εισήγηση. Αρκέστηκαν απλώς στη συμφωνία που είχε γίνει ανάμεσα στην παραχωρησιούχο εταιρεία και την Τροχαία να ληφθούν μέτρα αναλόγως των συνθηκών. Θα συμπεριφερόταν άραγε διαφορετικά ο Χρυσοχοΐδης μέσα στην «τρέλα» του; Θα είχε καρφωμένα τα μάτια του στις κάμερες, θα τηλεφωνούσε κάθε τρεις και λίγο στον Βασίλη Χαλκιά, θα πήγαινε ο ίδιος στο συντονιστικό και θα τους πέταγε όλους έξω για να το πάρει όλο πάνω του; Ισως. Και δεν θα αναγκαζόταν έτσι να καταφύγει στην τουλάχιστον πρωτότυπη έκκληση του διαδόχου του προς τους πολίτες να προσφύγουν δικαστικά κατά της εταιρείας για την ταλαιπωρία τους. Αλλωστε ο Χρυσοχοΐδης πρώην Πασόκος είναι, όχι πρώην Κνίτης.

Αλλά κι αυτό δεν θα ήταν λύση. Και, σε κάθε περίπτωση, θα συγκάλυπτε το πρόβλημα. Γιατί η αντιμετώπιση των κρίσεων δεν μπορεί να επαφίεται ούτε σε ατομικές πρωτοβουλίες, που μπορεί να είναι σωστές ή λανθασμένες, ούτε σε παράκαμψη των κανόνων, που δίνει κακό παράδειγμα και φέρνει συχνά αποτελέσματα αντίθετα των προσδοκώμενων. Είναι συλλογική δουλειά και απαιτεί σχεδιασμό, οργάνωση και συντονισμό.