Η Μαριάννα Κιμούλη -κόρη του Γιώργου Κιμούλη και της Μαρίας Δαμανάκη- μένει στο Παγκράτι με τον Μίλτο, τον σκύλο της. Στον ελεύθερο χρόνο της κάνει μαθήματα πιάνου, βλέπει σειρές στο Netflix και της αρέσει να διαβάζει.

Έχει σπουδάσει υποκριτική, πρώτα στο Λονδίνο και το Royal Central School of Speech & Drama και ύστερα στην Ελλάδα και το Εθνικό Θέατρο. Η πρώτη της δουλειά ως ηθοποιός ήταν στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο, ενώ τώρα ετοιμάζεται για τα «Παιχνίδια στη σοφίτα», ένα έργο για τις εξουσιαστικές σχέσεις που ανεβαίνει από τις 12 Φεβρουαρίου –Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή– στο Θέατρο Χυτήριο. Είναι μόλις 27 χρόνων, Παρθένος στο ζώδιο και στον ωροσκόπο και αυτή είναι η πρώτη της συνέντευξη. Και ναι, έχει λίγο άγχος!

Σκέφτηκες να «χρησιμοποιήσεις» το όνομα του πατέρα σου με κάποιον τρόπο, ιδίως στο παρελθόν;

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ένα συνηθισμένο επίθετο. Το ξέρουν, οπότε δεν μπορώ, σε μια οντισιόν για παράδειγμα, να κάνω πως δεν υπάρχει. Κι αυτό έχει τα καλά και τα κακά του. Αλλά όχι, δεν το χρησιμοποίησα. Αντίθετα ξέρω πως χρειάζεται να προσπαθήσω διπλά. Ταυτόχρονα όμως το γεγονός πως ο πατέρας μου έκανε αυτή τη δουλειά μού έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω αυτό τον χώρο από μικρή ηλικία. Και του είμαι ευγνώμων για αυτό.

Ποια είναι η σχέση σας σήμερα;

Περισσότερο φιλική, θα τη χαρακτήριζα, και όχι σχέση πατέρα – κόρης. Συζητάμε, διαφωνούμε, περνάμε χρόνο μαζί. Στο παρελθόν, όταν χρειάστηκε να μείνω με τον πατέρα μου, μια και η μητέρα μου εργαζόταν στο εξωτερικό, ήταν σαν συγκατοίκηση με έναν φίλο. Με τα θετικά και τα αρνητικά της συγκατοίκησης. (Γελάει.)

Ήταν ένα σπίτι στο οποίο μπαινόβγαιναν καλλιτέχνες;

Ναι, αλλά επειδή ήμουν μικρή δεν τους αντιλαμβανόμουν έτσι. Όταν έβλεπα τον Δημήτρη Χορν, τον Γιώργο Χειμωνά και τον Θάνο Μικρούτσικο, έλεγα «είναι οι φίλοι των γονιών μου». Μου έχουν διηγηθεί κι ένα σκηνικό που ήμουν μόνη στο σαλόνι και έβλεπα είτε τη μητέρα μου είτε τον πατέρα μου στην τηλεόραση αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει ακριβώς. Πήγαινα πίσω από την τηλεόραση και τους έψαχνα. Ήμουν ένα έξυπνο παιδί!

Ποια χαρακτηριστικά τους έχεις πάρει;

Από τη μητέρα μου την πειθαρχία και τη συνέπεια. Είμαι σωστή στη δουλειά μου κι αυτό μου το έδειξε εκείνη με το παράδειγμά της. Από τον πατέρα μου έχω μάθει να μη φοβάμαι να βουτήξω στα βαθιά. Αυτό το «βούτα και ό,τι γίνει!»

Πώς διαχειρίστηκες όλη αυτή την ιστορία με το #ΜeΤoo και την εμπλοκή του ονόματός του;

Κοίτα, είναι μια υπόθεση που αφορά τον πατέρα μου και τους δικηγόρους του. Γι’ αυτό και δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε αυτό. Θα πω απλά ότι το κοινωνικό σύστημα έχει ακόμη φύλο, κι αυτό είναι αρσενικό. Αυτό πρέπει να αλλάξει και ο μόνος τρόπος είναι να αρχίσουμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα. Δεν υπάρχει άλλη οδός. Να πάψουν οι εξουσιαστικές σχέσεις, να σταματήσουμε να λέμε «ο ένας είναι συνολικά καλύτερος από τον άλλο» ή «ο άλλος είναι πιο αδύναμος από κάποιον άλλο». Είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε από τον καλλιτεχνικό χώρο αλλά δεν πρέπει να μείνει μόνο εκεί. Γιατί δεν αφορά μόνο τους καλλιτέχνες, αφορά όλη την κοινωνία. Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα που δεν έχει αντιμετωπίσει ένα είδος υποτίμησης μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα στην οποία ζούμε.

Ως κόρη ένιωσες την ανάγκη να βγεις μπροστά και με κάποιον τρόπο να προστατέψεις τον πατέρα σου από τα όσα ακούστηκαν;

Όχι βέβαια. Ο πατέρας μου ξέρει να προστατεύει τον εαυτό του.

Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

Headlines