Γιατί οι Ιταλοί δεν εκλέγουν γυναίκα πρόεδρο;

Η Μαρία Ελιζαμπέτα Καζελάτι, η πρόεδρος της ιταλικής Γερουσίας κάθεται στα πρώτα έδρανα αυτές τις μέρες, όσο διεξάγεται η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Ως πρόεδρος της Γερουσίας, της άνω βουλής, επιβλέπει την όλη διαδικασία. Ταυτόχρονα είναι και η ίδια υποψήφια για το ανώτατο αξίωμα της χώρας, αλλά η εκλογή της θεωρείται απίθανη. Στη μεσογειακή χώρα η πολιτική σκηνή μονοπωλείται από άνδρες.

Από το τέλος του B‘ Παγκοσμίου Πολέμου οι δώδεκα Πρόεδροι και οι τριάντα Πρωθυπουργοί της Ιταλίας ήταν όλοι άνδρες. Αν καταφέρει μια γυναίκα να κατακτήσει μια από αυτές τις θέσεις, θα είναι σπουδαίο κατόρθωμα.

Καλλιτέχνες και διανοούμενοι πρόσφατα απηύθυναν δημόσια έκκληση για την ανάδειξη γυναίκας στο Κυρηνάλιο Μέγαρο, την επίσημη κατοικία των Ιταλών προέδρων. Η μουσικός Τζιάνα Νανίνι ήθελε να υποβάλει και η ίδια υποψηφιότητα, απλά για να δείξει ότι η ιταλική πολιτική χρειάζεται περισσότερες γυναίκες. Την ίδια ώρα η δικηγόρος Γιούλια Ουντερμπέργκερ από το νότιο Τιρόλο δεν ελπίζει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σύντομα στην ιταλική πολιτική.

Γνωρίζει ότι η Ιταλία υπολείπεται άλλων χωρών της βόρειας Ευρώπης στον τομέα της ισότητας των φύλων. Η ίδια επίσης είναι επίσης μέλος της ιταλικής Γερουσίας από το 2018 και μάχεται για ίσες ευκαιρίες σε όλες και όλους. «Το πολιτικό σύστημα είναι απολύτως προσανατολισμένο στους άνδρες» λέει χαρακτηριστικά.

Πατριαρχικά κατάλοιπα

To πόσο βαθιά ριζωμένα στην ιταλική πολιτική ζωή είναι τα πατριαρχικά πρότυπα, αποδεικνύει έμπρακτα η περίπτωση της Καζελάτι. Αν και είναι η πρώτη γυναίκα που ηγείται της Γερουσίας, ενός εκ των δύο σωμάτων του ιταλικού κοινοβουλίου, εντούτοις επίσημα αποκαλείται ακόμη «Signor Presidente» (κύριος πρόεδρος). «Με θυμώνει αυτό» αναφέρει η Ουντερμπέργκερ.

Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση της Ιταλίδας υπουργού Δικαιοσύνης Μάρτα Καρτάμπια, επίσης υποψήφιας για την προεδρία. Και αυτή αποκαλείται «Signor Ministro» (κύριος υπουργός). «Είναι παράλογο» λέει εμβρόντητη η Ουντερμπέργκερ, η οποία υπογραμμίζει αυτή τη γλωσσική υποταγή του θηλυκού στο αρσενικό ως ενδεικτικό της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. «Πολλές γυναίκες έχουν εσωτερικεύσει την πεποίθηση ότι οι άνδρες είναι καλύτεροι. Νομίζουν μάλιστα ότι τυγχάνουν περισσότερης εκτίμησης όταν τις προσφωνούν στο αρσενικό γένος», αναφέρει η Ιταλίδα Γερουσιαστής.

Σεξισμός και μισογυνισμός στην κεντρική πολιτική σκηνή

Η πρώην πρόεδρος της ιταλικής Βουλής των Αντιπροσώπων Λάουρα Μπολντρίνι είχε γίνει στόχος σεξιστικών σχολίων του επικεφαλής της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος την κορόιδεψε χρησιμοποιώντας μια πλαστική κούκλα. «Είχαμε πραγματικά σοκαριστεί» ανέφερε η Μπολντρίνι σε συνέντευξή της στη Süddeutsche Zeitung. «Ο μισογυνισμός και ο σεξισμός εδώ γίνονται αθόρυβα ανεκτοί. Συνεχίζουν να εμπίπτουν στην κατηγορία του χοντροκομμένου, νεανικού χιούμορ» σημειώνει η Ιταλίδα πολιτικός.Ταυτόχρονα στην Ιταλία εξακολουθεί να υπάρχει και η εικόνα της γυναίκας κατά τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Οι γυναίκες μοιάζουν με… αξεσουάρ, αν δει κανείς εικόνες του Μπερλουσκόνι από τη δεκαετία του 90.

Μέχρι σήμερα γυναίκες πολιτικοί στην Ιταλία δεν αντιμετωπίζονται με την ίδια σοβαρότητα, όπως οι άνδρες συνάδελφοί τους. Η εκλογή γυναίκας προέδρου θα σηματοδοτούσε έτσι μια αλλαγή, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι το προεδρικό αξίωμα έχει βαρύνοντα, εγγυητικό ρόλο στην Ιταλία – μια χώρα με συχνά ασταθείς κυβερνήσεις. Όπως παρατηρεί ο Νίνο Γκαλέτι, επικεφαλής του Γραφείου του Γερμανικού Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στη Ρώμη, η ήπια φωνή μιας έμπειρης γυναίκας στο Κυρηνάλιο Μέγαρο θα ήταν ίσως πιο απαραίτητη από το γνωστό στην ιταλική πολιτική πρότυπο του «μάτσο» άνδρα.

Μάνουελ Σβαρτς, dpa

Eπιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη