Σε…«κατήφορο» ο δημόσιος διάλογος…

Τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες ενισχύουν την άποψη ό,τι πολλοί σε αυτή την έρμη χώρα αρέσκονται σε κοκορομαχίες και ανούσιες κόντρες. Το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης είναι πολύ χαμηλό με τεράστια ευθύνη πολιτικών και δημοσιογράφων.
Ο δημόσιος διάλογος αποδυναμώνεται σε ουσία και περιεχόμενο και ενδυναμώνεται η ένταση. Η λογική είναι όποιος φωνάξει πιο πολύ κάτι θα κερδίσει.
Τι πετυχαίνουν με αυτό όσοι υιοθετούν, ασπάζονται, ακολουθούν, αλλά και όσοι ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές; Απλά ρίχνουν νερό στο μύλο όσων μισούν την πολιτική! Γιατί πολιτική είναι διαφωνία ναι, διαφορετικές απόψεις και διαξιφισμοί με επιχειρήματα, αλλά όχι με ύβρεις και συνθήματα και τσιτάτα, είτε εκ δεξιών, είτε εξ αριστερών, είτε με κεντρώα «προκάλυψη».

Εάν παρατηρήσει κανείς τον δημόσιο διάλογο, θα διαγνώσει ότι η χώρα κινείται σε ρυθμούς πεζοδρομίου και όχι καφενείου στο οποίο, αν και παρεξηγημένο, πολλές φορές, γίνονται συζητήσεις με λαϊκό αυθορμητισμό, αλλά με υψηλό επίπεδο.

Ο δημόσιος διάλογος είναι συνυφασμένος με την έννοια της δημοκρατικής κοινωνίας και ως εκ τούτου πρέπει να τηρείται και το αναγκαίο επίπεδο από όσους εκφέρουν δημόσιο λόγο και έχουν θέσεις ευθύνης και αυτό αφορά κυρίως και τους πολιτικούς, ακόμα και συναδέλφους στα ΜΜΕ.

Η κατάσταση το τελευταίο διάστημα έχει κυριολεκτικά ξεφύγει σε πολύ μεγάλο βαθμό και πλέον δεν είναι λίγοι όσοι εκφέρουν λόγο πεζοδρομίου. Τα όσα βλέπουμε πολλές φορές –ειδικά στο Κοινοβούλιο- μόνο θλίψη προκαλούν και αναδεικνύουν πόσο χαμηλής ποιοτικής στάθμης είναι ένα σημαντικό τμήμα του πολιτικού συστήματος ή των δημοσιολογούντων, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης.

Δυστυχώς, ο φανατισμός συνθλίβει κάθε γόνιμη διαδικασία διαλόγου και επισκιάζει πρωτοβουλίες και προσπάθειες ουσιαστικής συζήτησης. Ύβρεις, χαρακτηρισμοί, ακρότητες και χυδαιότητες από όλες τις πλευρές του πολιτικού συστήματος. Επικρατεί η λογική, όποιος φωνάξει πρώτος θα κερδίσει τις εντυπώσεις και θα φτιάξει κλίμα.

Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο πεδίο ενισχύουν την απαξίωση και των ΜΜΕ και της πολιτικής. Εάν καθίσει και δει κανείς προσεκτικά τα όσα γράφονται από πολίτες –όχι οπαδούς φανατικούς-στο διαδίκτυο θα πρέπει να προβληματιστεί.

Τα κόμματα και τα ΜΜΕ είναι πολύ χαμηλά στο δείκτη εμπιστοσύνης και οι πολίτες δεν τα εμπιστεύονται. Εάν, μάλιστα κανείς ξεφύγει από την οπαδικού τύπου αξιολόγηση, θα διαπιστώσει ότι οι πολίτες, είναι «κουμπωμένοι» και δυσανασχετούν, ενώ είναι απαισιόδοξοι για το μέλλον τους.

Από πολλές πλευρές αναδεικνύεται –και αυτό φαίνεται στις κατ’ ιδίαν επαφές με πολίτες- η απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ.

Το πολιτικό σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αδυνατεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Αγνοούν ποιο είναι το διακύβευμα για τον τόπο και τους πολίτες του και επιβεβαιώνουν ότι ζουν σε εικονική πραγματικότητα.

Σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα, το πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρετούν συνεχίζουν τα πολιτικά τους παίγνια, ενώ τα περισσότερα ΜΜΕ αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αδυνατούν πολιτικοί και πολλά ΜΜΕ να πιάσουν το σφυγμό της κοινωνίας.

Οι πολιτικοί αντί για την κατάθεση ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων για τα μύρια όσα προβλήματα υπάρχουν, κοκορομαχούν, παρά το γεγονός ότι μπροστά μας υπάρχουν πολλές προκλήσεις και είμαστε ακόμα εν μέσω της πανδημίας με περίπου 100 νεκρούς καθημερινά, ένα θλιβερό ρεκόρ για την χώρα αναλογικά με τον πληθυσμό της.

Η συζήτηση που γίνεται δημόσια είναι περασμένων δεκαετιών και το μείγμα είναι αηδιαστικό. Ας συνειδητοποιήσουν όλοι ότι εάν επαναληφθούν τα πολύ σοβαρά λάθη του παρελθόντος θα δοθεί γήπεδο σε ακραίες αντισυστημικές δυνάμεις και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί.

Ας μην κλείσουμε τα μάτια σε όσα συμβαίνουν, διότι οι ευθύνες θα είναι τεράστιες από εδώ και πέρα για πιθανή άνοδο ακραίων δυνάμεων που θα αξιοποιήσουν το κλίμα απαξίωσης των πολιτικών. Το έχουν σκεφτεί αυτό όσοι επιλέγουν τον άκρατο φανατισμό και την ακραία πόλωση; Εκτός εάν δεν βλέπουν ότι πάνω από την χώρα πλανάται, όπως και παγκόσμια, το φάντασμα των ακραίων δυνάμεων που ίσως πατήσουν και πάλι πόδι!