Άγιος Φεβρουάριος: Ο καημός μιας ολόκληρης εποχής

Άγιος Φεβρουάριος

Στα εννιακόσια δεκαοχτώ
από την Μικράν Ασία
μου ’στειλες κάρτες με στρατό
και με την Αγιά Σοφία.

Κι αυτό για κείνον τον καιρό.
Μα από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυο:
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.

Πρόσφυγα σ’ έριξαν εδώ
κι ο χάρος έξι βήματα,
στα χρόνια που ’ρθα να σε δω
μέσα στα παραπήγματα.

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό.
Μα από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυο:
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου – Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Ερμηνεία: Πετρή Σαλπέα

Ο ομότιτλος δίσκος των Ελευθερίου και Μούτση κυκλοφόρησε πριν από μισόν αιώνα, το τόσο μακρινό πια 1972. Οι δύο σπουδαίοι δημιουργοί είχαν συνεργαστεί πρώτη φορά με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στο κείμενό του που είχε περιληφθεί στο δελτίο Τύπου το οποίο συνόδευε την κυκλοφορία του δίσκου, ο Δήμος Μούτσης έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής:

Με τον Μάνο Ελευθερίου γράψαμε τον ΑΓΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ. Το κείμενο που μου έδωσε περιέχει εικόνες από τον πόλεμο και από τις αναμνήσεις μιας εποχής, που άφησε τόσο βαθιά ίχνη σε όλους μας. Η τραγωδία του ’18, ο ξεκληρισμός και η προσφυγιά δεν μπόρεσαν να σβήσουν κάποιες αναμνήσεις από «ένα σπίτι στην ανηφοριά», από «ένα κομοδίνο» με κιτρινισμένα γράμματα ή από ένα χωρισμό.

Όμως, θα ’ταν ανώφελο για μας τους δυο να τραγουδήσουμε σήμερα όλο αυτόν τον καημό μιας ολόκληρης εποχής.

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ένας συμβολισμός μιας τραγωδίας, που περνάμε όλοι κάποτε, αλλά και ο συμβολισμός μιας αναγεννήσεως που ελπίζουμε ότι κάποτε θα έρθει.