Τζώρτζης Μονογυιός: «Έλιωσαν τα δακτυλικά μου αποτυπώματα» – Οι δραματικές στιγμές του απεγκλωβισμού

Σοκαριστική είναι η περιγραφή φίλου του Τζώρτζη Μονογυιού, που έχασε τη ζωή του στο φρικτό τροχαίο στη Βούλα. Ο Τζώρτζης Μονογυιός παρέλαβε το πολυτελές αυτοκίνητο από τη Βούλα μαζί με τον κολλητό του φίλο, ο οποίος τον ακολουθούσε για να βάλουν το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ. Ο φίλος του που βρισκόταν πίσω από τη Ferrari και είδε μπροστά στα μάτια του το φρικτό τροχαίο, περιγράφει όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ.

Ο νεαρός ακολουθούσε τη Ferrari με ένα λευκό SUV προκειμένου να το πάνε στο γκαράζ του σπιτιού του 43χρονου επιχειρηματία στη Βουλιαγμένη.

Μόλις η Ferrari άρπαξε φωτιά, ο στενός φίλος του επιχειρηματία, μαζί με τον άλλο φίλο του έπεσαν στις φλόγες για να βγάλουν έξω τον Τζώρτζη και τη σύζυγό του Αθηνά. Οπως χαρακτηριστικά λέει, το τροχαίο έγινε με τον ίδιο τρόπο με αυτόν που υπάρχει σε βίντεο του YouTube, όπου μια ίδια Ferrari βγαίνει από τον δρόμο με ταχύτητα 40 χλμ./ώρα και καρφώνεται σε δέντρο. «Για την Τροχαία είναι ξεκάθαρα τα πράγματα και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ούτε εμπλοκή άλλου οχήματος, πεζού ή κάποιου σκύλου», λέει χαρακτηριστικά.

Οι τελευταίες κουβέντες που ανταλλάξαμε ήταν «Πάμε σπίτι. Πάμε σπίτι να το βάλουμε στο γκαράζ» μου είπε και ξεκινήσαμε. «Πήγαινα από πίσω του», λέει μιλώντας στο «ΘΕΜΑ»«Η συγκεκριμένη Ferrari ήταν ένα αυτοκίνητο που του άρεσε πολύ και προσπαθούσε καιρό να το πάρει. Το είχε αγοράσει από τη Γερμανία. Είναι ένα ειδικό αυτοκίνητο, πάρα πολύ γρήγορο. Μπήκε μέσα και ξεκινήσαμε να το πάμε στη Βουλιαγμένη. Πήρε ο φίλος μου το αυτοκίνητο της γυναίκας του, πήρα εγώ το δικό μου και ξεκινήσαμε. Εκείνη την ώρα ο δρόμος είχε κίνηση.Δηλαδή δεν μπορούσε κάποιος να τρέξει», αναφέρει.

«Το σκηνικό το είδα, γιατί ήμουν από πίσω του. Είδα το αυτοκίνητο να χάνει τον έλεγχο στους τρεις τελευταίους ελιγμούς. Και με το που βλέπω να κάνει μπαμ, τυλίγεται και στις φλόγες. Πρέπει να ήταν γεμάτο το ντεπόζιτο με τη βενζίνη», αναφέρει, ενώ σε ό,τι αφορά την κατάσταση του οχήματος λέει: «Το αυτοκίνητο ήταν μοντέλο του ’20 με λάστιχα του 2019. Τα λάστιχα ήταν σε καλή κατάσταση. Το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο όταν το παρέλαβε, δεν θα το πήγαινε για σέρβις. Επίσης, δεν έτρεχε για να αφήσει αποτυπώματα στην άσφαλτο. Ηταν κρύα τα λάστιχα. Γι’ αυτό όμως θα αποφανθούν οι ειδικοί, γιατί δεν είναι δική μας αρμοδιότητα. Εγώ το κρίνω με τα μάτια τα δικά μου».

Οι δραματικές στιγμές του απεγκλωβισμού

«Μακάρι να μου κοβόντουσαν τα χέρια και να ήταν ζωντανός ο φίλος μου. Εχουν λιώσει μέχρι και τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. Ο Γιώργος ήταν ένας πολύ καλός οδηγός. Δεν έπινε ποτέ. Δεν έτρεχε ποτέ με τα αυτοκίνητα. Και με το που γίνεται το τρακάρισμα τρέχουμε κατευθείαν πάνω στο αυτοκίνητο. Η πρώτη μου σκέψη όταν τον είδα να σκάει στο δέντρο ήταν “Ααααα!

«Ο Γιώργος το τράκαρε, το γ@@@ το αμάξι». Aυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη. Κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και είπα «Αμάν! Φωτιά!». Μετά άρχισα να ανησυχώ και είπα «Ωχ! Γιατί δεν βγαίνουν;». Τους περιμένω να βγουν. Προσπαθούμε να ανοίξουμε την πόρτα και δεν ανοίγει. Βάζω το χέρι μου από μέσα και το παράθυρο ήταν κατεβασμένο. Δεν ξέρω αν είχαν σπάσει τα τζάμια, εγώ βρήκα ανοιχτό το παράθυρο. Βάζω το χέρι μου από μέσα και βρίσκω το χερούλι αμέσως. Και αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα ποτέ. Στο δικό μου αυτοκίνητο να ψάξω να βρω το χερούλι δεν θα το βρω.

Οταν άνοιξα την πόρτα τούς είδα και τους δύο λιπόθυμους. Ανάμεσα στα καθίσματα υπήρχε φωτιά. Ακολούθησα λοιπόν τη ζώνη και κατάφερα να ξεμπλοκάρω τη ζώνη της Αθηνάς. Την πιάνω και την πετάω κατευθείαν πίσω. Σαν ένα τσουβάλι πατάτες, πώς να το πω, ήταν σαν μια κούκλα. Ο φίλος μου εκείνη τη στιγμή έρχεται από πίσω, βλέπει ότι έχω βγάλει την Αθηνά και φεύγει γύρω-γύρω για να πάει στον Γιώργο.

Ξαναμπαίνω εγώ, χωρίς να δω πού έχω πετάξει την Αθηνά πίσω, για να προλάβω, γιατί η φωτιά φούντωνε και βρίσκω τον Γιώργο. Εψαχνα τη ζώνη του. Θέλω να ξεμπλοκάρω κι εκείνη τη ζώνη, όμως είδα ότι η ζώνη είχε λιώσει. Εψαχνα να λύσω τη ζώνη και η ζώνη ήταν λιωμένη από τη φωτιά. Μια, δυο, τρεις, καταλαβαίνω ότι η ζώνη ήταν λιωμένη, τον πιάνω από την μπλούζα και τον τραβάω προς τη μεριά του καθίσματος. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν και λίγο γυμνός από πάνω ο Γιώργος.»