Σάρλοτ Μπέλις: Η «επανάσταση» μιας πανδημικής «ομήρου»

«Με λένε Σάρλοτ Μπέλις και είμαι από το Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας, αλλά έχω έδρα το Αφγανιστάν. Ίσως με ξέρετε ως τη δημοσιογράφο που ρώτησε τους Ταλιμπάν στην πρώτη  συνέντευξη Τύπου τους [τον περασμένο Αύγουστο] “τι θα κάνετε για να προστατέψετε τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών;», έγραφε τις προάλλες σε ανοιχτή επιστολή της στη New Zealand Herald  η πρώην απεσταλμένη του δικτύου Al Jazeera στην Καμπούλ.

Έγκυος στον πέμπτο μήνα σήμερα από τον σύντροφό της, Βέλγο φωτορεπόρτερ Τζιμ Χούιλεμπρουκ -που επίσης έχει έδρα το Αφγανιστάν, ως απεσταλμένος των New York Times- περιέγραφε τη σύγχρονη Οδύσσεια της, μπλεγμένη ούσα στον «ιστό» ενός ισλαμιστικού σκοταδισμού (εν προκειμένω όμως όχι των Ταλιμπάν, όπως η ίδια αναφέρει) και της άκαμπτης γραφειοκρατίας της ανεπτυγμένης χώρας της, λόγω πανδημίας.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

Ένα «μικρό θαύμα»

Κόντρα στις ιατρικές γνωματεύσεις ότι «δεν θα κάνω ποτέ παιδιά», η Σάρλοτ ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, λίγο αφότου είχε επιστρέψει από το Αφγανιστάν στη Ντόχα του Κατάρ, όπου έχει την έδρα του το Al Jazeera.

Αμέσως, την έλουσε κρύος ιδρώτας. Όχι τόσο λόγω της αναπάντεχης εγκυμοσύνης της, όσο κυρίως του γεγονότος ότι ζούσε και εργαζόταν σε μία αραβική χώρα, όπου είναι παράνομη η εγκυμοσύνη εκτός γάμου.

Της το ξεκαθάρισε συγκαταβατικά ο γυναικολόγος που επισκέφθηκε κάτω από άκρα μυστικότητα, συστήνοντάς της «να παντρευτείς ή να φύγεις από τη χώρα το συντομότερο δυνατό».

Όμως, τα σύνορα της Νέας Ζηλανδίας ήταν πρακτικά ερμητικά κλειστά από τον Μάρτιο του 2020, λόγω της αυστηρής πολιτικής της χώρας έναντι της COVID-19.

Η κυβέρνηση του Ουέλινγκτον επέτρεπε με το «σταγονόμετρο» την επανεισδοχή μόνο σε πολίτες και σε μόνιμους κατοίκους. Κι αυτό υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις, κυρίως για έκτακτους λόγους υγείας ή κινδύνων ασφαλείας.

Ως εκ τούτου, τo πρώτο αίτημα που υπέβαλε η Σάρλοτ από τη Ντόχα απερρίφθη.

Ο Τζιμ ήταν εν τω μεταξύ «κολλημένος» στο Αφγανιστάν, χωρίς βίζα για τη Νέα Ζηλανδία, αλλά ούτε και προοπτική εισόδου στη νησιωτική χώρα του νοτιοδυτικού Ειρηνικού.

Κάπως έτσι λοιπόν -γράφει η Νεοζηλανδή δημοσιογράφος- αποφάσισε μαζί με τον σύντροφό της να κρατήσουν όσο μπορούσαν κρυφή την εγκυμοσύνη, μέχρι να βγάλουν άκρη.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

Μέσω Βελγίου και… Ταλιμπάν

Έφτασε Νοέμβριος μέχρι να παραιτηθεί η Σάρλοτ από το Al Jazeera, προτού αρχίσει να φαίνεται η εγκυμοσύνη της.

Η τότε ανακοίνωση της Νέα Ζηλανδίας ότι θα άνοιγε τα σύνορα για τους πολίτες της από τα τέλη του φετινού Φεβρουαρίου και για τους αλλοδαπούς από τον Απρίλιο οδήγησε το ζεύγος σε αλλαγή πλάνων.

Πλήρως εμβολιασμένοι, πέταξαν στην πατρίδα του Τζιμ, στο Βέλγιο, για να «ροκανίσουν» το χρόνο, κλείνοντας για μετέπειτα εισιτήρια για τη Νέα Ζηλανδία και μια μαία στο Κράιστσερτς για τη γέννα της Σάρλοτ. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα φέρει στον κόσμο την κόρη της τον Μάιο…

Όμως, «οι Νεοζηλανδοί μπορούν να μένουν μόνο τρεις μήνες ανά εξάμηνο στη ζώνη Σένγκεν», «μέχρι τον Ιανουάριο είχα ήδη “ξοδέψει” εκεί το μισό διάστημα» και επειδή «θέλαμε να εξασφαλίσουμε χρόνο ως εφεδρεία για μια έκτακτη ανάγκη, αποφασίσαμε να αλλάξουμε έδρα», αναφέρει η Σάρλοτ.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

Πρωτίστως εξαιτίας της αυστηρής πανδημικής πολιτικής της Νέας Ζηλανδίας, ο σχεδιασμός του ζεύγους ήταν πρόδηλα προβληματικός.

Έγινε, δε, ακόμη περισσότερο όταν -χάρη στη ακόμη εν ισχύ βίζα αμφότερων για το Αφγανιστάν και στις συνεννοήσεις της Σάρλοτ με αξιωματούχους των Ταλιμπάν- το ζεύγος των αλλοδαπών επέστρεψε τελικά στην Καμπούλ, υπό τις επίσημες διαβεβαιώσεις πως «όλα θα πάνε καλά» στο «Ισλαμικό Εμιράτο».

Εκεί όπου, ως γνωστόν, οι γυναίκες βρίσκονται πια στο  «στόχαστρο» των ακραίων ισλαμιστών. Πολλώ δε μάλλον οι ανύπαντρες εγκυμονούσες Αφγανές…

«Όταν οι Ταλιμπάν προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο σε μια έγκυο, ανύπαντρη γυναίκα, ξέρεις ότι η κατάστασή σου είναι μπερδεμένη» σχολίασε στην ανοιχτή επιστολή της η Σάρλοτ, κατακεραυνώνοντας τις αρχές της Νέας Ζηλανδίας για την άτεγκτη πανδημική πολιτική της.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

Επιστροφή μετ’ εμποδίων

Στο μεσοδιάστημα, λόγω της παραλλαγής Όμικρον, τα άνοιγμα των νεοζηλανδικών συνόρων στα τέλη Φεβρουαρίου ανεστάλη. Εγκλωβισμένοι στο Αφγανιστάν και πανικοβλημένοι με την προοπτική ότι η γέννα μπορεί τελικά να γινόταν υπό επικίνδυνες συνθήκες στα εξαθλιωμένα νοσοκομεία της Καμπούλ, το ζεύγος κίνησε «γη και ουρανό» για να εξασφαλίσει την έγκαιρη μετάβαση της Σάρλοτ στην πατρίδα.

Στα τέλη Ιανουαρίου, η ίδια υπέβαλε -μάταια αρχικά- αίτηση για θέση έκτακτης ανάγκης στο MIQ.

Ήτοι στο γραφειοκρατικά δαιδαλώδες σύστημα «Διαχειριζόμενης Απομόνωσης και Καραντίνας» της Νέας Ζηλανδίας για πολίτες της στο εξωτερικό, στο οποίο η ζήτηση ξεπερνά τόσο πολύ την προσφορά, ώστε πολλοί Νεοζηλανδοί να παραμένουν για μήνες αποκλεισμένοι από την ίδια τους τη χώρα.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

Μαζί με τον σύντροφό της, η εγκυμονούσα ήλθε σε επαφή με Νεοζηλανδό δικηγόρο που διαχειρίζεται ανάλογες υποθέσεις και ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του, «χτυπώντας» το στρεβλό νεοζηλανδικό σύστημα εκ των έσω.

Παράλληλα, η Σάρλοτ επικοινώνησε με «έναν γνωστό μου πολιτικό», όπως αναφέρει. Δημοσιοποίησε την υπόθεσή της με την ανοιχτή επιστολή της στη New Zealand Herald.

Γνωστοποίηση ότι της προσφερθεί άσυλο σε άλλη χώρα, χωρίς να την κατονομάσει.

Και κάπως έτσι, προκάλεσε μέγα σάλο.

«Εξ όσων αντιλαμβάνομαι», έγραψε, «ο υπουργός Κρις Χίπκινς», αρμόδιος για την αντιμετώπιση της Covid-19 στη Νέα Ζηλανδία, «ενημερώθηκε για την περίπτωσή μας».

Ω του… θαύματος, μέσα σε λίγα 24ωρα, την 1η Φεβρουαρίου, είχε λυθεί και το θέμα του δικού της επαναπατρισμού, και η έγκριση βίζας για τον σύντροφό της.

View this post on Instagram

A post shared by Charlotte Bellis (@charlottebellis)

«Πόλεμος» επικρίσεων

Περιχαρής για την ευτυχή κατάληξη της περιπέτειάς της, η Σάρλοτ ανακοίνωσε ότι αναμένεται να επιστρέψει στην πατρίδα της στις αρχές Μαρτίου.

Εγκαίρως, δηλαδή, ώστε να μείνει το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα σε αυστηρή καραντίνα, σε ειδικό χώρο που παραχωρεί η κυβέρνηση, και μετέπειτα να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή της με ασφάλεια μέχρι τη γέννα της, που εκτός απροόπτου αναμένεται εντός Μαΐου.

«Αισθανόμαστε απαγοήτευση που έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο», έγραψε στη σχετική ανάρτησή της, εν μέσω σωρείας επικρίσεων προς την ίδια για προνομιακή μεταχείριση  και κατά της νεοζηλανδικής κυβέρνησης για ανάλγητη πολιτική, ελέω πανδημίας.

«Θα συνεχίσω να προκαλώ την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας να βρει λύση στους συνοριακούς ελέγχους, ώστε να κρατά τους πολίτες ασφαλείς εντός κι εκτός συνόρων και να σέβεται τα δικαιώματά τους», δεσμεύτηκε η Σάρλοτ.

«Δυστυχώς», συμπλήρωσε, «η έγκριση [επαναπατρισμού]  δεν δόθηκε βάσει ιατρικής αναγκαιότητας, αλλά επικινδυνότητας της τοποθεσίας όπου βρισκόμασταν», συμπλήρωσε.

Τοποθέτηση, που έριξε κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των παράλληλων επικρίσεων που δέχεται από Αφγανούς και ακτιβιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για μέσες-άκρες πολιτικό «ξέπλυμα» των Ταλιμπάν, μέσα από την υπόθεσή της.

12 days since the Taliban abducted Tamana Paryani, her 3 sisters & Parwana Ibrahimkhil. No one knows where they are and what’s happened to them. Yet, we continuously see privileged people praising the Taliban.There are many ways to question one’s gov without praising the Taliban pic.twitter.com/O5xeyVXJWC

— sahar fetrat (@Sahar_fetrat) January 30, 2022

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πληθαίνουν οι παραλληλισμοί της υπόθεσης της Σάρλοτ με καταγγελίες για συλλήψεις, βασανισμούς και εξαφανίσεις ακτιβιστριών υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στο Αφγανιστάν και για παρενοχλήσεις ανύπαντρων μητέρων, με πιέσεις και απειλές να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους.

«Η ιστορία [της Μπέλις] είναι απλά η συνέχεια του πώς οι Ταλιμπάν αντιμετωπίζουν διαφορετικά τους μη Αφγανούς από τους Αφγανούς», σχολίασε στο Twitter ο Αυστρο-αφγανός δημοσιογράφος Εμράν Φερόζ.

«Οι Αφγανοί είναι αντιμέτωποι με απειλές, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και δολοφονίες, ενώ οι μη Αφγανοί έχουν τόνους προνομίων».