Καταστροφικές πλημμύρες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν κοστίσει στην Ευρώπηπερίπου μισό τρισεκατομμύριο ευρώ μέσα σε τέσσερις δεκαετίες, με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία να έχουν δεχθεί το σοβαρότερο πλήγμα.
Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές υπήρξε εξίσου δυσβάσταχτο: από 90.000 έως 142.000 άτομα εκτιμάται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας καιρικών φαινομένων και γεγονότων που σχετίζονταν με το κλίμα στο διάστημα από το 1980 μέχρι το 2020, με τη συντριπτική πλειοψηφία τους να έχει προκληθεί από καύσωνες.
Τι δείχνουν τα στοιχεία
Τα στοιχεία, που δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΕΑ) δεν παρουσιάζουν ξεκάθαρη αυξητική τάση σε σχέση με τις δεκαετίες που προηγήθηκαν ως απότοκο της κλιματικής κρίσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι οικονομικές επιπτώσεις σχετίζονται κυρίως με λίγα αλλά σφοδρά φαινόμενα – πάνω από το 60% των οικονομικών απωλειών προκλήθηκε μόλις από το 3% των καιρικών φαινομένων της περιόδου – και τέτοιου είδους φαινόμενα μπορούν να ξεσπάσουν οπουδήποτε, προξενώντας κάθε φορά διαφορετικές συνέπειες.
Ο Γουτέρ Βανεβίλ της EE, ένας εκ των επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: «Δεν υπάρχει ξεκάθαρο μοτίβο για τα πιο ακραία φαινόμενα – στο μεγαλύτερο μέρος τους, παραμένουν τυχαία. Όμως η προσαρμογή συνεχίζεται και έχει αποτελέσματα».
Ανάγκη για επενδύσεις σε υποδομές
Όπως είπε, το γεγονός ότι οι απώλειες δεν παρουσιάζουν ξεκάθαρη αύξηση, δεν θα πρέπει να κάνει τους ανθρώπους να εφησυχάζουν, αλλά αντιθέτως υπογραμμίζει τη σημασία της προσαρμογής των υποδομών και της προετοιμασίας για ακραία καιρικά φαινόμενα, τα οποία είναι πιθανό να καταστούν συχνότερα και σφοδρότερα καθώς η κλιματική αλλαγή προχωρά και οι θερμοκρασίες αυξάνονται.
«Ο λόγος που δεν βλέπουμε μια τάση δεν είναι το ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι πραγματική, αλλά το ότι κάνουμε πολλά πράγματα για να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις της. Όλο και περισσότερες χώρες εφαρμόζουν στρατηγικές προσαρμογής», τόνισε.
Οι χώρες θα πρέπει να συνεχίσουν να επενδύουν στην προσαρμογή, συνέχισε, καθώς από χώρα σε χώρα της Ευρώπης η προστασία από την κλιματική κρίση βρίσκεται σε διαφορετικά στάδια προόδου.
«Ακόμη κι αν επιτύχουμε την ουδετερότητα εκπομπών πριν το 2050, η προσαρμογή θα παραμείνει απαραίτητη για να συγκρατήσει τις επιπτώσεις», προειδοποίησε.
Οι μεγαλύτερες καιρικές απειλές
Οι χειρότερες οικονομικές επιπτώσεις προέκυψαν από υδρολογικά φαινόμενα – κυρίως πλημμύρες – που αντιπροσωπεύουν το 44% των οικονομικών απωλειών, ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκονται τα μετεωρολογικά φαινόμενα – κυρίως καταιγίδες – που αντιπροσωπεύουν έως και το 39%, ανάλογα με τη βάση δεδομένων που χρησιμοποιείται.
Η ΕΕΑ συγκέντρωσε τα στοιχεία για τις οικονομικές απώλειες από ασφαλιστικές εταιρείες και άλλες εμπορικές πηγές, καθεμιά εκ των οποίων ακολουθεί ελαφρώς διαφορετική μεθοδολογία, με αποτέλεσμα οι εκτιμήσεις των απωλειών για την υπό εξέταση περίοδο να κυμαίνονται από τα €450 δισεκατομμύρια έως τα €520 δισεκατομμύρια, ανάλογα με τη βάση δεδομένων. Μόλις το ένα τέταρτο (23%) των απωλειών της περιόδου αφορούσε ασφαλισμένα περιουσιακά στοιχεία, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό διαφέρει πολύ από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα, στη Δανία και την Ολλανδία, πάνω από τις μισές απώλειες καλύπτονταν από ασφαλιστήρια συμβόλαια, ενώ για τη Λιθουανία και τη Ρουμανία το αντίστοιχο ποσοστό κυμαινόταν περίπου στο 1%.
Η ΕΕΑ εκτίμησε τις οικονομικές απώλειες για την Ελλάδα από 7,8 έως 10,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι θάνατοι εκτιμώνται στους 2.567 έως 4.618.
Η Ελβετία, η Σλοβενία και η Γαλλία είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες κατά κεφαλήν για αυτή την περίοδο, ενώ τις μεγαλύτερες απώλειες σε σχέση με την έκτασή τους είχαν η Ελβετία, η Γερμανία και η Ιταλία.
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εν μέσω ακραίας πόλωσης, δίνουν παράλληλες μάχες για την ψήφο 10 ομάδων που είναι ιδιαίτερα διακριτές, αλλά δεν ψηφίζουν μόνο για τα ατομικά τους δικαιώματα.
«Η επιδρομή του ισραηλινού εχθρού στην Μπάρζα άφησε 20 νεκρούς», ανέφερε το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου για την ισραηλινή επιδρομή σ' αυτήν την πόλη που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό.
Ο Λίμπερμαν εξαπολύει πυρά κατά του Νετανιάχου, τονίζοντας με νόημα ότι «εάν μπορεί ένας υπουργός Αμυνας ν’ αντικατασταθεί εν καιρώ πολέμου, μπορεί επίσης ν’ αντικατασταθεί κι ένας πρωθυπουργός».
