Πώς η πανδημία «πάγωσε» τα όνειρα της Gen Z

Η γενιά με τις περίεργες λέξεις, με τα εκκεντρικά λουκ και ενδύματα. Η γενιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης που αποφάσισε να βάλει τέλος σε κάθε ταμπού.

Η γενιά Ζ έχει δοκιμαστεί και κριθεί από την παιδική ηλικία, με τις προηγούμενες γενιές να της υπενθυμίζει πως πρέπει να πετύχει και για διαπρέψει σε όλες τις πτυχές της ζωής της.
Όμως, εξαιτίας της πανδημίας και του κοροναϊού, η γενιά αυτή ήρθε αντιμέτωπη με ένα ζοφερό παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον.

Κάποιους από αυτούς η πανδημία τους βρήκε εν μέσω των σπουδών τους, ή λίγο πριν μια επαγγελματική επιτυχία ή ακόμα και λίγο πριν εξεταστούν για τις πανελλήνιες.

Όταν το in.gr ρώτησε νέους της γενιάς Ζ τι επίδραση είχε πάνω τους η πανδημία, ίσως να περίμενε κανείς μονάχα ένα ξέσπασμα απογοήτευσης λόγω χαμένων θέσεων εργασίας, για το τέλος σε κάποια φιλία ή για τα ακυρωμένα ραντεβού. Αυτό που εξέφρασαν πάντως σίγουρα, ήταν κριτική στα μέτρα.

Η πανδημία βρήκε τον Κωνσταντίνο Γ. στο ξεκίνημα των σπουδών του, ενώ δούλευε παράλληλα.

Η καραντίνα περιόρισε πολύ τις επαφές με φίλους τους, αν και βρήκε εναλλακτικές να «περνάει» χρόνο με τους φίλους του.

«Υπήρχε τρόπος να περάσεις χρόνο με τα άτομα που έχεις στο κύκλο σου μέσω βιντεοκλήσεων την ώρα του gaming. Όπως η εκπαίδευση έτσι και το »άραγμα» έγινε ψηφιακό», εξηγεί.

Οι έξοδοι περιορίστηκαν για αρκετούς, μήνες και η… επιστροφή στην κανονικότητα δεν ήταν μια διαδικασία που ήταν όσο εύκολη ακουγόταν.

Όπως εξηγεί ο ίδιος, οι μετακινήσεις του και οι επαφές του με νέους ανθρώπους περιορίστηκαν, υπό τον φόβο μετάδοσης του ιού.

«Σίγουρα είμαστε όλοι πιο επιφυλακτικοί κυρίως στα ΜΜΜ μέχρι να τελειώσει το όλο κύμα πανδημίας .Ίσως να νιώθω ότι με κρατάει πίσω να τα χρησιμοποιήσω, αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Νέα άτομα γνώρισα ελάχιστα από την αρχή της πανδημίας. Ο φόβος της μετάδοσης έγινε καθημερινό άγχος».

Τα σκληρά μέτρα

Οι επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να ζουν με 500 ευρώ τον μήνα, χωρίς να ξέρουν πότε θα τελειώσει όλη αυτή η αβεβαιότητα.

«Ευκαιρίες και χρήματα έχουν χαθεί. Τα 500 ευρώ δεν ήταν αρκετά εφόσον ο μισθός μου ήταν κοντά στα 800 ευρώ. Τα μέτρα της κυβέρνησης πιστεύω ότι αδικούν το μέσο πολίτη κάποια από αυτά είναι παράλογα όπως η απαγόρευση της μουσικής στην εστίαση, το μήνυμα στο 13033, η απαγόρευση κυκλοφορίας , πρόστιμο το οποίο μπορεί να έφτανε και το κατώτατο μισθό» αναφέρει ο Κωνσταντίνος.

«Γενικά η κυβέρνηση εν μέσω καραντίνας υπέβαλε τόσους περιορισμούς στερώντας ελευθερία στον κόσμο, με την αστυνομία να στήνει μπλόκα σε όσους έβγαιναν να πάρουν τσιγάρα ή ψωμί, δίνοντας στο κόσμο την αίσθηση ότι είναι φυλακισμένος».

Όταν ξεκίνησε η πανδημία Η Βίκη Κ. πήγαινε λύκειο και δεν κατάφερε να κάνει πολλά από τα πράγματα που σκεφτόταν κατά τις τελευταίες τάξης του σχολείου.

Τα χαμένα σχολικά χρόνια

«Θεωρώ πως έχασα τα πιο ωραία σχολικά χρόνια. Το Λύκειο είναι εκεί που φτιάχνεις αναμνήσεις, τις οποίες θα θυμάσαι όταν μεγαλώσεις. Η πενθήμερη για παράδειγμα, που όλοι ανυπομονούσαμε και την χάσαμε», αναφέρει.

Η περίοδος του κοροναϊού και της καραντίνας συνέπεσε με τη χρονιά που ετοιμαζόταν για τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Η τηλεκπαίδευση όμως και τα online μαθήματα δεν φαίνεται να βοηθούσαν τόσο και το συνεχές άγχος των πανελληνίων μαζί με τον φόβο της πανδημίας επηρέασαν κατά πολύ την ψυχολογία της.

Η Βίκη έβαλε φρένο στα όνειρά της, καθώς δεν έβρισκε κίνητρο για να προσπαθήσει αρκετά για τις εξετάσεις.

«Σίγουρα τα μέτρα δεν ήταν και τόσο ευνοϊκά για να είμαστε πιο ελεύθεροι να βγούμε έξω με την άνεση μας, παρόλα αυτά βρίσκαμε την λύση να σπάσουμε λίγο την ρουτίνα με διάφορα πράγματα.

»Η ψυχολογία μου σίγουρα είχε σκαμπανεβάσματα γιατί ήμουν κυρίως κλεισμένη στο σπίτι με αποτέλεσμα να κλείνομαι στον εαυτό μου και να υπεραναλύω τα πάντα», περιγράφει η Βίκη.

Πλέον, ο φόβος του κοροναϊού νιώθει πως την κρατάει λίγο πίσω σε κάποια πράγματα, αλλά δεν θεωρώ πως είναι ακατόρθωτα ώστε να τα κάνω.

Όσο για τα μέτρα, όπως λέει και η ίδια, «δεν θεωρώ πως όλα βγάζουν τόσο νόημα ,τουλάχιστον εμένα δεν με κάνουν να νιώθω 100% ασφαλής και ελεύθερη».