Ο Μαθιός και το ρουσφέτι

Αξιόλογος έλληνας επιστήμονας του εξωτερικού, που από χρόνια ενδημεί και εργάζεται στην Ολλανδία, μου αφιέρωσε σε επιστολή (e-mail) επαινετικά λόγια για το κείμενό μου της 28/01/22 με τον τίτλο «Το χρέος των επιγόνων του Ανδρέα» (In.gr. Απόψεις). Ο ίδιος επεσήμανε ότι η κατάργηση του αναξιοκρατικού ρουσφετιού, από τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (Κινάλ), που έθεσα στο κείμενό μου, ως μια από τις προγραμματικές προτεραιότητες του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος, το τέλος λοιπόν του ρουσφετιού που στα τουρκικά σημαίνει δωροδοκία και μετά περισσού ζήλου το εφάρμοσε όχι μόνον το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη. Για να μη φτάσουμε στο από συστάσεως του ελληνικού κράτους εθνικό αμάρτημα του ρουσφετιού…

Συμφωνώ απολύτως με τον έλληνα μετανάστη της Ολλανδίας. Και εις επίρρωσιν των απόψεών του, κρίνω σκόπιμο, ως απαντητικό πολιτικό σχόλιο, στις παρατηρήσεις του, να διηγηθώ μια από τις πολλές σελίδες των ιστοριών του ρουσφετιού που γράφτηκε στη δεκαετία του ’50, σ’ ένα από τα χωριά της Κρήτης, με πρωταγωνιστή ένα βοσκαρουδάκι στα ορεινά του Ψηλορείτη. Τον έλεγαν Μαθιό.

Τον Μαθιό λοιπόν έστειλε ο πατέρας του στον μπακάλη του χωριού, για ν’ αγοράσει «Πέντε δραχμώ τσιγάρους από κούτα ‘Ματσάγκος’ και μισή οκά φασόλες».

Όμως τα μπέρδεψε ο Μαθιός και ζήτησε από τον μπακάλη «Πέντε δραχμώ» φασόλες και μισή οκά τσιγάρους». Ο μπακάλης δάγκωσε τη γλώσσα του, από τα γέλια και χωρίς να προσβάλει τον Μαθιό, εκτέλεσε την ορθή εντολή του πατέρα του.

Πέρασαν λίγα χρόνια και ο Μαθιός γύρισε για καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό, με κοστούμι και γραβάτα. Έφερε μια γύρα στο χωριό και όποιον συναντούσε τον χαιρετούσε με υπόκλιση. Κοντοστάθηκε και στον μπακάλη. Μπήκε στο μαγαζί. «Καλημέρα σας κύριε Τίτο. Τι κάνετε;» «Καλημέρα κύριε, εσείς ποιος είστε; ρώτησε ο Τίτος. «Δεν με θυμάστε; Είμαι ο Μαθιός της κυρα-Λαμπρινής». «Πού βρίσκεσαι τώρα Μαθιέ»; «Με διόρισε στο υπουργείο Εσωτερικών ο κύριος Αεράκης»! «Α, κατάλαβα, είσαι εσύ που μου είχες ζητήσει πέντε δραχμώ φασόλες και μισή οκά τσιγάρους» απάντησε με σαρκασμό ο μπακάλης…

Τα κόμματα περιφρονούν τον αντιρουσφετολογικό νόμο

Όμως δεν είναι μόνον η ροπή των περισσότερων πολιτών προς το αναξιοκρατικό ρουσφέτι, όταν οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις για λόγους εξαγοράς των εκλογικών συνειδήσεων τάζουν διορισμούς με αντάλλαγμα το «δαγκωμένο» δηλαδή το εξαγορασμένο ψηφοδέλτιο. Αυτή η «αγοραπωλησία» εκμαυλίζει τα πολιτικά ήθη ακόμη και όταν έχουν θεσπιστεί νόμοι όπως ο ιστορικός και εν πολλοίς ανεφάρμοστος «νόμος Πεπονή» (ν.2190/1994-ΦΕΚ 28/Α/3.3.1994)με τον οποίο ιδρύθηκε το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) στο Δημόσιο.

Ποιος άραγε γνωρίζει εάν πριν την ιερή αυτή στιγμή της ψηφοφορίας ένα ποσοστό ψηφοφόρων έχουν συμψηφίσει το οικονομικό προσωπικό ρουσφέτι με την αδέσμευτη πολιτική επιλογή;

Ακριβώς αυτός ο νόμος, που κάνει δεκτούς στο Δημόσιο όσους διαγωνίζονται υπό συνθήκες αυστηρών και αδιάβλητων εξετάσεων, αυτή ακριβώς η επαναστατική καινοτομία παρακάμπτεται προεκλογικά σχεδόν από όλες τις κυβερνήσεις, που θέλουν ν’ ανανεώσουν για συνεχόμενες τετραετίες τη θητεία τους, θέτοντας στο περιθώριο τον προαναφερθέντα νόμο. Και προσλαμβάνοντας στρατιές ανεξέταστων δημοσίων υπαλλήλων με ελάχιστα έως μηδενικά προσόντα. Ή με «εξετάσεις μαϊμούδες από έμπιστους συνεργάτες πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου.

Η τραγική δήλωση του Ανδρέα

Και κλείνει το σημερινό μου κείμενο με την πρώτη αποκαλυπτική μετεγχειρητική συνέντευξη του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ζάππειο Μέγαρο, όταν επέστρεψε από το Χέρφιλντ της Αγγλίας, όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Κατά τουλάχιστον 20 κιλά πιο αδύνατος και κυριολεκτικά πλέοντας στα προεγχειρητικά κοστούμια, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεχόταν βροχή τις ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους.

Η ατμόσφαιρα στο Ζάππειο ήταν επιεικώς βάρβαρη και απαράδεκτη. Η μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων γεμάτη από δημοσιογράφους και άλλους τόσους κομματικούς.  Η ατμόσφαιρα αποπνιχτική από τα σύννεφα του καπνού.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης συντόνιζε την πρες κόμφερανς και παραδόξως δεν συνέστησε στους θεριακλήδες κομματικούς και των δύο φύλων να σβήσουν τα  τσιγάρα και μάλιστα όταν το βασικό πρόσωπο της συνέντευξης ήταν ένας πρωθυπουργός σχεδόν στα πρόθυρα του θανάτου του. Δεν θα ξεχάσω ως συντάκτης της «Ελευθεροτυπίας», τότε, ότι οι θεριακλήδες αντί για σταχτοδοχεία χρησιμοποιούσαν ή τα κατακάθια των καφέδων στα πλαστικά ποτήρια, ή … χωνιά από χαρτί ιλλουστρασιόν από έντυπο υλικό του Ζαππείου.

Περίμενα το τέλος της συνέντευξης για να υποβάλω στον πρωθυπουργό την τελευταία ερώτηση, γνωρίζοντας ότι θα ήταν και η τελευταία ισχυρή εντύπωση για τους τηλεθεατές των καναλιών, σύμφωνα με τους κανόνες της ψυχολογίας. Η ερώτηση ήταν: «Κύριε πρωθυπουργέ. Εύχομαι περαστικά. Η ερώτησή μου είναι γιατί στο διάστημα της 15ετούς πολιτικής πορείας του, το ΠΑΣΟΚ δεν κατόρθωσε να μετεξελιχτεί από πολιτικό Κίνημα, σε κόμμα αρχών»;

Η απάντηση ήταν λακωνική και καταλυτική: «Όσο σε αυτό τον τόπο θα κυριαρχεί το ρουσφέτι, μην περιμένετε παρόμοιες μετεξελίξεις».

Η ερωταπόκριση αυτή αποκόπηκε και δεν μεταδόθηκε από το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι, που ήταν τότε το μοναδικό ηλεκτρονικό ΜΜΕ.