«Είμαστε όλοι Αλκης», «είμαι ο Αλκης», σε όποια ομάδα και αν ανήκουμε, φωνάζουν οι μαθητές της τετάρτης τάξης του 3ου δημοτικού σχολείου Λουτρακίου (φωτογραφία, επάνω).

«Οταν εκφοβίζω… δεν κερδίζω»

«Είμαι Ολυμπιακός, είμαι Παναθηναϊκός, είμαι ΠΑΟΚ, είμαι ΑΕΚ, είμαι Αρης, είμαι Αλκης», λένε οι μαθητές σε βίντεο, και προσθέτουν: «Οταν εκφοβίζω… δεν κερδίζω».

Η δασκάλα τους, Ολυμπία Γιαννακοπούλου, είπε στο loutrakiblog.gr:

«Ο άδικος και σκληρός θάνατος ενός 19χρονου παιδιού με συγκλόνισε σαν μάνα, σαν δασκάλα, σαν πολίτη αυτής της χώρας, σαν άνθρωπο που ζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, που όμως έχει χάσει τον προσανατολισμό της.

»Το πρώτο που σκέφτηκα λοιπόν να κάνω ήταν να αφιερώσω κάποιες διδακτικές ώρες με τους μαθητές μου σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα κατά της βίας και του εκφοβισμού.

«Οχι στη βία»

»Μέσα σε 3 ώρες συζητήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, προβληματιστήκαμε, συγκινηθήκαμε και καταλήξαμε στο υπέροχο σύνθημα: «Οχι στη βία. Οταν εκφοβίζω, δεν κερδίζω.

»Μετά τη δημιουργία αφίσας και την προβολή σχετικών βίντεο αποφασίσαμε να μεταφέρουμε τις σκέψεις μας για την οπαδική βία και την ελευθερία της επιλογής να υποστηρίζουμε οποιαδήποτε ομάδα σε ένα βίντεο, αφιερωμένο στο πρόσωπο της ημέρας, τον Αλκη.

»Γίναμε φίλοι του, τον αγαπήσαμε, τον νιώσαμε , τον συμπονέσαμε. Είχαμε σκέψεις για την οικογένειά του που έμεινε με μισή αγκαλιά. Θυμώσαμε με την ευκολία που κάποιος αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή ή προκαλεί τόσο πόνο αναίτια.

»Ευχηθήκαμε να είναι ο τελευταίος άδικος θάνατος. Αν και οι άνθρωποι έχουμε κοντή μνήμη και φοβάμαι ότι θα ξεχαστεί και αυτό το τραγικό γεγονός εμείς θα προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε στην ψυχή μας γιατί μας άγγιξε βαθιά όλους.

»Δράσαμε, συνεργαστήκαμε, μάθαμε, αλλά κυρίως νιώσαμε… και αυτό που μαθαίνεις με συναίσθημα δεν το ξεχνάς ποτέ».

Headlines