Γράφει η Ιλντα Τόσκα*

Καμπανάκι στην ελληνική κοινωνία αλλά φυσικά και στο ισχύον νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα “χτυπούν” οι αλλεπάλληλες καταγγελίες από γυναίκες που δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύμα βιασμού. Και αυτό διότι προκύπτουν εύλογα ερωτήματα καταρχάς για  την διαδικασία που ακολουθείται και δεύτερον ποιες είναι οι ποινές για τους κατηγορούμενους.

Η δικηγόρος Άσπα Κατριμουστάκη μίλησε στο In, ώστε να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινίσεις σχετικά με τη νομική διαδικασία  και αν τελικά έχει αυστηροποιηθεί επί της ουσίας ο νέος νόμος, μετά τις πρόσφατες αλλαγές. Αυτό που συμβουλεύει η κ. Κατριμουστάκη είναι ότι «όσο περνάει ο χρόνος λιγοστεύουν τα αποδεικτικά στοιχεία με αποτέλεσμα αυτό να είναι εις βάρος του θύματος. Γι’ αυτόν το λόγο λέμε πάντα στα θύματα πως όσο πιο γρήγορα δηλώσουν έναν βιασμό, τόσο το καλύτερο για τα στοιχεία της υπόθεσης».

Υπογραμμίζει ότι «ο βιασμός είναι κακούργημα. Στα κακουργήματα ακολουθείται μια συγκεκριμένη διαδικασία, η προανακριτική εξέταση. Στο πλαίσιο της προανακριτικής εξέτασης περιλαμβάνονται οι καταθέσεις του θύματος και των μαρτύρων, η κατάθεση του φερόμενου ως θύτη και η ιατροδικαστική εξέταση. Ο ιατροδικαστής όμως, θα πρέπει να δει το θύμα κατευθείαν ώστε να ελέγξει τα ίχνη του βιασμού πάνω της. Όσο περνάει ο χρόνος λιγοστεύουν τα αποδεικτικά στοιχεία με αποτέλεσμα αυτό να είναι εις βάρος του θύματος. Γι’ αυτόν το λόγο λέμε πάντα στα θύματα πως όσο πιο γρήγορα δηλώσουν έναν βιασμό, τόσο το καλύτερο για τα στοιχεία της υπόθεσης».

Από την πρώτη ημέρα η εξέταση

«Είναι πολύ σημαντικό να εξετάζονται τα θύματα βιασμού από την πρώτη κιόλας μέρα. Έτσι αποφεύγεται η περίπτωση ο θύτης να δηλώσει πως υπήρχε συναίνεση από το θύμα, όπως έγινε στην υπόθεση της Θεσσαλονίκης, αφού τα σημάδια βιασμού θα έχουν εξεταστεί από την πρώτη κιόλας μέρα» συμπληρώνει η κ. Κατριμουστάκη. Όσον αφορά το νομικό πλαίσιο που άλλαξε πριν από δύο χρόνια αναφέρει «Ο προηγούμενος νόμος υπήρχε από το 1985 μέχρι και το 2019 όπου άλλαξε για πρώτη φορά.

Μετά το 2019 άλλαξε ξανά το 2021 και έγινε πιο αυστηρός. Για παράδειγμα, ο βιασμός με τον παλιό νόμο τιμωρούνταν με απλή κάθειρξη δηλαδή 5-15 χρόνια, ενώ πλέον με τον νέο νόμο τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, δηλαδή από 18 χρόνια και πάνω. Επιπλέον, ο θύτης αφού καταδικαστεί μπορεί να κάνει αίτημα αποφυλάκισης πλέον μετά από 15 έτη και πάνω περίπου. Αυτό άλλαξε με τον νόμο του 2021. Πριν προϋπόθεση ήταν να έχεις εκτίσει τα 3/5 της ποινής σου ενώ με το νέο νόμο πρέπει να έχεις εκτίσει τα 4/5 της ποινής».

«Να αναφέρουμε ότι, εάν για παράδειγμα γίνει ένα αδίκημα σήμερα και το δικαστήριο οριστεί σε δύο χρόνια και μέσα σε αυτά τα χρόνια αλλάξει ο νόμος τότε συνήθως εφαρμόζεται ο νόμος που είναι ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο» συμπληρώνει η κ. Κατριμουστάκη.

Έχει αυστηροποιηθεί όμως, ο νέος νόμος επί της ουσίας τελικά;

Εάν ανατρέξουμε σε παλαιότερος υποθέσεις βιασμού που έχουν λάβει μέρος στη χώρα μας θα διαπιστώσουμε πως η διαφορά στα χρόνια της ισόβιας κάθειρξης με την απλή κάθειρξη δεν είναι ουσιαστική. Μία από τις πιο σοκαριστικές υποθέσεις παλαιότερων βιασμών ήταν αυτή του Κυριάκου Παπαχρόνη. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο 19χρονος τότε έφεδρος αξιωματικός που ονομάστηκε ο «Δράκος της Δράμας» και κατηγορήθηκε για πλήθος άνομων ενεργειών όπως βιασμοί, δολοφονίες γυναικών και βομβιστικές επιθέσεις. Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε για δύο βιασμούς, έξι απόπειρες βιασμού, τρεις ανθρωποκτονίες και εφτά απόπειρες ανθρωποκτονίας. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 23 ετών ενώ ο ίδιος δήλωνε αμετανόητος. Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, μετά από 21 χρόνια και 6 μήνες στις φυλακές, έκανε αίτηση αποφυλάκισης και αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2004, σε ηλικία 44 ετών και με περιοριστικούς όρους.

* Η Ιλντα Τόσκα σπουδάζει στη New Media Studies

Headlines