Οι συνέπειες του 30–20–15

Φαίνεται ότι «κινούσα δύναμη» της πολιτικής αντιπαράθεσης έγινε ήδη  η εικόνα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις: ΝΔ 30%, ΣΥΡΙΖΑ 20%, ΚΙΝΑΛ 15%. Ήτοι, διαμορφώνεται σκηνικό που δεν είναι δικομματικό – ούτε «μικρός δικομματισμός» ούτε «ελλιπής δικομματισμός»: το σύστημα εμφανίζεται ως τρικομματικό που εύκολα θα γίνει πολυκομματικό, αν παγιωθεί η απλή αναλογική. Κατάσταση ανήκουστη (πλην των εκλογών του 2012) για τα τελευταία 70 χρόνια.

Η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αλλάξουν το 30-20-15 και να διαμορφώσουν ξανά «δικομματικά ποσοστά»· ήδη η κυβέρνηση παρουσιάζει ως δεδομένη (και μάλιστα ως ευεργετική!) την προσφυγή σε δεύτερες εκλογές, αφού με την απλή αναλογική πρέπει η ΝΔ να προσεγγίσει το 50% για να αποκτήσει πλειοψηφία.

Αλλά και με το δικό της πλειοψηφικό σύστημα, η ΝΔ πρέπει να υπερβεί το 37,5% για να αποκτήσει 151 βουλευτές (υπολογίζοντας σε 8 % ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής).

Το να δηλώνει ευθύς εξαρχής κάποιο κόμμα «δεν συνεργάζομαι, θέλω αυτοδυναμία» είναι ανεύθυνο, πολωτικό, αντιδημοκρατικό, προκλητικό. Επιπλέον, αν η Νέα Δημοκρατία δεν έχει 37% στις κανονικές εκλογές της απλής αναλογικής, με ποιο σκεπτικό δεν θα δεχθεί να συγκυβερνήσει με άλλα κόμματα αφού πιθανότατα και μετά από τις δεύτερες εκλογές θα προκύψει ανάγκη συμμαχικών κυβερνήσεων;

Και μάλιστα με την ίδια σε χειρότερη θέση, αφού οι λογικοί ψηφοφόροι της θα την τιμωρήσουν για την ανευθυνότητά της -κάτι για το οποίο δεν κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ: ψηφοφόροι που ανέχονται τον Παύλο Πολάκη, μάλλον είναι υπέρ των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων για να απολαμβάνουν τις βωμολοχίες του.

Μπορούμε να φοβόμαστε λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κάνει ό,τι μπορεί για να πλησιάσει το 37%, θα είναι κρισιμότερο για την ηγεσία της να το πετύχει ώστε να εξασφαλίσει τις διπλές εκλογές και τη μακροπρόθεσμη μονοκρατορία της από όσο για τον Αλέξη Τσίπρα να κρατηθεί στο 20%.

Και για να το καταφέρει, το τέχνασμά της Νέα Δημοκρατία θα είναι να «αποδεικνύει» ότι το ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι παρά νέος Αλέξης Τσίπρας. Το ακούσαμε ήδη.

Όμως η αποδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ συμφέρει απολύτως και τον Αλέξη Τσίπρα. Οδηγούμαστε λοιπόν σε εκλογές όπου στόχος των δύο μεγαλύτερων κομμάτων θα είναι η εξόντωση του τρίτου, όχι απλώς για να νικήσουν αλλά για να συνεχιστεί ο δικομματισμός και οι κακοδαιμονίες του. Παράλογη, διχαστική, καταστροφική κατάσταση για την οποία μόνο το ΚΙΝΑΛ δεν ευθύνεται.