Παπάγου: Πεταμένα στα σκουπίδια

Μια φορά και έναν καιρό, στο Δήμο Παπάγου-Χολαργού και στην περιοχή του Παπάγου, ένας συνάνθρωπος μας αποφάσισε πως τα παιχνίδια που κάποτε αποτελούσαν έναν ολόκληρο κόσμο για το παιδί που τα κρατούσε στην αγκαλιά του, έγιναν βάρος και τα πέταξε.

Μεγαλώσαμε, αλλά η εικόνα των πεταμένων παιχνιδιών, δεν περνάει απαρατήρητη. Στεκόμαστε και τα κοιτάζουμε. Πεταμένα στο έδαφος, δίπλα σε ένα κάδο απορριμμάτων, εκτεθειμένα σε βροχή, σκόνη και βρομιές. Αυτά που κάποτε αποτελούσαν λόγο ευτυχίας ενός ή περισσοτέρων παιδιών, πλέον «κείτονται» αμήχανα στα σκουπίδια. Εκεί που βρίσκονται άλλα άχρηστα ή ληγμένα αντικείμενα, τροφές, υλικά.

Μα καλά, κανείς δεν τον πληροφόρησε πως στα κοινωνικά παντοπωλεία όλης της χώρας εκλιπαρούν για δωρεές παιχνιδιών μεταξύ άλλων; Κανείς δεν τον πληροφόρησε πως το δικό του περιττό φορτίο των παιχνιδιών, θα ήταν η ζωή ολόκληρη ενός παιδιού σε μια οικογένεια αδυνατεί να αγοράσει παιχνίδια στα παιδιά; Τι, δεν γίνεται αυτό; Μια βόλτα στα συσσίτια είναι η απάντηση. Μια βόλτα στα σπίτια με κομμένο το ρεύμα είναι η απάντηση.

Μα για σταθείτε λίγο; Δικαίωμα του δεν είναι να πετάει ότι θέλει; Ναι, είναι η απάντηση που αβίαστα έρχεται στο μυαλό. Όχι, λέμε εμείς που σταθήκαμε τυχεροί να έχουμε την βιωματική εμπειρία σε ένα κοινωνικό παντοπωλείο. Όταν μια οικογένεια, παρουσία και των παιδιών της, ζήτησε αν βρέθηκε ένα λούτρινο ζωάκι για το μικρό παιδί διότι, όπως μάθαμε, ήταν το όνειρο του πολύ καιρό. Αυτό το παιδί κρατούσε ένα μικρό ξύλο στο οποίο είχε ζωγραφίσει μια φατσούλα και το είχε ονοματίσει κιόλας. Αυτό αποτελούσε την παρεούλα του, το παιχνίδι που το συντρόφευε.

Όταν η απάντηση ήταν θετική, το παιδί έτρεξε και αγκάλιασε την κυρία από το παντοπωλείο. Γύρισε στην μαμά του και είπε: «Δηλαδή μαμάκα, θα έχω και εγώ το δικό μου αρκουδάκι πια;»

Κατά την άποψη μας λοιπόν, έχεις δικαίωμα να κάνεις ότι θέλεις αρκεί να μην προσβάλλεις την ίδια την ζωή που απλόχερα σου χάρισε την δυνατότητα να μην στερείσαι τίποτα. Η ευγνωμοσύνη σου προς την εύνοια που είχες πρέπει να ανταποδίδεται σε εκείνους που δεν είχαν την ίδια τύχη με εσένα. Εκτός αν θεωρείς πως όλα όσα σου συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα των δικών σου ενεργειών. Αλλά, μήπως ανατρέχοντας στο παρελθόν καταλάβεις πως υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που συνέβαλλαν στη δική σου αφθονία;