Η αλήθεια και η μνήμη

«Εμείς τηρούμε μια στάση – εγώ προσωπικά – μια στάση υπεύθυνη απέναντι στο μέλλον αυτής της χώρας… Ακούστε, μη με διακόπτετε… Δυστυχώς, μ’ ακούτε; Δυστυχώς, ο Παναιτωλικός έφαγε… Δυστυχώς, δυστυχώς… Μέχρι το δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων προκρίνονταν ο Παναιτωλικός… Παίζαμε με τον Ολυμπιακό εκτός έδρας… Από το γήπεδο του Καραϊσκάκη αυτή τη στιγμή επικοινωνώ μαζί σας…».

 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ   βουλευτής

«Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίζει με το μέλλον αυτής της χώρας»

ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ   Ανάρτηση στο YouTube (9.2.2022)

Οι παροικούντες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), ιδιαίτερα όσοι έχουν υποκαταστήσει από καιρό τον υγιεινό κυριακάτικο τους περίπατο με νοσηρές ατέρμονες βόλτες στην πλατφόρμα του YouTube, έχουν διασταυρωθεί επανειλημμένα με δύο θορυβώδεις διαδικτυακές ομάδες: την Ομάδα Αλήθειας και την Ομάδα Μνήμης. Ενας ψείρας φιλόλογος, από τους σπασίκλες που μας έκαναν τον βίο αβίωτο κατά τα μαθητικά μας χρόνια, θα παρατηρούσε ότι οι εν λόγω ομάδες, ενόσω αυταπατώνται ότι τις χωρίζει η μέρα από τη νύχτα, μοιράζονται ουσιαστικά το ίδιο όνομα, έστω και αν αγνοούν ότι το μοιράζονται: το άλφα στερητικό μπροστά από τη λήθη ταυτίζει την αλήθεια με τη μνήμη. Το γεγονός ότι εμείς, οι νωθροί απόγονοι εκείνων των σοφών αρχαίων, έχουμε λησμονήσει ότι οι δύο λέξεις ταυτίζονται, καθώς και η συστηματική επιλεκτική χρήση τόσο της αλήθειας όσο και της μνήμης, προσδίδουν στις αντίστοιχες διαδικτυακές ομάδες έναν τραγικό χαρακτήρα, πέρα από τον προφανή γκροτέσκο.

Βλέπετε, εδώ και χρόνια, η Ομάδα Αλήθειας και η Ομάδα Μνήμης έχουν αναλάβει εργολαβικά την ψυχαγωγία μας. Την έχουν αναλάβει, όχι ακριβώς ανιδιοτελώς, ούτε ακριβώς αφιλοκερδώς, καθότι μας προσφέρουν μια ψυχαγωγία με σαφή κομματικό προσανατολισμό και αυστηρά διδακτικό περιεχόμενο. Πάλι κάπου εδώ θα πεταγόταν ο σπασίκλας φιλόλογος: «Μα αυτό σημαίνει «ψυχαγωγία»· αγωγή ψυχής». Εντάξει, καμία αντίρρηση, μονάχα που, εν έτει 2022, ύστερα από τόσα Greek Next Top Model, τόσα Master Chef  και τόσα Survivor, μας πέφτει κάπως βαρύ το πιάτο μεσοπολεμικής προπαγάνδας με γκεμπελικά ή ζντανοφικά αισθητικά κριτήρια. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι μάλλον αδικώ τους επιγόνους. Οι ιθύνοντες τόσο της Ομάδας Αλήθειας όσο και της Ομάδας Μνήμης δείχνουν να έχουν πλήρη συναίσθηση ότι απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό διαχρονικά εθισμένο στην ελαφρότητα και τη σαχλαμάρα και, ως εκ τούτου, επιλέγουν ανάλογης ελαφρότητας και σαχλαμάρας θεματολογία. Το μήνυμα πρέπει να είναι απλό, σαφές και σοκαριστικό (όπως ακριβώς το σέρβιρε ο θείος Γιόζεφ) αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, διάβολε, ότι δεν απευθυνόμαστε πλέον σε μια κοινή γνώμη που διατηρεί οδυνηρές αναμνήσεις από τα χαρακώματα και τα αέρια μουστάρδας· άντε το πιο νωπό ψυχολογικό της τραύμα να σχετίζεται με τη στέρηση επικοινωνίας του αγαπημένου της παίκτη στον Αγιο Δομήνικο. Οχι λοιπόν πως δεν πιάνουν οι επίγονοι τον σύγχρονο σφυγμό. Αλλού πάσχουν.

Κατ’ αρχάς, στην εργολαβία. Η Ομάδα Αλήθειας και η Ομάδα Μνήμης δεν δουλεύουν εργολαβικά για τον ίδιο εντολέα. Η Ομάδα Αλήθειας δουλεύει για τη Νέα Δημοκρατία, η Ομάδα Μνήμης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτονόητα η ανάληψη της εργολαβίας θέτει εξαρχής δύο αδιαπραγμάτευτους περιορισμούς, επιβλαβείς τόσο για την αλήθεια όσο και για τη μνήμη (εάν αποδεχτούμε, τέλος πάντων, ότι αυτές οι δύο δεν ταυτίζονται). Η Ομάδα Αλήθειας δεν θα πιάσει ποτέ στο στόμα της ένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, σε όσο χοντρό παράπτωμα και αν υποπέσει το τελευταίο, παρεκτός κι αν η ίδια η Νέα Δημοκρατία θελήσει να τιμωρήσει αυτό το στέλεχος προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων της στελεχών.

Ανάλογο «απυρόβλητο» εφαρμόζει η Ομάδα Μνήμης με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παρεκτός κι αν… – να μην τα ξαναλέμε. Αυτό όμως το «παρεκτός» αποτελεί την πιο απολαυστική πηγή έμπνευσης για τα βιντεάκια που ανεβάζουν στο YouTube αμφότερες οι ομάδες. Συγκρίνετε πώς μεταχειρίζονται τα δικά τους στελέχη πριν και μετά την απομάκρυνση από την κομματική στάνη. Τρελά γέλια.  Κατά τα λοιπά, οι κυνηγοί κεφαλών των δύο ομάδων αμείβονται για να εντοπίσουν σαρδάμ, γκάφες, ανακολουθίες ή βρωμοδουλειές των πολιτικών τους αντιπάλων. Ο σκοπός είναι ένας και μοναδικός: να αποδείξουν ότι τα αντίπαλα κόμματα στελεχώνονται αποκλειστικά από ανίατους ηλίθιους στην καλύτερη περίπτωση και από αδίστακτους απατεώνες στη χειρότερη. Δεν υπάρχει πουθενά χώρος για γκρι· όλα είναι άσπρα (τα δικά μας) ή μαύρα (τα δικά τους).

Το πρόσφατο περιστατικό με τον Γιώργο Βαρεμένο είναι πολλαπλά διαφωτιστικό. Βάσκανος μοίρα θέλησε ο συμπαθής παλαίμαχος δημοσιογράφος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 κι εντεύθεν, να λάβει μέρος σε μια από τις αναρίθμητες τηλεοπτικές πολιτικές  συζητήσεις, την ίδια ώρα που βρισκόταν στο γήπεδο Καραϊσκάκη και παρακολουθούσε τον επαναληπτικό αγώνα Ολυμπιακού – Παναιτωλικού για την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Ο Βαρεμένος εκλέγεται στην Αιτωλοακαρνανία, ο Παναιτωλικός είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό 2-1 στον πρώτο αγώνα και τώρα, στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, ισόπαλος 1-1 με τον Ολυμπιακό, έδειχνε να έχει την πρόκριση στο τσεπάκι.

Ευλόγως ο Βαρεμένος θεώρησε ότι μπορεί να συμμετάσχει στην πολιτική συζήτηση με αυτόματο πιλότο, τις γενικολογίες που έχει πάντα πρόχειρες ένας πολιτευτής. Εικάζουμε επίσης ότι προετοιμαζόταν ψυχολογικά να αναγγείλει σε απευθείας μετάδοση στους συντοπίτες κι εν δυνάμει ψηφοφόρους του τον χαρμόσυνο θρίαμβο του Παναιτωλικού· από αρχαιοτάτων χρόνων η πατρίδα μας ανταμείβει τους «αγγέλους καλών ειδήσεων».

Αλίμονο. Ο Γιώργος Μασούρας, ο κακός δαίμονας του Παναιτωλικού, αλλαγή του Ολυμπιακού στο 53′, πέτυχε γκολ στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων κι έστειλε το ματς στην παράταση. Η αγωνία του Βαρεμένου κορυφωνόταν. Η δυσκολία του να συγκεντρωθεί στην τηλεοπτική συζήτηση τον οδηγούσε πια σε όλο και πιο εμφανείς κοινοτοπίες: «στάση υπεύθυνη», «το μέλλον της χώρας», μπλα-μπλα-μπλα… Το δεύτερο γκολ του μοιραίου Μασούρα στο 115′ έδωσε στον Βαρεμένο τη χαριστική βολή. Η Ομάδα Αλήθειας της Νέας Δημοκρατίας ανέλαβε απλώς κατόπιν να ψάλει την εξόδιο ακολουθία στο YouTube.

Ηταν το κρύο πιάτο της γαλάζιας εκδίκησης, έπειτα από το ρεζιλίκι με τον Δούκα και τον Λιβανό. Η Ομάδα Μνήμης του ΣΥΡΙΖΑ είχε αδράξει την ευκαιρία με τους δύο γαλάζιους Μαυρογυαλούρους και είχε μοντάρει ένα μακάβριο βιντεάκι για την «εποποιία» του 2007:  πλάνα με θύματα των πυρκαγιών στην Ηλεία. Αυτά τα βιντεάκια, από τα πιο ξεκαρδιστικά έως τα πιο χοντροκομμένα, καθησυχάζουν τους οπαδούς  αμφοτέρων των παρατάξεων ότι δεν χρειάζεται να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει, αφ’ ης στιγμής επιλέξουν τη «σωστή» παράταξη· σκέφτεται η παράταξη για πάρτη τους. Οσο για την αλήθεια και τη μνήμη; Ποιος τις χέζει;