Το σύνδρομο των εκλογών του 2012

Η περίφημη επενδυτική βαθμίδα, η λύτρωση επί της ουσίας της οικονομίας, από το μακροχρόνιο σπιράλ της έλλειψης αξιόχρεου, είναι σαφές πλέον ότι θα απονεμηθεί υπό προϋποθέσεις μετά τις εκλογές. Οποτε και αν γίνουν.

Την επόμενη κυβέρνηση θα την περιμένει δηλαδή ένα δώρο ανεκτίμητο. Μόλις η χώρα λάβει από τους οίκους αξιολόγησης τα περίφημα «3 Β» αυτόματα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα υποχρεωθεί, όπως έκανε και στο παρελθόν με την Κύπρο όταν έλαβε την επενδυτική βαθμίδα, να βγει και να αγοράσει ό,τι ελληνικό ομόλογο κινείται. Με τα σημερινά δεδομένα θα αγοράσει χρεόγραφα άνω των 60 δισ. ευρώ, οδηγώντας στην πιο κρίσιμη στιγμή, δεδομένου ότι τα επιτόκια για τους άλλους θα ανεβαίνουν, σε μεγάλη μείωση των επιτοκίων δανεισμού για τη χώρα. Τα οφέλη σε αυτή την περίπτωση προφανή τόσο για την πραγματική οικονομία όσο και για τα δημοσιονομικά.

Για να φτάσουμε ωστόσο σε αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να προηγηθούν πολλά. Αλλα πρακτικά υλοποιήσιμα. Αλλα εξαρτώνται από τη «λαϊκή» βούληση.

Τα πρώτα τα περιέγραψε εξαιρετικά μιλώντας στο Bloomberg ο Μάρτιν Μπαΐστερμπος εκπρόσωπος της ΕΚΤ σε αυτό που παλιά λέγαμε τρόικα. Είπε με όσο πιο απλά λόγια μπορούσε, υπενθυμίζοντας στην κυβέρνηση τις υποχρεώσεις της, ότι πρέπει να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Αυτό ήταν το ένα καμπανάκι. Το άλλο αφορούσε το ιδιωτικό χρέος δεδομένου ότι στην κυβέρνηση δείχνουν να έχουν επαναπαυθεί στο ότι αυτό έφυγε από τις τράπεζες. Μόνο που δεν εξαφανίστηκε. Εχει μεταφερθεί στις εταιρείες διαχείρισης, ως λύση προωθητική αλλά προσωρινή. Αν δεν προχωρήσουν βιώσιμες ρυθμίσεις και αναχρηματοδοτήσεις ή ακόμα και διαγραφές, το πρόβλημα θα παραμείνει.

Επίσης υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα, για την πληρωμή των κρατικών εγγυήσεων που έχουν καταπέσει, προς τις τράπεζες. Περίπου 2 δισ. ευρώ μεταφέρονται επί χρόνια παρακάτω, στερώντας ωστόσο ρευστότητα και κεφάλαια από τις τράπεζες.

Για να επιστρέψει η χώρα στην επενδυτική βαθμίδα πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα. Πρέπει να λυθεί ο γρίφος των επόμενων εκλογών, με την απλή αναλογική να προβληματίζει.

Η εκτίμηση πολλών είναι ότι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση θα είναι χαλαρή, πολλοί θα απέχουν, άλλοι θα ψηφίσουν κάτι εναλλακτικό με στόχο να στείλουν μήνυμα. Οχι απαραίτητα μόνο στο κυβερνών κόμμα, αλλά ενδεχομένως και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η πρώτη ψηφοφορία, που πολλοί βλέπουν πολλά κοινά με τις εκλογές του 2012, ενδεχομένως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα απειλώντας την επίτευξη πλειοψηφίας στις σχεδόν βέβαιες εκλογές που θα ακολουθήσουν.

Σε αυτή την περίπτωση στο τραπέζι των οίκων, βρίσκονται πολλά «τρελά» σενάρια, όλα επικίνδυνα για την πιστωτική ικανότητα της χώρας.

Ο δρόμος ακόμα θα είναι μακρύς και η πορεία προς τις εκλογές θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες. Η ακρίβεια και η επανάκαμψη του πληθωρισμού θα είναι ο ένας, ειδικά εάν δεν βρεθεί η λύση να διασωθεί το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Ο δεύτερος παράγοντας θα είναι τα δημοσιονομικά και πώς χωρίς να επηρεαστεί το μίγμα της φορολογικής πολιτικής μπορεί η χώρα να επιστρέψει σε δημοσιονομική πειθαρχία.

Ο τρίτος παράγοντας θα είναι τα πολλά κοινοτικά χρήματα, μεταξύ των οποίων και αυτά του Ταμείου Ανάκαμψης, και πώς μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ισόρροπης ανάπτυξης.

Αν όλα τα παραπάνω δεν λειτουργήσουν σωστά θα οδηγήσουν σε αύξηση των ανισοτήτων. Σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα το πληρώσει η κυβέρνηση στην κάλπη, με το «σύνδρομο 2012» και μαζί η χώρα χάνοντας μια ακόμα ευκαιρία…