Οχι τα παιδιά…
Σκόρπιες λέξεις που περιγράφουν τη φρίκη, συναισθήματα που δεν λεκτικοποιούνται, εικόνες που δεν «μεταβολίζονται» μέσα σου.
Δεκέμβριος 2019. Η Δόμνα Μιχαηλίδου είχε αποφασίσει να οργανώσει στο Ζάππειο μία μεγάλη εκδήλωση για τις υιοθεσίες και την αναδοχή. Μου ζήτησε να την παρουσιάσω και ενώ είχα δεχτεί, περίμενα ότι θα είναι μία διεκπεραιωτική βραδιά με συνήθεις λόγους πολιτικών και αρμοδίων.
Γρήγορα, όμως, όλα άλλαξαν. Τη στιγμή ακριβώς που δόθηκε ο λόγος στις θετές μητέρες. Η αγάπη με την οποία μιλούσαν για τα υιοθετημένα παιδάκια τους, η αφοσίωση και η ευγνωμοσύνη που αποτυπωνόταν στο βλέμμα τους, σε συγκλόνιζε. Το κοινό δάκρυζε και εγώ με δυσκολία κατάφερνα να συνεχίσω την παρουσίαση. Δύο αφηγήσεις κράτησα από τότε.
Η πρώτη από την κυρία Μαρία Λιακοπούλου. Εγινε ανάδοχη μητέρα σε παιδάκι ΑΜΕΑ. «Μήπως θέλετε να το γυρίσετε πίσω;» τη ρώτησαν από το ίδρυμα όταν πέρασαν δύο χρόνια και φάνηκε ότι το παιδάκι θα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. «Ηταν πια παιδί μου! Δεν το σκέφτηκα δευτερόλεπτο! Το λάτρεψα με το που το πήρα στην αγκαλιά μου» έλεγε με μάτια υγρά. Λίγο πιο μετά, μία άλλη θετή μητέρα περιέγραφε πώς ο υιοθετημένος γιος της τής είπε μία μέρα: «Δεν με γέννησες, δεν βγήκα από την κοιλιά σου;». «Οχι» αποκρίθηκε εκείνη διστακτικά. «Δεν πειράζει!» είπε χαμογελώντας ο μικρός «θα με γεννήσεις τώρα!». Και έβαλε το κεφαλάκι του μέσα από την μπλούζα της, παριστάνοντας ότι γεννιόταν εκείνη τη στιγμή.
Ξαναθυμήθηκα την εκδήλωση, τις τελευταίες μέρες. Ενα 7χρονο αγοράκι πέθανε μαρτυρικά, όταν ο σύντροφος της μητέρας του, παρουσία της, του σφράγισε το στόμα με μονωτική ταινία. Στη συνέχεια έβαλαν το πτώμα σε εργαλειοθήκη και το κρατούσαν στο μπαλκόνι.
Σκόρπιες λέξεις που περιγράφουν τη φρίκη, συναισθήματα που δεν λεκτικοποιούνται, εικόνες που δεν «μεταβολίζονται» μέσα σου. Ποια μάνα αντέχει να βάλει το δολοφονημένο παιδί της στο μπαλκόνι;
Η επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα έχει γίνει αφόρητη. Οπαδοί ομάδων – μέλη εγκληματικών οργανώσεων στην πραγματικότητα – δολοφονούν με δρεπάνια, μαχαίρια, στειλιάρια 19χρονο φοιτητή, υποστηρικτή άλλης ομάδας.
Ο πρώην ντράμερ των Πυξ Λαξ αποκαλύπτεται ότι καταδικάστηκε για γενετήσιες πράξεις σε βάρος 6χρονου κοριτσιού. Τρία κοριτσάκια της ίδιας οικογένειας φεύγουν διαδοχικά από τη ζωή με σενάρια, που αν επαληθευτούν, προκαλούν φρίκη. Ενα έργο θρίλερ που παίζει κάθε βράδυ στα δελτία των 8, με φινάλε που επιβεβαιώνει πάντα το χειρότερο σενάριο. Αλλά όχι ρε γαμώτο τα παιδιά…
- Ροντινέι: «Είμαι ευχαριστημένος όπου και αν παίζω – Θέλω να βοηθάω τον Ολυμπιακό»
- Σύμμαχοι από ανάγκη: Οι λεπτές ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ
- Μέριλιν Μάνσον-Έβαν Ρέιτσελ Γουντ: Τέλος στον πόλεμο και η ήττα δική του
- Ούτε «καταστροφή», ούτε «κωλοτούμπα» στο κεφάλαιο Τσίπρας: Όταν η Μέρκελ διαψεύδει τους μύθους για το 2015
- Αστροναύτες της NASA γιορτάζουν την Ημέρα των Ευχαριστιών
- Άνοιγμα Λινού στο ΠΑΣΟΚ – «Έχει σοβαρούς ανθρώπους, εκφράζει πολύ καλή πολιτική»