«Κάτσε καλά»

Tρίζει η καρέκλα μου κι αυτό είναι η μαύρη αλήθεια. Ετσι μου συμβαίνει συνήθως όταν κάθομαι πάνω της να γράψω, μεταφέροντας στο βάρος μου κι άλλο βάρος, το βάρος της «κοινής γνώμης». Οι μεντεσέδες της έχουν χαλαρώσει από το υπέρβαρο, τα ροδάκια της έχουν αυτονομηθεί, σχεδόν δεν με υπακούουν πια, για αλλού τα σπρώχνω κι αυτά αλλού με πάνε. «Κάτσε καλά» με προειδοποιεί το σοφό μου υποπόδιο που είναι εκεί για να ελέγχει την ασφάλειά μου. Θα τη σπάσω μια μέρα τη ρημάδα, αλλά πριν τη σπάσω θα σας πω δυο ιστορίες με πρωταγωνιστή τον πρωταγωνιστή των ημερών.

Ιστορία 1η

Βρισκόμαστε στην προκαταρκτική φάση του μουσικού διαγωνισμού Voice όταν σκάει στο πλατό μια φωνάρα απ’ αυτές που σπανίως γεννιούνται. Το κορίτσι όμως παραπατάει, παραπαίει, γράφει οχτάρια στο πάτωμα, εμφανώς μαστουρωμένο καθώς είναι. Οι κριτές – τι να κάνουν κι αυτοί; – κάνουν τα στραβά μάτια κι αρχίζουν την πλειοδοσία σε κομπλιμέντα. Και μόνον ένας απ’ αυτούς τολμάει να σηκώσει το βέλο μιας χαχά λαλά εκπομπής και να πει αυτό που λέγαμε όλοι από τα σπίτια μας. Οτι αυτό που κάνει στον εαυτό της δεν θα την πάει μακριά κι ότι αν διαλέξει την ομάδα του θα χρειαστεί να δουλέψουν πολύ και να βρουν τρόπο να το πετάξουν γιατί η μουσική είναι σωσμός κι αυτό που κάνει είναι η καταστροφή της. Λεπτομέρεια: Η διαγωνιζόμενη διάλεξε άλλη ομάδα …κ.λπ. κ.λπ.

Ιστορία 2η

Στο ίδιο σκηνικό, στην ίδια συνθήκη και το κορίτσι εξίσου υπερταλαντούχο και σαν τα κρύα τα νερά που όμως περφορμάρει σαν κουτσαβάκι και στέκεται με μια επίπλαστη επιθετικότητα, κάτι σαν φορτηγατζής σε ταινία του Φασμπίντερ. Και ξανά τα κομπλιμέντα και ξανά οι κρουνοί πλειοδοσίας από τους κριτές. Και μόνον ένας απ’ αυτούς τόλμησε να σηκώσει το βέλο μιας χαχά λαλά εκπομπής, να κοιτάξει κατάματα το κορίτσι, να του πει να μην κρύβεται πίσω από προσωπεία που αργά ή γρήγορα θα την κάνουν να σπάσει και να διαλυθεί. Να την καλέσει να δουν τους φόβους που την οδηγούν σε τέτοιου είδους παραμορφωτική αμυντικοεπιθετική φενάκη και να τους ξεφορτωθούν για να αναδυθεί ελεύθερο το όποιο ταλέντο της. Λεπτομέρεια: Ούτε αυτό το κορίτσι… κ.λπ. κ.λπ.

Cancel stories

Σοβαρά τώρα; Αυτήν την «κουλτούρα» θέλουν να ακυρώσουν; Θέλω να πω πολλά για τον Ρουβά αλλά δεν θα πω γιατί φοβάμαι τις μαινάδες του λυκόφωτος. Καταλαβαίνω ωστόσο τι του συνέβη. Αν είχα καταφέρει κι εγώ να σταθώ στη μέση της Επιδαύρου και να πω «Είμαι ο Διόνυσος» θα ευγνωμονούσα τον Λιγνάδη και δεν θα κιότευα να το προσθέσω σαν στοιχείο της συγκρότησής μου που, πιστέψτε με, δεν απέχει καθόλου από τη συντριβή. Γιατί τους ανθρώπους δεν τους συναντάμε ποτέ στην ολότητά τους. Εξαρτάται με ποια πλευρά τους θα διασταυρωθούμε. Και απ’ αυτής της απόψεως χαιρετίζω την αντοχή του Σάκη Ρουβά να ζήσει ανάμεσα σε τόσους πολλούς, ολόκληρος.