Το μίσος

Όπλο τρομαχτικό

το μίσος

λυγίζει το σίδερο

ραγίζει την πέτρα

Ύστερα γυρνά πληγωμένο

με την εορταστική του στολή

και πέφτει βαρύ

μ’ όλο το βάρος του κόσμου

στα χέρια σου.


Ηλίας Σιμόπουλος, Ποίηση, τόμος τρίτος, εκδόσεις Ιωλκός, Αθήνα 2003


Τροφή για σκέψη, για προβληματισμό, οι ανωτέρω στίχοι του σημαντικού αρκάδος ποιητή Ηλία Σιμόπουλου, του συλληφθέντος, βασανισθέντος και διωχθέντος στα πέτρινα χρόνια.

Για όλους μας ασφαλώς, προπάντων δε για όσους εξακολουθούν να ζουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος, για όσους θεωρούν ότι ο Εμφύλιος δεν έληξε ποτέ.

Δηλητήριο του μυαλού και της ψυχής, το δηλητήριο του μίσους.

Πηγή ανείπωτων δεινών, δακρύων και αίματος, το κράτος της διχόνοιας.

Δρόμος αδιέξοδος, βάραθρο ηθικό, η μνησικακία και η εκδικητικότητα.

Ως πότε πια;

Headlines