Το «αριστερόμετρο» του ΣΥΡΙΖΑ πιάνει και τους πολιτικούς αμοραλιστές;

Ο σοφός λαός, από τον οποίο προερχόμαστε όλοι, λέει: «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια», θέλοντας να δείξει ότι η γκρίνια, η απελπισία, οι συγκρούσεις και η πολιτική και προσωπική ανασφάλεια παρουσιάζονται εκεί όπου δεν υπάρχει δυναμική.

Εκεί όπου χάνονται μάχες ακριβώς λόγω της ανικανότητας των πολεμιστών να τις κερδίσουν.

Εκεί όπου αξίες, κοινωνικοί αγώνες και διεκδικήσεις καθώς και αγωνίες για το μέλλον του τόπου «ξεπουλιούνται» στο όνομα μια δήθεν ηθικής που είναι κληρονομικώ δικαιώματι ή «πατέντα» που μόνο κάποιοι μπορούν να έχουν, κι όχι άλλοι.

Πάρτε για παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ή αυτής της «δήθεν» Αριστεράς που εκπροσωπεί αυτό το κόμμα.

Διότι όποιος είναι σοβαρός αριστερός σ’ αυτό τον τόπο ουδέποτε μπορεί να αποδεχθεί ότι την πραγματική Αριστερά των διεκδικήσεων, της εντιμότητας, της πολιτικής αλήθειας, του σεβασμού στον πολιτικό αντίπαλο και κυρίως της ηθικής όπως αυτή εκφράστηκε από σπουδαίους αριστερούς όπως ο Λεωνίδας Κύρκος ή ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ή ο Ηλίας Ηλιού, μπορεί να εκφράζει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ.

Ενόψει του Συνεδρίου είναι φανερό ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών τάσεων, απόψεων, κοσμοθεωρίας. Οι προεδρικοί, οι «τσιπροφύλακες» από τη μια, οι «53+» και ο Τσακαλώτος από την άλλη.

Και αυτό το ξεκαθάρισμα λογαριασμών γίνεται πλέον με φόντο μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα αλλά που ακόμη αντέχει γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση είναι παντελώς ανίκανη να κεφαλαιοποιήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Η συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην Καθημερινή είχε ορισμένες αλήθειες, δικές του, βέβαια και όποιος θέλει συμφωνεί με αυτές.

Μίλησε για έναν ανασφαλή Τσίπρα και για συμβούλους που βρίσκονται κοντά του, οι οποίοι και είναι χειρότεροι από εκείνους που έχει ο Μητσοτάκης.

Τι το ήθελε να πει ότι έχει αυτοπεποίθηση –χωρίς να γίνεται καλύτερος άνθρωπος- κάποιος που έχει σπουδάσει στην Οξφόρδη;

Η επίθεση των «τσιπροφυλάκων» ήταν άμεση. Τι «λόρδος της Αριστεράς» χαρακτηρίστηκε, τι ότι και αυτοί που τέλειωσαν Πολυκλαδικό αλλά διάβασαν Μαρξ και ξέρουν από υλισμό, είναι καλύτεροι, τι ανήθικο τον είπαν, τι χλευασμό δέχθηκε από ένα προβεβλημένο στέλεχος που «ποιεί ήθος» και αναδεικνύει την ηθική της Αριστεράς με τις καθημερινές… σχεδόν μεθυσμένες αναρτήσεις του.

Όμως, αυτά είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι, όλα τα κόμματα έχουν στελέχη και τάσεις που συγκρούονται. Και η ΝΔ έχει τους δεξιούς της, τους ακροδεξιούς της, τους κεντρώους της, τους Καραμανλικούς, τους Σαμαρικούς, τους Μητσοτακικούς και πάει λέγοντας.

Ο καθένας κρίνεται από την πορεία του, από τις θέσεις του, από το ίχνος που αφήνει στη χώρα και βεβαίως κρίνεται και από τους πολίτες.

Το πρόβλημα στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ κι εν γένει στην Αριστερά είναι ποιος τελικά εκπροσωπεί το χώρο. Και αν τελικά έχουν δικαίωμα κάποιοι σαν τον Τσακαλώτο ή τους σπουδαγμένους σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια να είναι αριστεροί ή απλώς «Λόρδοι».

Το πρόβλημα είναι ότι επανέρχεται σε ένα –υποτίθεται- λαϊκό κόμμα η συζήτηση για το ποιος είναι πιο… αριστερός από τον άλλον.

Είναι ο βρετανοτραφείς Τσακαλώτος ή είναι ο Πολάκης που πήγε σε δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο;

Είναι ο Τσίπρας που τέλειωσε το Πολυκλαδικό ή είναι κάποιος σπουδαγμένος στα καλύτερα οικονομικά πανεπιστήμια και γνωρίζει καλά πώς λειτουργεί η οικονομία;

Ασφαλώς, αυτός που έλιωσε παντελόνια στα θρανία δημόσιων σχολείων κι έδωσες προσωπικούς αγώνες για να γίνει κάποιος στην κοινωνία είναι άξιο σεβασμού και θαυμασμού, από κάποιον που τα είχε όλα έτοιμα.

Ούτε και πρέπει κανείς να έχει απώλεια ταξικής μνήμης και συνείδησης.

Ομως, η ηθική δεν μετριέται από τα σχολεία που πήγες.

Κι αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε κάποιον ηθικό, σοβαρό, άξιο, άριστο (όσο κι αν έχει κακοποιηθεί η λέξη) από κάποιο γνωστό ιδιωτικό σχολείο και σε κάποιον που έλιωσε σόλες για να πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο αλλά κατάντησε λακές του συστήματος, ανήθικος μέχρι το μεδούλι και «ξεπουλητάρι» των αξιών της Αριστεράς, θα μου επιτρέψετε να προτιμήσω τον πρώτο.

Και τελικά ποιος έχει το «αριστερόμετρο» για να μετρήσει την ηθική ή την… αυτοπεποίθηση κάθε αριστερού σ’ αυτή τη χώρα;

Εδώ είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και η τεράστια αποτυχία του να πείσει τον κόσμο ότι έχει αλλάξει.

Να πείσει τους πολίτες ότι δεν είναι ένα κόμμα «όπου φυσάει ο άνεμος» ή «θα συμμαχήσουμε και με το διάβολο αν χρειαστεί».

Ένα κόμμα με καθαρές Μακιαβελικές τακτικές που ακόμη και αθώους θα έβαζε στις φυλακές προκειμένου να κυριαρχήσει.

Ένα κόμμα που δεν ορρωδεί προ ουδενός, που αφήνει ακόμη και εκπροσώπους του «κόκκινου» φασισμού, να επιβιώνουν.

Που συνεργάζεται με τον εχθρό, μόνο και μόνο για τη νομή της εξουσίας.

Το θέμα είναι ότι Αριστερά μπορεί να υπάρξει με όλους. Όπως λέγαμε στο δημόσιο Πανεπιστήμιο «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες», έτσι και στον πολιτικό στίβο.

Μπορεί κάποιος να είναι περισσότερο ηθικός, ικανός και αγωνιστής για να αλλάξει η κοινωνία, έστω κι αν έχει σπουδάσει σε ιδιωτικά σχολεία.

Αλλιώς τότε δεν έχουν κανένα δικαίωμα τα παιδιά του Τσίπρα να αγωνιστούν για την Αριστερά και τον κόσμο, επειδή φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία.

Αλλιώς δεν έχει δικαίωμα να είναι υπουργός ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης, ο Χουλιαράκης, ο Παππάς, ή όποιος άλλος σπούδασε ή δούλεψε σε ξένα πανεπιστήμια και απέκτησε… αυτοπεποίθηση για να βοηθήσει τη χώρα του.

Αλλιώς, δικαίωμα συμμετοχής στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν μόνο εκείνοι που έστησαν σκευωρίες χρησιμοποιώντας εκδοτικά, δικαστικά και πολιτικά κυκλώματα αμφιβόλου ηθικής υποστάσεως.

Συμμετοχή σε μια νέα κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχουν άραγε μόνο εκείνοι που ήταν τελευταίοι στα αμφιθέατρα αλλά πρώτοι στις πολιτικές ίντριγκες, στις κρυφές σχέσεις με διαπλεκόμενα συμφέροντα ή σε πολιτικές φιλίες με ακροδεξιούς, ψεκασμένους;

Το αριστερόμετρο χτυπάει «κόκκινο» μόνο για εκείνους που υβρίζουν με σκαιό τρόπο τους πολιτικούς αντιπάλους κι επαναφέρουν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα;

Μόνο για εκείνους που ζητούν απολύσεις μη αρεστών δημοσιογράφων;

Μόνος για εκείνους που στα λόγια καταγγέλλουν τον σεξισμό αλλά είναι οι ίδιοι που συμμετείχαν σε κακοποιήσεις γυναικών;

Ποιοι είναι τελικά πιο αριστεροί και ποιοι μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να αλλάξει;

Ας αναρωτηθούν, όπως έκανε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης «αριστερά όπως μπαίνεις ή όπως βγαίνεις;»

Ας αναρωτηθούν όλοι εκείνοι οι πολιτικοί αμοραλιστές της περιόδου 2015-2019 που έγιναν οι καλύτεροι χορηγοί της Νέας Δημοκρατίας.