Η Διάπλασις των παίδων, μαζί με τα «Νέα Σαββατοκύριακο»

ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ξυπνούν τις πιο γλυκιές αναμνήσεις!

Η Διάπλασις των παίδων

Το θρυλικό περιοδικό που μεγάλωσε γενιές Ελλήνων.

Το μακροβιότερο, παιδικό περιοδικό με την υπογραφή του Γρηγόριου Ξενόπουλου και κορυφαίων διανοούμενων του 20ού αιώνα.

Πάνω από 70 χρόνια αποτέλεσε την καλύτερη συντροφιά των παιδιών και τους άνοιξε τον δρόμο στη λογοτεχνία και τη διανόηση.

O δεύτερος τόμος της συλλεκτικής έκδοσης:

Η μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από άρθρα, λογοτεχνικά κείμενα αλλά και τις περίφημες επιστολές του Ξενόπουλου με τη διάσημη υπογραφή «Σας ασπάζομαι Φαίδων».

Eνα ανεκτίμητο έργο της πνευματικής μας κληρονομιάς.

Με τη «Διάπλαση» μεγάλωσαν τέσσερις γενιές Ελληνόπουλα, τα γνωστά «Διαπλασόπουλα». Από τις σελίδες του αναδείχθηκαν σημαντικοί λογοτέχνες και ζωγράφοι στους οποίους η ψυχή του περιοδικού και αρχισυντάκτης του περιοδικού Γρ. Ξενόπουλος πρόσφερε την ευκαιρία της γραπτής και καλλιτεχνικής τους έκφρασης αναδεικνύοντας το περιοδικό σε πνευματικό φυτώριο. Η «Διάπλαση» πιστή στο μότο της «Τέρπειν άμα και διδάσκειν» είναι το περιοδικό, το οποίο διέπλασε πνευματικά, ηθικά και λογοτεχνικά τις ελληνικές οικογένειες λειτουργώντας ως ζωντανό πολιτιστικό και ταυτόχρονα ειδησεογραφικό κύτταρο της εγχώριας και ξένης επικαιρότητας. Ο απόηχος της είναι δυνατός ακόμη και σήμερα ξυπνώντας μνήμες σε όσους ακόμη αναγνώστες της ζουν και εγείροντας την περιέργεια στους νεότερους με τη διάθεση ανακάλυψης και γνωριμίας με ένα περιοδικό-μύθο δυσεύρετο πια.

Η «Διάπλασις των Παίδων« αποτελεί συλλεκτικό έργο ανυπολόγιστης αξίας και ωφέλειας για τις σημερινές και μελλοντικές γενιές καθώς ξετυλίγει την ιστορική διαδρομή της γλώσσας, της λογοτεχνίας, της εικονογράφησης, της τεχνικής της εκτύπωσης και των γεγονότων της εποχής. Η σημερινή ανάγνωση και το ξεφύλλισμα αυτού του περιοδικού-ορόσημου ικανοποιεί ταυτόχρονα αναγνώστες διαφορετικών ηλικιών, ενδιαφερόντων και εποχών μιας και η αξία του περιεχομένου της «Διάπλασης» χάρη στην υψηλή ποιότητα και αυθεντικότητά της είναι διαχρονική και πολυποίκιλη.

Ξεφυλλίζοντας κανείς τον τόμο του έτους 1947 – τελευταία χρονιά κυκλοφορίας του περιοδικού με αρχισυνταξία του Γρ. Ξενόπουλου- ταξιδεύει στην Ελλάδα του χθες με τα χρώματα της τότε ελληνικής τυπογραφίας και ζεσταίνεται η ψυχή του. Διαβάζει διηγήματα και μυθιστορήματα ελλήνων και ξένων κλασικών συγγραφέων, κοντοστέκει σε ποιήματα υπογεγραμμένα από τον Κ. Παλαμά και άλλους ποιητές, περιηγείται στην Αμερική, στη Βαβυλωνία με πυξίδα τις περίφημες Αθηναϊκές επιστολές του Γρ. Ξενόπουλου και τη διάσημη πια υπογραφή «Σας ασπάζομαι Φαίδων». Γελάει με τις σπαρταριστές ιστορίες «Χίλια Μύρια» και τα κόμικς –ιστορίες σε τρεις εικόνες- που στολίζουν το τέλος κάθε τεύχους με την υπογραφή του εικονογράφου Παύλου Βαλασάκη. Ξαναπροσεγγίζει του μύθους του Αισώπου, παίρνει μία γεύση από ινδιάνικους θρύλους, ενημερώνεται για τα «Νέα και Περίεργα» της εποχής, ξετρυπώνει «κομματάκια σοφίας» και ακονίζει το πνεύμα του μέσα από τα σταυρόλεξα, τις μαγικές εικόνες, τους φωνηεντογρίφους, τους μεταγραμματισμούς και τα αινίγματα της στήλης «Πνευματικές Ασκήσεις».

«Ιδρυθέν εν Αθήναις το 1879 εικονογραφημένον περιοδικόν διά παιδία, εφήβους και νεάνιδας». Με αυτόν τον τρόπο συστηνόταν τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς στο αναγνωστικό κοινό το περιοδικό που ξεκινούσε τη θρυλική διαδρομή επτά δεκαετιών (έως το 1947). Ιδρυτής και «ψυχή» τού «Η Διάπλασις των Παίδων» ήταν ο Υδραίος Νικόλαος Παπαδόπουλος.

Το περιοδικό αρχικά εκδιδόταν κάθε μήνα, από το 1885 κάθε δεκαπέντε ημέρες και από το 1894 κάθε Σάββατο. Εως εκείνη τη χρονιά αρχισυντάκτης ήταν ο Αριστοτέλης Κουρτίδης, ο οποίος υπέγραφε ως Αιμίλιος Ειμαρμένος. Τον διαδέχεται έως το 1945 ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, διευθυντής ήδη από το 1941, το όνομα του οποίου συνδέεται με τη λεγόμενη «χρυσή περίοδο» της έκδοσης. Η «Διάπλασις» θεωρείται καινοτομία για την εποχή της, καθώς «αναγνωρίζει και προβάλλει την ψυχαγωγική της διάσταση, αναζητεί το ύφος και τη διατύπωση που ταιριάζουν στην παιδική ηλικία, επιδιώκει και προκαλεί τη συμμετοχή και τον διάλογο με τους αναγνώστες της. Δεν θέλει μόνο να διδάξει, θέλει να κινήσει το ενδιαφέρον».