Πολύθεος, κοίτα, ο κόσμος. Μα δεσπότης,

και σαν απάνου από θεούς θεός,

ο Πόλεμος υπάρχει ο κραταιός,

και πληγή και πηγή της ανθρωπότης.

Μα όπου δε φτάνει ο θεός αιματοπότης,

των ιδεών ονείρων είν’ ο λαός·

της Ειρήνης εκεί ανοιχτός ο ναός,

και μέσα φωτοΐσκιος το είδωλό της.

Κι ο άνθρωπος λέει: —Θεοί, ζω, και, θεοί, πεθαίνω,

του Πολέμου και σκλάβος και θρεφτάρι,

μα πλάσμα πάντα, μέτωπο υψωμένο

προς της Ιδέας της άπλαστης τη χάρη·

τι, αν του Πολέμου το χορό χορεύω,

γονατιστός, Ειρήνη, Εσέ λατρεύω.


*Κωστής Παλαμάς, «Τα Δεκατετράστιχα», Πέμπτη σειρά, αρ. 46 (πηγή: greek-language.gr).

Ο Κωστής Παλαμάς, «ο ποιητής που σκέπασε με τον ίσκιο του μισόν αιώνα της πνευματικής μας ιστορίας» κατά τον Θεοτοκά, απεβίωσε στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου 1943.