Πάνω από 100.000 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους με προορισμό την Πολωνία από την ημέρα που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή. Μέχρι και σήμερα εκατοντάδες είναι αυτοί που περιμένουν στις αποβάθρες στην πόλη Λβιβ για να πάρουν το τρένο για ένα πιο ασφαλές μέρος.
Δείτε βίντεο
Τα χωριά της Πολωνίας υποδέχονται τους Ουκρανούς που φεύγουν όπως όπως από τη χώρα που σφυροκοπείται από τις ρωσικές δυνάμεις. Η αλληλεγγύη που επιδεικνύουν Πολωνοί εθελοντές για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες είναι συγκινητική. Στην DW καταγράφονται μαρτυρίες προσφύγων αλλά και Πολωνών που τους υποδέχονται.
Έχουμε οργανώσει ένα δίκτυο πολιτών που θέλουν να βοηθήσουν
Το Πζέμισλ υποδέχεται και πάλι χιλιάδες Ουκρανούς. Από τα λεωφορεία κατεβαίνουν κυρίως γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά τους. Οι άνδρες απαγορεύεται να εγκαταλείψουν την Ουκρανία. Καλούνται στα όπλα, για να πολεμήσουν τους Ρώσους εισβολείς.
Η Βικτόρια Μαγκνουσέφσκα, νεαρή εθελοντής από την Πολωνία δίνει το παρών: «Ήρθαμε σήμερα με δύο-τρία αυτοκίνητα για να δούμε ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί, αύριο θα έρθουμε με δεκαπέντε αυτοκίνητα για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς να πάνε εκεί που θέλουν. Έχουμε οργανώσει ένα δίκτυο πολιτών που θέλουν να βοηθήσουν, να φιλοξενήσουν κόσμο ή να τους δώσουν δουλειά. Μέχρι στιγμής έχουμε βρει σπίτια για να φιλοξενηθούν δώδεκα οικογένειες».
«Κανείς δεν θέλει να βοηθήσει την Ουκρανία»
Εθελοντές υποδέχονται τις γυναίκες από την Ουκρανία με νερό και συσκευασμένα τρόφιμα. Είναι μία πρώτη βοήθεια. Κάποιοι προσφέρονται να τις μεταφέρουν στο Κάτοβιτς, το Βρότσουαβ και άλλες μεγάλες πόλεις της Πολωνίας, όπου περιμένουν φίλοι ή συγγενείς. Είναι φανερό ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Το Πζέμισλ ετοιμάζεται να υποδεχθεί χιλιάδες Ουκρανούς, τους οποίους άλλωστε πολλοί Πολωνοί αισθάνονται ως συγγενείς, Δυτικοσλάβους.
Ίδια εικόνα στο χωριό Μεντέκα, κοντά στο Πζέμισλ. Και αυτό ανήκε κάποτε στην Ουκρανία, ενώ σήμερα είναι ο πρώτος παραμεθόριος οικισμός της Πολωνίας για όποιον διασχίζει τα σύνορα. Πούλμαν γεμάτα πρόσφυγες φτάνουν στην πλατεία του χωριού. «Έπρεπε να φύγω» λέει η Γεβγένια από το Στανισλάβιβ της Ουκρανίας. «Κανείς δεν βοηθάει την Ουκρανία, όλοι γυρίζουν την πλάτη. Είναι τρομακτικό και οδυνηρό αυτό που συμβαίνει». Μία νεαρή μητέρα από το Στανισλάβιβ, με το μωρό στην αγκαλιά, λέει: «Άρχισαν να βομβαρδίζουν το αεροδρόμιο. Αμέσως πήρα τα χαρτιά μου και δυο-τρία πράγματα και έτσι φύγαμε μακριά. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε και τι μπορεί να μας συμβεί, φοβάμαι κιόλας λίγο. Θα προσπαθήσουμε να συνέλθουμε πρώτα και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε…»
Οι Γλύξμπουργκ επέλεξαν για επίθετο το «De Grece», το οποίο παραπέμπει σε αξίωμα και δείχνει την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
