Από τον Πούσκιν στον Πούτιν

Εμπρός, στυλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα,

βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου!

Μάταια δεν ξεσηκώθηκεν ο Όλυμπος,

η Πίνδο, οι Θερμοπύλες — δόξασμά σου.

Απ’ τα βαθιά τους σπλάχνα ξεπετάχτηκεν

η λευτεριά σου ολόφωτη, γενναία

κι απ’ τον τάφο του Σοφοκλή, απ’ τα μάρμαρα

της Αθήνας, πάντα ιερή και νέα.

Θεών κι ηρώων πατρίδα, σπάζεις άξαφνα

το ζυγό σου και την ενάντια Μοίρα

με τον ηχό, που βγάνει του Τυρταίου σου,

του Μπάιρον και του Ρήγα η άξια λύρα.

Αυτά έγραφε το 1829 ο μέγας ρώσος ποιητής, δραματουργός και πεζογράφος Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, ένας ρομαντικός που έφυγε νωρίς, σε ηλικία 38 μόλις ετών.

Ο Πούσκιν, η προσωποποίηση του ρωσικού πνεύματος, η ενσάρκωση της ρωσικής ψυχής, υπήρξε ένας ένθερμος φιλέλληνας, που υπερασπίστηκε με πάθος την Ελληνική Επανάσταση, τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την αποτίναξη του ξενικού ζυγού.

«Καλούμε όλους, και ιδιαίτερα τους πολύ υψηλά ιθύνοντες, πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, βουλευτές, κομματικά στελέχη, υπουργεία, ΜΜΕ, διάφορους παπαγάλους και άλλους, που τόσο βιάστηκαν χθες να κατηγορήσουν για όλα τη Ρωσία (όπως πάντα), να συνέλθουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να σταματήσουν την αντιρωσική προπαγάνδα και να δείξουν ψυχραιμία, νηφαλιότητα και σοβαρότητα. Για κάποιο λόγο, τον γνωστό μάλλον, δεν ήταν τόσο ομιλητικοί κατά τα ολόκληρα 8 χρόνια που από τις σφαίρες, βόμβες και οβίδες του ουκρανικού στρατού και των εθνικιστικών φασιστικών ταγμάτων υπέφερε το μαρτυρικό Ντονμπάς. Και ενώ εκεί θρηνούσαν χιλιάδες νεκρούς, και τα χωριά και οι πόλεις ήταν αιματοβαμμένα, κανένα επίσημο κτίριο ή σιντριβάνι εδώ στην Αθήνα δεν ντύθηκε ποτέ σε χρώματα ειρήνης, κανένα τουίτ δεν έσπευσε να αναρτηθεί σε επίσημη ιστοσελίδα και κανένα διάβημα δεν πραγματοποιήθηκε. Ας συνέλθουν λοιπόν!»

Αυτά έγραψε χθες, σε ανάρτησή της στο Twitter, η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα, αφού είχε προηγηθεί σφοδρή αντιπαράθεσή της με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με την υπόθεση του τραγικού θανάτου των δέκα ομογενών μας στην Ουκρανία.

Ασύστατοι ισχυρισμοί για αντιρωσική προπαγάνδα, από καθέδρας κήρυγμα για ψυχραιμία και νηφαλιότητα, αδιανόητοι συμψηφισμοί, προσβλητικές νουθεσίες.

Κι όλα αυτά από την εδώ πρεσβεία μιας χώρας φίλης, ενός λαού ομόδοξου, που βρέθηκε στα ίδια χαρακώματα με τους Έλληνες στις μεγάλες, στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας.

Είναι ιδιαίτερα λυπηρό για μας τους Έλληνες να βλέπουμε τους Ρώσους ως εισβολείς, ως επιτιθεμένους, ως ολετήρες.

Κι είναι ακόμα πιο λυπηρό να αναλογιζόμαστε το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον κόσμο του Πούσκιν και τον κόσμο του Πούτιν.